forum.drachenfels.pl

[Arya]

Tellan szurając po ziemi mieczem zrobiła kilka kroków kiedy spostrzegła,że zbroja zwróciła się w jej stronę. Na skroni poczuła ciepłą krew sączącą się z rozciętej głowy. Mimo bólu i mroczków, które miała przed oczami wojowniczka usilnie starała się wyprostować aby przyjąć pozycję chociaż na pozór w pełni sprawnego wojownika. Postawiła przed sobą miecz i oparła na nim obie dłonie. Widziała jak się do niej zbliża tak samo złowieszcza i tak samo żądna krwi jak wcześniej. Całe jej ciało drżało z wysiłku jednak nie zamierzała tego okazać.

- Na co cie ten marny "wkład" kiedy razem możemy mieć lepszą zabawę...Tam-wskazała głowąw stronę budynku, za którym toczone były magiczne walki i nie tylko- Tam jest prawdziwa uczta...dusz... Zróbmy to jak dawniej...

Słowa Tellan popłynęły w stronę zbroi niczym zachęta do zabawy. Wiedziała, że zbroja ją usłyszy jeśli zechce. Ale czy zechce??Tego miała się za chwilę dowiedzieć.
_________________
Przyjaciel czy WrĂłg : Tellan
Przeznaczenie czy przypadek?: Erin
.........................................................................
"One must feel chaos within, to gi­ve bir­th to a burning star"

[Blackswordsman]

<Tellan,Elbereth, Rhunar>

<Jordi opętany przez zbroję zbliżał się do Tellan coraz bardziej, wymachując przy tym toporem jakby na rozgrzewkę. Oczywiście, że demon zaklęty w zbroi usłyszał Tellan. Nie używając słów tylko myśli odpowiedział wojowniczce tak że tylko ona słyszała.>
<Tellan przełknęła powoli ślinę. Czuła,że jej wcześniejsze zamiary względem zbroi prędzej czy później obrócą się przeciwko niej. Mimo, iż wcześniej nosiła się z zamiarem jej oddania, ponownie okazało się, że bez zbroi jest zbyt słaba aby stawić czoła przeciwnikowi, w szczególności takiemu jakim jest chociażby bykogłowy. Potrzebowała zbroi bardziej, niż ona potrzebowałaby niej. W tej chwili balansowała na granicy. Ona i jej towarzysze mogą za chwilę zginąć. Opętany krasnolud zatrzymał się przed Tellan na wyciagnięcie topora. Przez chwilę wyglądało jakby kobieta rozmawiała z krasnoludem chociaż nic nie było słychać poza odgłosami walki gdzieś dalej za straganami. Oddział straży miejskiej w towarzystwie czarodzieja zbliżał się do tej dwójki. >
<W między czasie Rhunar i Elbereth pozbierali się z ziemi i kowal run ocucił kapłana Gazula. Na całe szczęście Manaleli okazał się być na tyle błogosławionym kapłanem, że posiadał moc i znał zaklęcie leczące poważne rany. Bez zastanowienia przywołał moc Gazula i zaleczył rany krasnoluda i elfki, niestety ich ciała nadal były połamane i tego kapłan nie umiał zmienić.>
<Kiedy przyjaciele Tellan znajdowali się pod opieką kapłana Gazula, ona sama skończyła bezgłośną rozmowę z opętanym krasnoludem. Zbroja Jordiego zmieniła stan ze stałego na ciekły i wylała się na wojowniczkę topiąc ją w brunatnej cieczy przypominającej zasychającą krew. Sam Jordi upadł jak bez ducha na plac a jego pokrwawione i spalone błyskawicami ciało nie dawało żadnych oznak życia. Brunatna ciecz wlała się w Tellan jak w gąbkę wykorzystując każdy otwór, skórę a nawet włosy kobiety. Tellan kolejny raz w swoim krótkim życiu zmieniła się nie do poznania. Jej sylwetka urosła dwukrotnie wzwyż. Szczupła ale bardzo wysportowana wydawała się być naga, obleczona we własną czarną jak węgiel, połyskującą skórę. Rysy twarzy kobiety zrobiły się ostre, prawie nienaturalne a włosy na głowie połyskiwały srebrem. Dłonie zakończone potężnymi pazurami chwyciły stojący przed Tellan ogromny miecz i kobieta wywinęła nim młynka jakby nic nie ważył. Kobieta bestia na moment utkwiła swoje świetliste spojrzenie w Rhunarze, Elbereth i Manalelim, oblizała ze smakiem swoje wargi ale zaraz potem jakiś hałas odwrócił jej uwagę i z prędkością błyskawicy pognała między stragany. Oddział straży miejskiej , który chciał pojmać opętanego Jordiego stał teraz na placu jak zamurowany, nie wiedzieć czy to ze strachu czy ze zdziwienia.
Nagle z nikąd przy naszych bohaterach pojawił się bykogłowy ale nie zaatakował. Uśmiechnął się paskudnie i rzekł: >

-Miło było poznać. Zostawiam was z najgorętszą dziewczyną jaką spotkałem... Ciekaw jestem czy sprostacie jej żądzom. Hehehe... <Ciężki, głęboki jak ze studni głos rozniósł się po placu po czym bykogłowy zniknął tym razem chyba na dobre ściągając jednak demoniczną kobietę na krasnoludy i elfkę.>


<Ecoliono>

<Nie musiałeś powtarzać Cedrikowi, rycerz od razu sięgnął po miecz. Podeszliście do drzwi i zapukałeś, nikt jednak nie otworzył. Szarpnałeś za klamkę i ku twojemu zadowoleniu drzwi okazały się otwarte. Jednak twoja radość nie trwała długo kiedy Cedrik oznajmił ci, że za drzwiami korytarz od razu przekształca się w schody do piwnicy. To akurat zgadzało się z tym co widziałeś w swojej wizji. >

-Pójdę przodem ojcze Ecoliono. Jeśli wpadniemy na zbrodniarza wezmę go na siebie.

<Rycerz Morra ruszył przodem schodząc ostrożnie po schodach w dół a ty za nim. Po kilkunastu stopniach usłyszałeś urwany krzyk i Cedrik zwalił się ze schodów z wielkim łoskotem po czym zapadła cisza. Drzwi u góry, za wami, zamknęły się i usłyszałeś czyiś głos. >

-Kto by pomyślał, że będę miał nieproszonych gości. Mów klecho jak tu trafiłeś to uratujesz życie...


_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Stalowy]

Rhunar zdał sobie sprawę, że wróg miał z tej sytuacji wiele wyjść i jedno z nich właśnie zastosował. Golemy, włożona magiczna moc w całe przedsięwzięcie z pewnością były "akceptowalnymi kosztami", które ktoś mający za sobą bogactwo kilku prowincji poniesie bez mrugnięcia okiem, aby wywołać kolejną destabilizację w Starym Świecie.
Fakt, że po raz kolejny nie zdołali ubić kogoś ważnego w planach wiedźmy...

Rhunar zdał sobie sprawę, że ta nadaktywność umysłu wynika z prostej rzeczy - Śmierć zbliżała się wielkimi krokami i spotkanie z demonem napawało go większym strachem niż potyczka z pachołkami wiedźmy i jej pupilami. Może dlatego, że z demonem zadarł.
Nie mówiąc już o mętliku w głowie.
I po czyjej stronie leĹźy teraz prawda...
- Valayo dopomóż. Shalayo, opanuj tą dziewczynę.

Prawda...
Rhunarowi zaświtało.

- Tellan! - zawołał do nadciągającej istoty - Udowodnij że twoje słowa były prawdą! Pokaż że się myliłem!
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[harry]

Kurt zbladł gdyĹź cała wolna krew odplunęła w zupełnie inne miejsce. Dobrze Ĺźe był juĹź prawie zdrowy bo delikatny zawrĂłt głowy od nadmiaru szczęścia zakończył by się utratą przytomności a nie tylko nieznośną suchością w gardle. SprĂłbował namacać jakąś flaszkę wina ktĂłrą jak pamiętał dziewczyny zostawiły jeszcze wczorajszego wieczora… a moĹźe poranka nie bardzo mĂłgł zebrać myśli. Zaś odwrĂłcić wzroku w poszukiwaniu czegoś do picia nie miał ani siły ani odwagi.

Gdzieś z tyłu głowy kołatała mu się myśl że za takie chwile szczęścia zwykle płaciło się jakimś paskudnym łomotem ale w tej chwili miał bardziej palący problem.

Ciemne i jędrne czy jasne i miękkie, rzucić się jak pies na kości czy smakować niczym kiper Estalijskie wino.
Dziewczynom nagość zdecydowanie nie przeszkadzała i chyba zdawały się czytać w jego myślach gdyż wyprężyły dumnie piersi czekając na jego decyzję wymieniając porozumiewawczo uśmiechy.

Tam gdzie zawiódł umysł zadziałało ciało. Bez udziału woli wyciągną ręce i delikatnie zagarnął pierś Aniki oraz pierś Etelki i kciukami zaczął zataczać kręgi wokół sutków przez chwilę zdawało mu się że widzi samego siebie naprzeciw dziewczyn pieszczącego piersi dziewczyn z głupawym uśmiechem żaka którego pierwszy raz wpuszczono do zamtuza. W końcu nie mogąc znieść widoku własnej głupkowato wyszczerzonej gęby zanurzył twarz w piersiach Aniki nie wypuszczając jednak Etelki z rąk. Przesunął ręką w dół po ciemniejszej skórze i zatrzymał dłoń dopiero na jędrnym pośladku. Ścisnął i dziewczyna zachichotała. Przyciągną ją na siebie aż stracił równowagę padł na plecy pociągając ją ze sobą.

- A ja… - usłyszał udawane oburzenie Etelki.

Wystawił rękę a gdy poczuł miękkie ciało bretonki pociągnął dziewczynę i gdy wylądowała obok niego pocałował ją i wychrypiał

- Nie marudĹş…

Więcej nie zdążył powiedzieć bo Anik właśnie zaczęła szukać gdzie też podziała się krew najemnika.
_________________
Przyjaciel czy wróg? --> Kurt, człowiek
Przeznaczenie czy Przypadek --> Rudolf "Rudi" von Karien

[Arya]

<Pochłonięta całkowicie przez zbroję Tellan straciła kontakt z rzeczywistością. Kiedy zbroja wlała się na nią ona sama czuła jak by tonęła w głębinach oceanu bezwładnie opadając na same dno. Nieprzenikniona ciemność otaczała ją z każdej strony. Przez jej nagie ciało przeszła fala mroźnego odrętwienia. W końcu uczucie spadania ustało. Jej ciało opadło bezwładnie na coś zarówno miękkiego i twardego. Coraz głośniej do jej uszu dochodził przedziwny szumny, dźwięk niczym powietrze wypuszczane przez nozdrza zwierzęcia. Podłoże którego po chwili podniosła się nagle zaczęło dziwnie falować. Czuła, że porusza się w nieokreślonym kierunku. Temperatura wokół rosła, powietrze robiło się coraz cieplejsze i coraz bardziej nie do zniesienia. Odór podobny do gnijących ciała przybierał na intensywności. W oddali Tellan spod przymrużonych oczu dostrzegła wyłaniający się kształt. Z każdą chwilą obraz stawał się coraz bardziej wyraźny. Panująca dotychczas ciemność przeszła w półmrok rozjaśniona poświatą bijąca z miejsca do którego właśnie zmierzała. Wtedy ją ujrzała, ujrzała głowę Bestii tak potężna, że ona sama była jedynie wielkości kła, które właśnie opływało krwią. W wielkich ślepiach Bestii Tellan ujrzała całą siebie. Jej naga postać wyraźnie odbijała się w tych przerażających oczach Bestii. Nogi prawie ugięły się pod ciężarem myśli, które przyszły jej do głowy. Spojrzała w dół. Szponiasta dłoń- to na niej przez ten cały czas stała. Na wpół rozłożona jakby za moment miała zacisnąć się całkowicie i zdusić swą zawartość. Zdusić ją niczym zgnite jabłko i przecisnąć między palcami. Bestia powoli otwierała swą paszczę wysuwając skąpany w brunatnej wydzielinie język, który wydawał się nie mieć końca. Im szerzej otwierała paszczę tym większy odór unosił w powietrzu. W końcu język był na tyle długi, że mógł by opleść wojowniczkę i w oka mgnieniu wciągnąć ją do paszczy Bestii pożerając ze smakiem. Nic takiego jednak się nie stało. Bestia omiotła językiem powoli i jakby z rozkoszą każdy centymetr jej ciała, tak jakby zlizywała najsmakowitsze powłoki jej duchowości. W miejscu gdzie język Bestii pozostawiał brunatny nalot ciało wojowniczki jakby obumierało, stając się sine niczym ciało trupa. Po chwili na ciele wojowniczki nie było miejsca, które wskazywało by, że ta kobieta jeszcze żyje. Nic prócz oczu, które nadal były żywe i nieruchomo wpatrzone w Bestię.

Tellan ocknęła się wiedziona znajomym głosem. Spojrzała w kierunku Rhunara i Elbereth, którzy stali wpatrzeni w nią samą. Zatrzymała się i rozglądając dookoła próbowała rozeznać się w sytuacji.>

-Jestem z wami…- powiedziała głosem przyprawiającym o dreszcze po czym prĂłbowała zlokalizować miejsce gdzie mogła by znaleźć bykogłowego bądĹş innych pomagierĂłw wiedĹşmy.
_________________
Przyjaciel czy WrĂłg : Tellan
Przeznaczenie czy przypadek?: Erin
.........................................................................
"One must feel chaos within, to gi­ve bir­th to a burning star"

[Ariena]

<Przez kilka kolejnych chwil leżałam na ziemi oddychając głęboko i łapczywie. Otumaniona spoglądałam w niebo. Serce waliło szybko, mocno. Miałam ochotę rozpłakać się na środku pobojowiska.

WeĹş się w garść…

Powtórzyłam, w myślach, po raz kolejny mantrę. Zlęknionym wzrokiem spojrzałam na krasnoludzkiego Kapłan. Uniosłam drżącą dłoń cicho prosząc by się pochylił i wyszeptałam mu kilka słów. Zamknęłam oczy i poczułam ulgę, jaką przyniosła jego moc.
Powoli wypuściłam powietrze z usta otwierając oczy i siadając. Przy pomocy kija podniosłam się powoli i z trudem przenosząc ciężar na zdrową nogę. Ledwo wstałam i aż drgnęłam, gdy zmaterializowało się to bykogłowe monstrum.>

-By Cię chudy byk powąchał..

<Mruknęłam za nim, ale spoglądałam już w kierunku Tellan. Nie miałam ani siły ani ochoty na walkę właśnie z nią. Rhunar przejawił inicjatywę, a towarzyszka na nią zareagowała. Spoglądałam to na nią to na niego nie mogąc uwierzyć, że faktycznie stoją przede mną.

Nie… to nie mary senne.. Boli dość prawdziwie...

Przyjrzałam się kobiecie. Po chwili milczenia odezwałam się schrypnięta.>

- Dobrze Cię widzieć w zdrowiu i Ciebie Rhunarze również. Dopiero co przybyłam do miasta z gór i zatrzymałam się w Skórzanym Rzemieniu. Mam pewne niepokojące wieści, ale.. Nie czas to i miejsce.

<Rozejrzałam się zmęczona.>

- Powinnaś się oddalić w bezpieczne miejsce Tellan. - Powiedziałam cicho. - Inaczej zaraz to Ty staniesz się celem strażników..Ja powinnam uprzedzić starszyznę dzielnicy elfów przed sztuczkami Wietrznicy i poprosić matkę by opuściła to miasto.

<Spojrzałam im w oczy.>

- Musimy koniecznie porozmawiać…
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Stalowy]

- Nie teraz. Trzeba ratować Jordiego! - rzucił szybko Rhunar i skinął na Gazulitę.

Wolał sam nie iść do przyjaciela. Przed chwilą Jordi wyżynał wesoło strażników miejskich i bez wsparcia kapłana mógł w tej chwili wyzionąć ducha.

Albo co gorsza.

Mógł już tego ducha nie mieć.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Blackswordsman]

<Elbereth, Rhunar>

<Na szczęście dla krasnoludów i elfki, Tellan oprzytomniała w porę i stanęła przed przyjaciółmi w swojej obecnie przerażającej postaci. Szybkie rozeznanie w sytuacji i demoniczna Tellan nie traciła czasu ,gdy tylko Elbereth wspomniała jej o straży miejskiej, wojowniczka popędziła jak wiatr by wymknąć się z dzielnicy handlowej. W międzyczasie strażnicy miejscy i trzech czarodziejów otoczyło pozostałych na polu bitwy bohaterów. Tuzin wojaków w czarnych kapeluszach wycelował halabardy w runiarza i czarodziejkę dając im do zrozumienia, że to nie zabawa chociaż większe obawy budziło trzech ludzi władających magią. Każdy z nich zdawał się być z innej szkoły o czym świadczyło odzienie oraz widoczne przedmioty jakie posiadali przy sobie czarodzieje. Najmłodszy, w wieku około trzydziestu może czterdziestu wiosen ubrany był w brązową togę i dzierżył drewnianą, prostą długą lagę. Starszy od niego siwy mężczyzna w białej, teraz podartej i okrwawionej todze, ręce miał puste, za to na każdym z jego palców znajdował się szklany pierścień. Najbardziej leciwy z całej trójki krył się pod błękitnym płaszczem z kapturem. Przy pasie miał zestaw kilkunastu pojemników na ciecz a na dłoniach tajemnicze rysunki. Na szczęście obeszło się bez rozlewu krwii gdyż Manaleli poświadczył za wszystkich obecnych. Kapłan szybko zajął się umierającym Jordim, po czym zabrano ciało nieprzytomnego krasnoluda na zamek. Rhunar i Elbereth zostali zatrzymani w celu złożenia zeznań. Straż miejska skleciła dla Elbereth nosze po czym elfka razem z krasnoludem zostali również zabrani na zamek. Opuszczając rynek odnieśli wrażenie, że kapłan Gazula tłumaczył się już na miejscu błękitnemu czarodziejowi. Na zamku Rhunar i Elbereth zostali zamknięci w kamiennej izbie bez okien, umeblowanej tylko stołem, leżanką oraz krzesłami, gdzie oczekiwali aż zjawił się czarodziej w brązowej todze, ten sam, którego widzieli wcześniej na rynku. Teraz mogąc przyjrzeć mu się bliżej można było dostrzec, że mężczyzna był dokładnie ogolony, ciemne włosy na głowie miał przycięte na krótko, a skóra twarzy i dłoni była spieczona słońcem. Człowiek usiadł przy stole, odstawił swój kij, wyciągnął z pod ubrania księgę oraz przybory do pisania i zerknął na Rhunara i Elbereth badawczo. >

- Przejdę do rzeczy. Chcemy wiedzieć wszystko o tym co się dzisiaj wydarzyło na rynku w dzielnicy handlowej- <Odezwał się sucho czarodziej.> - Pozwolę wam opowiedzieć to co wiecie zanim zacznę zadawać pytania. Starajcie się skupić na kluczowych informacjach ale ważne szczegóły też są mile widziane.

<Mężczyzna umaczał pióro w inkauście i czekał.>


<Tellan>

<Mając mało czasu Tellan postanowiła nie tracić ani chwili na wahanie czy też rozmowy. Wojowniczka opuściła przyjaciół i pognała przed siebie by czym prędzej opuścić miasto. Dzięki nadludzkiej sile i szybkości nie było to trudne. Cwałem kobieta przedostała się przez największy most Marrienburga odpychając i potrącając dziesiątki przechodniów, po czym zeskoczyła z wysokiej estakady i znaną sobie drogą pobiegła w kierunku bramy wychodzącej na Bretonie. Unikając walki ze strażą miejską i wojskiem, Tellan wydostała się z Marrienburga dosłownie w kilka chwil budząc jednak wśród wszystkich , których mijała strach i popłoch. Wojowniczka z ulgą zatrzymała się na skraju bagien oddalonych od miasta zaledwie kilka staj. Kiedy Tellan się rozluźniła jej głowę przeszył świdrujący ból ,a chwilę później straciła świadomość...
Nie wiadomo po jakim czasie kobieta obudziła się na prymitywnym posłaniu ze skór zwierząt i gałęzi. W powietrzu unosił się odór bagien i zgnilizny. Kiedy Tellan otworzyła szeroko oczy, dostrzegła, że znajduje się w jakiejś kryjówce w pniu starego, powykręcanego drzewa. Następne odkrycie sprawiło, że wojowniczka wstrzymała oddech. Okazało się, że Tellan otoczona była przez paskudnych mutantów, pomioty chaosu najgorszego sortu, niegdyś ludzi a teraz kreatury z odrażającymi anomaliami na ciele i umyśle. Obślizłe macki, oczy na szypułkach, dodatkowe kończyny innego gatunku, zmiany skórne, narośla, purchawki, sierść, deformacje kośćca i wiele innych negatywnych przymiotów "spozierało" łapczywie na osamotnioną kobietę. Najbliżej Tellan pojawił się duży mężczyzna z twarzą przypominającą kamień obrośnięty porostami. Zielonkawa karnacja sugerowała, że raczej jest rośliną lub jaszczurką niż człowiekiem. Zachrypniętym, niewyraźnym głosem istota przemówiła do Tellan. >

-Witaj w naszym raju piękna...twoje zdolności i wygląd ujęły nas za serca...najbardziej to co zrobiłaś...ze stażnikami dróg... Zostań z nami... walcz po naszej stronie...

<Tellan chciała chwycić za miecz ale okazało się, że spoczywa on w łapskach owego stworzenia które do niej mówiło. Na szczęście potwory nie odważyły się zdjąć z Tellan zbroi kiedy ta była nieprzytomna.>



<Kurt>

<Reszta dnia okazała się dla Kurta bardzo intensywna i przyjemnie męcząca. Uważając na swoje jeszcze nie do końca zagojone rany dowódca najemników starał się robić wszystko aby zaspokoić dwie piękne, młode kobiety które zaciągnęły go do łóżka. Mimo swojej siły i wytrzymałości Kurt wylewał z siebie siódme poty zaskoczony witalnością Aniki i Etelki. Widać było, że obie dziewczyny wiedzą czego chcą i jak to od Kurta wyciągnąć. Bez żadnej rywalizacji a za to w pełnej współpracy, raz za razem podopieczne Kurta wyciągały lub dosłownie wysysały z niego soki oferując w zamian swój słodki nektar, ocean przyjemności i niekończące się pokłady pożądania i miłości. Kiedy tylko dowódca najemników opadał z sił dziewczyny za pomocą jakichś magicznych sztuczek sprawiały, że mężczyzna ponownie stawał na wysokości zadania. Tego dnia Kurt nauczył się kilku nowych pozycji w łóżku i był zarówno na dole, po środku jak i na górze. Czas minął nie tylko niesamowicie przyjemnie ale i szybko. W końcu mężczyzna padł na posłanie pokonany, poddając się bez reszty dziewczynom, które przylgnęły do niego. Powietrze w izbie było wypełnione zapachem seksu a gorące, spocone i obklejone miłosnymi sokami ciała całej trójki parowały gorącem. Kurt zasnął jak dziecko, zmęczony, rozluźniony, szczęśliwy do tego stopnia, że można było zaryzykować stwierdzenie, że się zakochał. Po kilku klepsydrach twardego snu dowódca najemników obudził się głaskany czule po twarzy przez Etelke, Anika była tuż obok.>

-Kiedy śpisz wyglądasz tak niewinnie i bezbronnie...<Obie kobiete zaśmiały się cichutko.>



_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Arya]

Gdzie jestem??? Czy to nie sen? To musi być sen...Co to ma być...

<Tellan z niedowierzaniem przenosiła wzrok z jednej szkaradnej postaci na drugą. Chciała już sięgnąć po miecz aby rozproszyć stojących przy niej mutantów jednak był poza jej zasięgiem. Co zamierzają z nią zrobić? Czy chcą ja rozszarpać na drobne kawałki i pożreć? Tak...na pewno chcą ją zabić... Takie właśnie myśli przebiegały przez głowę Tellan kiedy nagle jeden z nich się odezwał.>

- Ee...-zaskoczona przemówieniem jaszczuroczłeka popadła w chwilową konsternację- Kim wy jesteście i skąd się tu wzięłam? - przemówiła spokojnie podnosząc się z legowiska na którym przed chwilą spała, chciała dowiedzieć się jak najwięcej i ocenić sytuację w jakiej się znalazła. Ostrożnie dotknęła głowy w miejscu gdzie była rozcięta.
_________________
Przyjaciel czy WrĂłg : Tellan
Przeznaczenie czy przypadek?: Erin
.........................................................................
"One must feel chaos within, to gi­ve bir­th to a burning star"

[Ariena]

<Przez moment spoglądałam za oddalającą się postacią, po czym wzdychając odwróciłam wzrok na otaczających nas ludzi. Nawet nie drgnęłam.

Przecież to nie pierwszyzna.. Najprzyjaźniejsi spośród wszystkich. Ha! Ironio! Walczysz dla tych ślepych głupców, a oni i tak potraktują Cię wrogo. Trzeba było pojechać na tę cholerną herbatkę.

Skinęłam głową na powitanie zbyt zmęczona, obolała i zniechęcona by wysilać się na wylewne uprzejmości.

Nie podadzą Nam pysznych ciasteczek.

Bez oporu poddałam się panującemu porządkowi, wręcz z ulgą lokując się na prowizorycznych noszach.>

- Dziękuję.

<Powiedziałam schrypniętym głosem. Chciałam powiedzieć więcej, ale spojrzałam w niebo i zwarłam usta.
Ma uszy i oczy wszędzie, gdzie przebywa. Spokojnie. Nic jej nie będzie. Beltherion ją obroni.

Uspokoiłam się obserwując niebo nad nami i chłonąc otaczające nas wiatry. Z trudem podniosłam się dopiero, gdy wnieśli mnie do komnaty. Powoli dokuśtykałam do krzesła. Spojrzałam na mężczyznę zmęczonym wzrokiem. Odchrząknęłam.>

- Łyk wody by nie zaszkodził Szanowny. Pozwól, że udzielę Ci najzwięźlejszej odpowiedzi, w jaką mogę ubrać słowa określające tą sytuację. Wszyscy tkwimy w niezłym gównie.

<Odchrząknęłam zerkając ulotnie na Rhunara.>

- Gdzie moje maniery… Pan wybaczy.

<Poprawiłam się.>

- Zwę się Elbereth Liranna Kelaris Telrunya i należę do jednego z najznamienitszych elfich rodów tego miasta. Urodziłam się i wychowałam w tym pięknym mieście. Przekroczyłam mury raptem parę godzin temu po ponad dekadzie nauki oraz podróży. Wykształcono mnie w altdorfskim kolegium na wojennego maga. Mogę okazać stosowny dokument. Mym nauczycielem był sam Mistrz Marcelion Deluey. Do miasta przybyłam wraz z ukochanym by złożyć wizytę rodzinie, podzielić się radosnymi nowinami, ostrzec przed tym co nadchodzi, poprosić by wychowali moje dziecko, a następnie poprosić by wstawili się za mną u władz tego miasta bym mogła przedstawić swoje spostrzeżenia o nadchodzącym zagrożeniu. Akurat byłam w drodze z mą matką Arisą do karczmy Skórzany Rzemień. Przejeżdzałyśmy obok rynku, gdy dostrzegłam początek zamieszania. Doszło do ataku. Ludzie w panice zaczęli uciekać. Poprosiłam matkę by popędziła do Beltheriona, który towarzyszy mi w walce z chaosem i życiu. Dostrzegłam również na rynku mego towarzysza Rhunara, z którym nie widzieliśmy się już jakiś czas. Nie trwoniłam czasu by zastanawiać się nad tym co robić. Posiadłam moc oraz wiedzę, która może ratować niewinnych ludzi przed okrutną śmiercią. Nie miałam szansy by przebić się przez uciekający tłum, więc użyłam zdolności by dostać się w centrum ataku i powstrzymać tych, którzy zaatakowali.

<Uśmiechnęłam się smutno.>

- Uznałam za niestosowne oddalić się i czekać aż ktoś przybędzie z pomocą. I uczyniłabym to ponownie, bo wierzę, że jeśli masz możliwości to winieneś bronić innych. Naoglądałam się śmierci. Boleję nad tymi, którzy odeszli i cieszę się za tych, którzy uszli z życiem. Poczułam rozlewającą się moc.

<Spojrzałam mu w oczy zmęczona. Drżącymi dłońmi odpięłam płasz i zaczęłam rozluźniać troczki napierśnika oraz naplecznika by zrzucić z siebie żelastwo.>

- Tak samo zaczynało się na Północy, na ziemiach Księcia Lukasa. I tam walczyliśmy by bronić ludzi oraz nieludzi przed niepotrzebną śmiercią i złem. Zajęło mi to trochę czasu, przeĹźyłam całe mrowie walk wielokrotnie ocierając się o śmierć i znosząc tortury, lecz dowiedziałam się kto za tym stoi. I nie tylko ja. Pewna podstępna, stara czarownica. Wietrznica, ktĂłra posługuje się iluzją oraz mocą, ktĂłra wpływa bezpośrednio na działania ludzi. Pod iluzją halflinga, krasnoluda, czy elfa skrywa istotę chaosu. Prowokuje w biały dzień krwawy atak, a później zrzuca się całą winę za masakrę na inne rasy. Podburza ludzi do nienawiści i dociera do najwyĹźszego zwierzchnika miasta by omotać jego umysł. Wpływać na jego decyzje. Przebywa w tym mieście lub jego okolicy… Ma coś co do mnie naleĹźy, więc umiem powiedzieć na jakim terenie przebywa.

<Odetchnęłam głęboko odkładając je obok krzesła i oparłam się plecami kładąc dłonie na brzuchu.>

- Naprawdę poprosiłabym o wodę, chociaż pół kubka. Jestem zmęczoną ciężarną, która nie miała nawet pół dnia by odsapnąć po długiej podróży. Nie wspominając o dość męczącej potyczce.

<Skrzywiłam się z bĂłlu. Nawet dwa tygodnie nie minęły, a znĂłw jestem cała obita.. I połamana…>

- Mam nadzieję, że dość rzeczowo oraz pokrótce opisałam Panu sytuację. Sama chętnie zaś posłucham Szanownego Rhunara. Dawno się nie widzieliśmy. Chyba, że są jakieś pytania do tej pory?
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Orthan]

Zacisnąłem dłoń na rękojeści sztyletu i odpowiedziałem.

- Szukam kogoś, właściwie to czegoś bo inaczej tego nie można nazwać - bestii która przypomina człowiek. A jeżeli chodzi o to jak tu trafiłem to doprowadziło mnie tu krakanie kruka - ten dom przesiąknięty jest zapachem śmierci.
_________________
Ecoliono d'Elhuyer-Sesja Przyjaciel czy WrĂłg

[harry]

Kurt uśmiechną się błogo. Nie pamiętał kiedy ostatnio było mu tak dobrze. Ba chyba nawet nigdy nie było mu tak dobrze. Wyciągną się napinając powoli mięśnie a potem przeciągnąć leniwie rozpościerając ramiona. Chwilę leżał w tej pozycji czując jak siła wraca w jego członki przeganiając resztki snu. Następnie położył swoje wielkie łapska na krągłych biodrach obu bretonek i zagarną do siebie tak że dziewczyny się lekko uniosły a twarz Kurta wylądowała między piersiami dziewcząt.

- Ale teraz juĹź nie śpię. – powiedział zasapanym głosem. Po czym nadal ściskając dziewczyny usiadł podnosząc je jednocześnie teĹź Anikę i Etelkę. – I czas brać się do roboty.
Na takie leżenie trzeba niestety zapracować i była to myśl której nienawidził od bardzo dawna.

- Najpierw trening. Ja muszę się rozruszać a wam przydadzą się umiejętności. Potem musimy obejrzeć miejsce na akcję, przebranie, jak się uda to przećwiczyć. - Powiedział stawiając nogi na zimnej podłodze - Plan miałbym taki. Zaczekać aĹź dokonają wymiany, potem zwabić kupca w ustronne miejsce, w czapę, oskubać do zera tak aby wyglądało na rabunek, pozbyć się przebrań i trefnych fantĂłw a na koniec zainkasować sakiewkę. „Lepij” załatwić sprawę po wymianie bo wtedy naraĹźamy się tylko jednej organizacji a więc i kłopot powinien być mniejszy.
_________________
Przyjaciel czy wróg? --> Kurt, człowiek
Przeznaczenie czy Przypadek --> Rudolf "Rudi" von Karien

[Stalowy]

Kiedy znaleźli się w izbie Rhunar spojrzał na Elbereth i zadał pytanie wielkiej wagi i o wielkich tradycjach kulturowych.

- Za co siedzisz?

Potem wszedł czarodziej. Rhunar zaczynał mieć wątpliwości w to kto kłamał a kto mówił prawdę podnośnie zbroi. Widział jak to coś spływa z Jordiego i łączy się z Tellan w jakąś dziwną iście demoniczną formę.
Kto miał w tym wszystkim rację? Axerund czy Tellan? Może trzeba po prostu było zabić ją w tej wannie, zabrać pancerz i jako jego właściciel zdecydować o jego zniszczeniu?
Miałby na sumieniu życie kobiety i jej dziecka. Musiałby zgolić głowę, ale powstrzymałby przy okazji jedno z wielu szaleństw jakie działy się teraz w Starym Świecie.
Wyrzucił z głowy te rozważania. Pojawienie się maga zwiastowało przesłuchanie i Runmistrz musiał zdecydować co powie, a co przemilczy.

- Jestem Rhunar Ragnison. RunotwĂłrca. - rzekł spokojnie - Mogę potwierdzić, Ĺźe zamieszanie jest sprawką wiedĹşmy, o ktĂłrej powiedziała Elbereth. TakĹźe walczyłem przeciw niej i jej… siłom, czempionom, konstruktom.

- Jak juĹź czarodziejka powiedziała Wietrznica sieje terror i zamieszanie w miejscach ktĂłre chce aby jej marionetki podbiły albo tam gdzie widzi zagroĹźenie. Kilka miesięcy temu pojawiła się na bankiecie u Hrabiny Eleny von Spee w Zweedorfie i przerzuciła przy pomocy magii do sali jadalnej dwa golemy skryte pod iluzją niziołkĂłw - krasnolud skrzywił się i poprawił okulary na swoim nosie - Ten numer widziałem juĹź kilka razy. W Zweedorfie to nie przeszło, ale podejrzewam Ĺźe w wielu innych miastach jeĹźeli na miejscu incydentu nie było dość potężnych osĂłb, aby powstrzymać rzeĹş… cóş… Mieszkańcy widzieli nieludzi mordujących ludzi. Konsekwencje tych zdarzeń moĹźna się dalej domyśleć.

- Ale chcieliście się dowiedzieć co się wydarzyło na rynku. Widzieliście tą kobietę, która włada wielkim mieczem na którą przepłynęła zbroja z krasnoluda? Zbroja która ją okryła i zmieniła jest przedmiotem obdarzonym świadomością, który słucha tylko swojego właściciela, a i to nie zawsze. Ważne że daje noszącemu potworną siłę. Ta kobieta, obecna właścicielka, to Tellan Shaterherbye Bringen, szlachcianka, rycerka. Wietrzyca wykradła wspomniany pancerz, porwała Jordiego Strzelimłota i rzuciła nam wyzwanie, abyśmy ich odzyskali na rynku miejskim. Podejrzewając pułapkę i podstęp poprosiłem Kapłana Gazula o wezwanie pomocy.

- Przypuszczenie okazało się słuszne. Kiedy dotarliśmy na miejsce zauwaĹźyliśmy Jordiego zakutego w pancerz. Wiedząc Ĺźe Wietrzyca korzysta z ułud i miraĹźy sprĂłbowałem je przejrzeć. Rzeczywiście na rynku były jeszcze trzy golemy ukryte pod iluzją niziołkĂłw oraz rycerz o hełmie w kształcie łba byka, jeden z czempionĂłw wiedĹşmy, okryty czarem niewidzialności. Ten dojrzał mnie i Tellan, i dał znak do rozpoczęcia rzezi. Golemy zaczęły mordować ludzi i jak łatwo się domyślić od razu podniosły się krzyki o niziołkach mordercach. Ale w Ĺźyciu nie widziałem, aby niziołek miał dość krzepy, aby rozerwać dorosłego człowieka na pół. - powiedział ponuro Rhunar - Tymczasem Bykogłowy pchnął Jordiego do walki. Trzeba wiedzieć, Ĺźe pancerz robi niewłaścicielom pranie mĂłzgu wywołując u nich szał mordowania, ale nie wiem czy tym razem to teĹź nie była ingerencja WiedĹşmy. Ona potrafi… pętać umysły i je kontrolować. Tak czy inaczej do jatki robionej przez trzech niziołkĂłw dołączył krasnolud. Bykogłowy rzucił się na mnie i Tellan, ale z pomocą przybył nam Kapłan Manaleli i osłonił nas przed jego ciosami. Wtedy teĹź przybyło wsparcie straĹź miejska i wy, czarodzieje. Trochę kiepsko pamiętam co było dalej… Bykogłowy nie mĂłgł nam nic zrobić, więc znikł i starł się chyba z wami. Ruszyły na nas golemy. My osłanialiśmy Tellan aby dobiegła do Jordiego, ktĂłry starł się ze strażą i poskromiła ten cholerny pancerz. Dostaliśmy strasznie wciry, ale Elbereth nas uratowała. Potem Bykogłowy znĂłw się pojawił i przyzwał jakieś istoty, demoniczne z wyglądu i znĂłw znikł. Dwie pobiegły na nas, jedna na Tellan, ale jakoś udało się je ubić, ledwie. Chyba Bogowie nam sprzyjali. Widziałem jeszcze jak Jordi odrywa się od straĹźnikĂłw miejskich i idzie zetrzeć się z Tellan, ale ta coś zrobiła i pancerz… przepłynął z niego na nią. On padł od ran na ziemię, a ona przemieniła się w… tą postać.

Rhunar pokręcił głową z rezygnacją.

- Uciekła. Mówiłem jej że musi się tego pozbyć. Oferowałem jej pomoc w zniszczeniu, ale ona jest uparta. Nie wierzy że jest cokolwiek w stanie zrobić bez niego. Ten cholerny pancerz jest przesiąknięty złem, ale ona myśli że nad nim panuje. - krasnolud walnął pięścią w stół - Kurwa. Przez tą po strokroć przeklętą wiedźmę zginęła masa ludzi. Posłużyła się moim przyjacielem. Jeszcze cholera wie czy czarami czy tym kurewskim kawałem blachy nie przestawiła mu wszystkiego we łbie.

Rhunar czuł się odpowiedzialny. Może nie za masakrę na rynku, bo wiedźma to musiała już od dawna planować, ale to że wciągnął w to wszystko swojego przyjaciela. Co gorsza po kolejnym pokazie mocy pancerza miał wrażenie że dał się wodzić Tellan za nos. Czy kiedykolwiek zaprzeczyła że zbroja żywi się duszami?
PrzecieĹź najpodlejszą zbrodnią było zabić kogoś… a potem nie pozwolić jego duszy trafić do zaświatĂłw.
Czemu miał wtedy w karczmie skrupuły? Czemu dał się przekonać tej głupiej dziewusze…

A ta… złamała mu bez problemu obojczyk, Wietrzyca ukradła pancerz i porwała Jordiego…
Za duĹźo rzeczy na raz.
Za dużo spraw które się pieprzą coraz bardziej z każdą kolejną godziną.
Ale Kargun poprosił go o załatwienie tej sprawy… wiedział jakie będą konsekwencje jeĹźeli zbroja Tharmakssona trafi na Północ.

Pozostawała tylko nadzieja że Melisa wie więcej niż oni wszyscy.

I że Tellan skuszona planem Rhunara powróci do miasta aby go znaleźć i skorzystać z pomocy.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Ariena]

<Słuchałam słów Rhunara. Na część lekko potakiwałam głową przypominając sobie pewne zdarzenia, które przytoczył towarzysz, inne mnie zaskoczyły i zasmuciły. W milczeniu spoglądałam to niego, to na człowieka, który chciał odpowiedzi na swoje pytania.

Czy to Cię zadowoli magu? Czy zaraz Nas wtrącicie do lochu? Skąd mamy mieć właściwie pewność, Ĺźe i oni nie są juĹź pod władaniem tej staruchu…

Westchnęłam cicho, zmęczona. Ciężar wydarzeń, straty oraz ciągłej pogoni i walki z wiedźmą odciska swoje piętno.

Jak długo wytrwamy? A może raczej.. Kiedy przyjdzie Nasz kres i czy pociągniemy za sobą w zaświaty Wietrznicę?

Pytania rozbrzmiały w mojej głowie. Ze smutkiem w oczach spojrzałam na krasnoluda, gdy skończył swą opowieść.>

- Przykro mi to słyszeć Rhunarze. <Spojrzałam na mężczyznę.> Widzisz.. Staramy się ze wszystkich sił, jakie mamy by zapobiec kolejnym rzeziom. Pragniemy pomóc i zwalczyć źródło tego całego zła. Tracimy przy tym bliskich, przyjaciół oraz towarzyszy broni. Zarówno Rhunar, jak i ja moglibyśmy się odwrócić i odejść. Po cóż mamy poświęcać Naszych bliskich oraz Nas samych? Widzieliśmy niejedną rzeź naszych pobratymców, którą zgotowała nienawiść wlana w serce ludzi przez tą przeklętą wiedźmę. Obrazy, które wzbudzają rozpaczliwy sprzeciw w sercu. Wiemy, że to jej sprawka i nie winimy tych, którzy dokonują mordów, lecz.. tylu niewinnych straciło życie. <Pokręciłam głową.> Wojna rządzi się swoimi prawami, lecz to czego dokonują na północnych ziemiach nijak tego nie przypomina. Egzekucje, wyłapywanie i zmuszanie krasnoludów, elfów, czy niziołków do walki na śmierć i życie na arenie ku uciesze ludzi. Nie oszczędzają nawet dzieci. Należy to powstrzymać. Obawiam się, że pewnego dnia starsze rasy staną do walki przeciw ludziom opętanym przez jej czary. Ileż bowiem można znieść?

<Skrzywiłam się lekko czując ból w nodze. Syknęłam milknąc na moment.>

- Pozwól mi na chwilę zwątpienia i nie odbierz tego opatrznie.

<Powiedziałam, jakby do obu, a może bardziej do siebie samej.>

- Przestałam już pamiętać dni, w których zasypiałam i budziłam się bez koszmarów oraz strachu, czy przetrwam jakoś kolejny dzień. Nie dane jest mi nawet opłakiwać tych, którzy już odeszli, nie teraz. Nie ma nawet tygodnia, w którym nie zostałam zaatakowana, zraniona mniej lub bardziej dotkliwie. Za to bywają momenty, w których zadaję sobie pytanie : I po co to wszystko? Odwróć się i odejdź, bo to nie Twoja walka.

<Wbiłam pełne żaru spojrzenie w czarodzieja.>

- Ale, jak mogłabym spojrzeć sobie w oczy, gdybym odeszła? Mam wiedzę oraz moc, która może chronić innych. Nie pozwolę by wypaczona wizja jednej wiedźmy rozlała się wszędzie, gdzie sobie upatrzy. Śmierć tych, którzy polegli nie może pójść w zapomnienie. Życie niewinnych należy ochronić, a zginąć u boku takich towarzyszy broni to zaszczyt.

<Uśmiechnęłam się smutno do Rhunara.>

- Powiedz Nam szanowny czarodzieju. Co nastąpi teraz? Masz do Nas pytania? Planujesz omówić sprawę w większym gronie? Pozwolicie Nam udać się po pomoc medyczną by uleczyć pozostałe jeszcze rany? Nie będę ukrywać, że muszę powiadomić mą Nadobną Matkę o ty gdzie jestem oraz w jakiej sytuacji i zadbać o jej bezpieczeństwo skoro Wietrznica przebywa w mieście. Czy po Naszych słowach podejmiecie działania, które ochronią niewinnych?
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Blackswordsman]

<Elbereth, Rhunar>

<Kiedy Elbereth skończyła swoją pierwszą wypowiedź, czarodziej odpiął od pasa skórzany bukłak i przesunął go znacząco na krawędź stołu, nie odezwał się jednak przy tym. Spisując zeznania elfki i krasnoluda, człowiek wydawał się przyjmować wszystkie wiadomości bez emocji. Od czasu do czasu zerkając na dwójkę przesłuchiwanych zawieszał pióro w powietrzu jakby szukając odpowiednich słów do swego raportu. Na pytania Elbereth czarodziej nie odpowiedział, zastanawiał się po czym wracał do pisania. >

-Posiedzimy tu aż skończą mi się pytania. <Odparł wreszcie uczony.> - Skoro wiesz elfko gdzie jest Wietrznica to powiedz. Jesteś w stanie dokładnie to określić? A Ty krasnoludzie, co więcej możesz powiedzieć o tej dziwnej zbroi, zdajesz się wiedzieć sporo. Czy to twór chaosu? Czy kobieta, którą nazwałeś Tellan, jest zdolna zaatakować Marienburg? <Czarodziej zamilkł na chwilę a potem nagle ni z tego ni z owego zapytał.> Czy wiecie, że ponad połowa ziem Imperium należy już do księcia Lucasa z Nordlandu a granice wyznaczają rzeki Reik i Stir, Kislev, Morze Szponów oraz ziemie Marienburga? <Mężczyzna skupił się na waszych twarzach.>

<Tellan>

<Stworzenia przyglądały się Tellan z wielkim zainteresowaniem, możliwe że co najmniej kilka miało ochotę posmakować jej delikatnego mięsa, jednak atak nie nadchodził. Mutant z twarzą jak kamień, przeciął powietrze mieczem wojowniczki robiąc to chyba dla zabawy.>

-Dobry miecz...duży...ale dobry... Mówią na mnie Skoon...a to moi towarzysze...prawie jak rodzina...<Stwór zaśmiał się choć to co wydobyło się z jego gardła przypominało raczej harkot połączony z dyszeniem.> Wyrzucili nas...z miasta...<Mutant wskazał łapą w kierunku gdzie w oddali zdawało ci się, że majaczą sylwetki wież.> - Kamraty przyniosły cię...z traktu...Zmieniłaś się...z anioła...w to co teraz...paru braci...próbowało jak smakujesz...gruba skóra..<Mutant z ciekawością zbliżył się do ciebie i wielkim łapskie z pazurami zdjął z twojej głowy hełm. Od razu wśród potworów zapanowało podniecenie. Dzikie mlaskania, ryki, piski i pohukiwania wypełniły okolicę kiedy stwory ujrzały twoją twarz. Porośnięty porostami wzniósł w górę ramie i nastała cisza>

-Mmm...taka...śliczna...<Skoon zbliżył twarz do twojej i dostrzegłaś nawet jej ludzkie rysy. Mutant wpatrywał się w twoje oczy swoimi, pełnymi dzikości oczami. Wysunął język i już chciał cię oblizać ale zatrzymał się tuż przed twoimi ustami.> Jesteś zbyt ładna...trująca...?? <Mutant odsunął się trochę od ciebie.> - Rozerwałaś na sztuki...oddział drogostraży...gołymi dłońmi...to było...jak sen... Bądź z nami...Chodź z nami...na Marienburg...Zostań naszą...siostrą...moją kobietą...


<Kurt>

<Rozluźniony i pachnący seksem niczym dziki ogier pośród stada klaczek w okresie godowym wstałeś z łóżka i zacząłeś się rozciągać. Chciałeś się ubierać kiedy dziewczyny rzuciły się na ciebie z zaskoczenia i przewróciły na podłogę. Anika usiadł ci na szyi ściskając mocno udami twoją głowę a Etelka wskoczyła ci na uda i mocno złapała cię dłońmi za najczulszy punkt i zaczęła cię lizać po brzuchu. Zarówno pozycja w jakiej się znalazłeś, widok wszystkich przymiotów Aniki tuż pod twoim nosem, zapach kobiecych ciał oraz dłonie Etelki na twoich jądrach przekonały cię, że dziś nie będzie treningu, a przynajmniej nie takiego jaki zamierzałeś poprowadzić. Skończyło się wspólną kompielą i ciągłymi zaczepkami ze strony dziewczyn. Kleją się do Ciebie niczym marynarz do beczki rumu po długim i suchym rejsie. Ubraliście się, zjedliście razem śniadanie i wyruszyliście w drogę. Anika i Etelka poprowadziły cię w stronę nabrzeża i z pewnej odległości wskazały karczmę gdzie ma dojść do wymiany. Okolica nie wygląda na najlepszą ale o dziwo jest tutaj dość spokojnie w porównaniu do innych miejsc blisko portu. Straży miejskiej nie widać, po pobliskich uliczkach kręcą się różne menty, wygląda na dobre miejsce na rabunek chociaż coś kojarzysz, że to dzielnica miejscowego gangu.>

-Wymiana ma mieć miejsce koło południa. Chcesz Kurt, żeby któraś z nas go zwabiła? Jeśli nas zapamiętał to może nas rozpoznać...


<Orthan>

<Przygotowałeś nóż i czekałeś. Usłyszałeą ciche kroki z góry, nad sobą. Znaczyło to, że Cedrik wpadł w jakąś pułapkę zastawioną na schodach.>

-Zapewne jesteście tylko wy dwaj. Nie jesteście w moim guście, będę musiał się was pozbyć raz dwa bo brak wam urody no i żaden z was nie jest niewiastą. Każdego dnia uważałem czy ktoś mnie nie śledzi, ale nie pomyślałem o ptakach. To sprytne wysłać za mną kruka żeby mnie śledził.

<Głos mężczyzny zbliżał się coraz bardziej. Wiedziałeś, że oprawca nie wypuści was żywych. Musiałeś coś wymyśleć i to szybko. Cedrik raczej jeszcze żył, w przeciwnym razie wiedziałbyś o jego śmierci. >

-Ilu osobom powiedziałeś o tym miejscu?? <Mężczyzna zatrzymał się gdzieś blisko ciebie ale nie byłeś pewien czy już jest na wyciagniecie ręki czy jeszcze nie.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus