forum.drachenfels.pl

[Cranmer]

Zamaszystym ruchem strzepnąłem krew z ostrza, uważając aby przy okazji nie ochlapać innych rzecz jasna. Ewentualne resztki tak samo jak pancerz oczyszczę za chwilę.

- Rżniemy jak nas nauczono Pani, czyli skutecznie. Jak wam zbyt brudno to trzeba było zostać w domu u ojca, a nie ruszać na niespokojny gościniec.

Niespokojnie obejrzałem się na niespodziewanych pomocników, mało typowa zbieranina - w sumie nasza nie konkretnie ciekawsza. Uspokoił mnie fakt, że krasnolud ruszył na pomoc rannemu - zbrojny w miecz, a nie jak to zwykle bywa topór co mnie zdziwiło niewspółmiernie jednak powstrzymałem się od wyszczerzania i spoglądania nachalnego bo to nie przystoi.

W sumie zakładam, że na pomoc, a nie po to by rabować i dożynać. Zbój to chyba nie są, nie mniej za pomoc podziękować trza, nawet jeśli za chwilę może przyjść ich wypatroszyć.

Oparłem miecz o ramię, a drugą rękę rozłożyłem szeroko tak w geście powitania jak i pokazania, że nie mam złych zamiarów i ruszyłem w stronę tych którzy nam pomogli.

- Dziękuje waćpanom za pomoc, nie żebyśmy nie poradzili sobie sami, ale Myrmidia uczy nas aby doceniać sojuszników, nawet niespodziewanych, zatem dziękuję ponownie. Jestem Wolfgang Eberhardt, herbu Eberhardt, z wyboru i łaski boskiej rycerz Zakonu Płonącego Słońca, co zapewne widać po ornamentach na zbroi. Komu mam być wdzięczny za pomoc ?

Zachowuję przyjazne spojrzenie, które może się wydać odrobinę naiwne, ale jeśli ktoś nie zna i nie rozumie standardów rycerskich to żelazo mu w bebechy, znaczy dopiero kiedy je znieważy.
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Stalowy]

Cień kaptura był iście... nienaturalny. Osłaniał całkowicie twarz, a oczy... nie można ich dostrzec. Żadnego błysku. Nic. Kompletny cień. Broda i wąsy zastygłe niczym kamień.

Wzniosłem lekko ręce nad rannym dając uzdrowicielce spojrzeć na to co zdołałem poczynić. Lustruję torbę oraz to czego używa. Widząc, że mam do czynienia z profesjonalistą, odsunąłem ręce i podparłem się ręką o ziemię wstając.

- Rzeczywiście pomoc medyka będzie bardziej wskazana niż kapłana. Jest ciężko ranny. Duże obrażenia wewnętrzne - wielce prawdopodobne. Mikstura będzie najlepszym wyjściem, na tą chwilę. - powiedziałem grobowym głosem - Lazaretu, ani świątyni tutaj nie uświadczysz. To Sylvania, czarny, nieumarły wrzód na ciele Starego Świata. Będziemy musieli się zadowolić najbliższą osadą czy mieściną na jaką natrafimy. Jeżeli nie dotrwa... odprawiłem modły. Przekroczy Bramy Ogrodów Morra w spokoju.

Rozejrzałem się.

- Wóz jest w opłakanym stanie, ale można z niego na szybko zbić nosze, albo wózek.

Wstałem i odsunąłem się kilka kroków odwracając się do pozostałych, a jednocześnie aby stać bokiem do medyczki.
Podniosłem wzrok najpierw na Zabójcę, a potem na rycerza.

- Jestem Dumni, Syn Dumnara z Zhufbaru! Sługa Gazula, Obrońcy Zmarłych i Pana Podświata. - odpowiedziałem wypranym z uczuć głosem - Wraz z towarzyszami Gerhardem, Hansem i Lafelem podróżujemy do Naubonum.

Odwróciłem głowę w stronę wozu i przez parę sekund przyglądałem się mu.

- Widzę, że podróżujecie w tym samym kierunku co my. Nie wiadomo, czy w okolicy nie ma więcej chaosytów i mutantów. Wasz woźnica jest ciężko ranny, trzeba go odstawić do najbliższej miejscowości. Proponuję podróżować razem, dla większego bezpieczeństwa.

Po czym zwróciłem się w khazalidzie do Zabójcy.

- Witaj, Ty Który Szukasz Odkupienia. Dobre wybrałeś na to miejsce. - powiedziałem znacznie bardziej przyjaznym tonem - Ostatnio odprowadziłem do zaświatów kilku ludzi, którzy polegli w walce z wilkołakiem, zaledwie parę dni temu. Jednak bestia, choć potężna została już zgładzona.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[luko]

- Witajcie jam jest Warsung „Ciężka Ręka” Tronstoddir z domu Ascudgamln (stalowe pięści), członek klanu Kamril z Twierdzy Karak Angazhar. To zaszczyt dla mnie będzie podróşować z kimś kto w razie potrzeby pomodli się za mą dusze, a przeciwnikĂłw starczy dla wszystkich

Dalej odpowiadam w khazaldzie

- Wilkołak? Owszem to ciężki i zacny przeciwnik ale nie takich szukam. Próbuje odkupić swe winy odsyłając na swój sposób tych który już dawno nie powinno być w śród nas.

W między czasie doprowadzam się i mój oręż do porządku.
_________________
"Przyjaciel czy Wróg?" ==> Pascal Wittenberg, człowiek
"Przeznaczenie czy Przypadek?" ==> MG (Mały Głód)

[Stalowy]

Dalszą rozmowę prowadzę w khazalidzie.

- Zabójca Nieumarłych. - pokiwałem głową z uznaniem - Bardzo rad będę z takiego towarzystwa.

Podchodzę do Warsung'a. Przyglądam mu się uważniej.

- W takim razie nasze drogi mogą się połączyć na dłużej. Jestem w tej zakazanej krainie z podobnego powodu co ty, jednak moim celem jest... konkretny żywy parający się plugawą magią. - powiedziałem twardo - Można więc powiedzieć, że przede mną droga pełna nieumarłych niespodzianek.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[luko]

Krasnolud o wzroście 1,5 metra. Oczy koloru prawdziwego ciemnego krasnoludzkiego piwa, głowę przyozdabia pomarańczowy irokez, a twarz broda również koloru pomarańczowego sięgająca do pasa. Na sobie ma skórzany kaftan (bezrękawnik), ołowiane karwasze, skórzane spodnie, skórzane wysokie buty obite ołowiem, skórzany pas nabity ołowianymi ćwiekami, a wszystko koloru czarnego. Na odsłoniętych częściach ciała widać blizny powstałe w wyniku walk z przeciwnikami.

RĂłwnieĹź odpowiadam w khazaldzie

- A więc zaiste podążamy tą samą drogą. Skoro szukasz tego który nie daje spokoju biednym duszą to ja znajdę wiele okazji do odpokutowania swojej winy. Możesz liczyć na mój oręż do póki śmierć mnie nie zabierze.
_________________
"Przyjaciel czy Wróg?" ==> Pascal Wittenberg, człowiek
"Przeznaczenie czy Przypadek?" ==> MG (Mały Głód)

[Jaracz]

Ołć... rycerz... kolejny szlachcic. Bogowie...

Objeżdżam raz jeszcze to skromne pole walki przysłuchując się wymianie zdań. Głowę mam opuszczoną, tak że rondo skrywa moje oczy cieniem. Daję nogom konia ostygnąć po gwałtownym zrywie. Dopiero po jednym kółeczku się zatrzymuję. Sięgam po luźną szmatę zwisającą z juków i przecieram nią ostrze miecza z juchy. Dopiero teraz chowam miecz i puszczam szmatę, by luźno opadła na juki.

Kiwnąłem głową rycerzowi i mruknąłem coś pod nosem. Dłonią sięgam po srebrny wisior kruka i podnoszę go trochę do góry, by go wszyscy zauważyli.

- Gerhard Kufstein... - powiedziałem ponuro - Łowca wampirów. Gdzie zmierzacie?
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Lokim]

Słowa rycerza docierają do mnie jakby z daleka - jestem zbyt skupiona na ciałach mutantów by je od razu zarejestrować w umyśle. Dlatego reaguję z opóźnieniem - podnoszę głowę, prostuję się i odpowiadam.

- O ja domyślam się, że rżniecie jak potraficie. Ale ja mam chyba inne preferencje co do RŻNIĘCIA. - kładę lewą rękę na tali i uśmiecham się uwodzicielsko. Następnie miłym, lekkim i wręcz miękkim głosem dodaję -Ja na przykład preferuję finezję. Ale cóż..., jestem w tym jak widać odosobniona.

Szybko prostuję się po raz kolejny i wracam do rzeczowego tonu

- Jednakże, w CIĘCIU ciał propaguję lekko przystopować. Nikt nie wie dokładnie co tacy mutanci, czy zwierzoczłeki mają we krwi, czy w wydzielinie z czułek. - tu spoglądam wymownie na przyjezdnego, który swoim działaniem naraził mnie na bliskie spotkanie z tym obślizgłym fragmentem ciała - Śmiercionośne ingrediencje są często spotykane. I to nie tylko takowe, które wypalają metal, czy skórę, ale i takie, które zabijają od wewnątrz przez dłuuugi czas w potwornych męczarniach.

"Zakon Płonącego Słońca? Czy oni ich robią od razu w zbrojach i trzymają w ciemnicy, by potem pokazać im Słońce i kazać wypowiadać się jak na dworze imperialnym, strasząc że jak się nie będą do tego stosować, to Słońce za karę zgaśnie?"

Odwracam się do przyjezdnych i odzywam miło

- Anna, mam na imię Anna, i jak widzicie jestem medykiem, a nie żadną 'Panią'- tu pojawia się na mych ustach krzywy uśmiech. Spoglądam na chwilę na rycerza - Mój ojciec też Panem nie był, bo jako taki na pewno nie wypędzał by swojej młodej córki na niebezpieczne gościńce.

Po chwili przemyśleń kontynuuję.

- Kapłan Dumni ma rację. Trzeba sklecić jakieś nosze i zaciągnąć woźnicę ze sobą bo tu sczeźnie. Więc Panowie rycerze i krasnoludy. Skoro tak łatwo wam poszło poszatkowanie tych bestii to chyba ze zbiciem z resztek wozu czegoś pożytecznego nie powinno być kłopotu. E...? - zalotnie przekręcam głowę i mrużę raz po raz oczy - A może i dla mnie byście coś sklecili. W końcu nie przystoi, co by Białogłowa pieszo podróżowała po takiej okolicy
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg?- Klaus Jurgiel

Telegram: @LokimR

[pawelczas]

Lafel zeskoczył spokojnie z konia, poprawiając tylko łuk. Może i był dość szybki, jednakże walka była wręcz błyskawiczna. Wróg nie miał szans. Choć fakt, że obecność mutantów w tym miejscu jest co najmniej dziwna. Bardziej się spodziewał zombie albo szkieletów. Ale nie jemu było oceniać wyroki boskie. Podrapał Mruka, który zaczął warczeć, jak ujrzał tylko wrogów. Dał mu kawałek kiełbasy, by przypadkiem nie zajmował się ciałami pokonanych wrogów.

Mężczyzna był średniego wzrostu, o brązowych, długich włosach i kilkudniowym zaroście. Nie był jakoś wyjątkowo piękny, jednak na pewno przywykł już do podróży i walki. Ubrany był w zbroję skórzaną, wysokie buty z cholewami, rękawice do jeździectwa, szeroką, zieloną opończę, zapinaną na zapinkę. Na plecach miał łuk, z jeszcze nie nałożoną cięciwą oraz kołczan ze strzałami. Przy pasie pochwa z mieczem. Po jego prawicy szedł pies, wilczur, z kiełbasą w gębie.

Dokładnie zlustrował tę kompanię. Przede wszystkim zdziwiła go obecność tutaj krasnoluda o dziwnym czerepie, a także rycerza, który sądząc po znakach i rzucanych tytułach, należał do Myrmydian. Nie przepadał za świętoszkami za bardzo, którzy robią w coś w imię boskie, jednakże taka persona z pewnością się przyda, zważywszy na to, że nie mamy żadnej osoby reprezentatywnej. Cóż... oby nie wyszło nam to tylko na złe:

- Lafel, po prostu zwiadowca. Cieszę się, że mogliśmy jakoś pomoc, choć można odnieść wrażenie, że dla was nie powinno stanowić to problemu. Nie mniej, lepiej od razu ruszyć w drogę. Trakty w Sylvani są jeszcze gorsze niż te w Imperium, zwłaszcza pod względem zagrożeń. Ghoule, zombie i szkielety nie czują zmęczenia, a do tego jeszcze nekromanci. Warto się pospieszyć w naprawie wozu i wystawić jakieś warty przynajmniej. A szpital znajduje się kilka dni stąd, w Leichberg. Nie wiemy jednak, co jest przed nami.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[harry]

„To było szybkie. Straszne gaduły ale skuteczne. Tsza im to przyznać. Pierwsza walka w Sylvani myślałem Ĺźe będzie gorzej.”

<Zaczynam rozglądać się za toporkami i zwijać bicz.>

-Akh farat … Kurwa…

<Przeklinam we wszystkich mi znanych językach gdy okazuje się że jeden toporek rozpuścił się w szlamie mutanta a drugiego trzeba mi szukać po krzakach.>

- … Będę musiał poszukać czegoś przydatniejszego przy najbliĹźszej okazji…

<Mówię do siebie. Podnoszę głowę jak bym dopiero teraz zauważył przyjezdnych>

- A powitać jestem Machadam abu Habiib jestem podróşnikiem… Ale w skrĂłcie moĹźecie mi mĂłwić Mahdi

<Cały czas mówię z dziwnym, obcym i silnym akcentem. Przedstawiając się spoglądam na każdego i na kobietę na końcu.>

„Nie przystoi… to się tobie kobieto tak zachowywać. I kto to widział kobietę samopas włócząca się po drogach i jeszcze odzywa się tak bezczelnie i obcesowo i jeszcze ta postawa. Nie jestem za zwyczajami o jakich ojciec wspominał ale w te stronę, to teĹź przesada.”

- Leichberg… – robie pauzę jak by mi ta nazwa coś mĂłwiła. – mmm… Tak. Dobrze by było tam jak najszybciej dotrzeć.

<Pakuje broń do i tak już dobrze wypchanego plecaka. Oglądam w jakim stanie jest wóz i czy da się coś z niego wykorzystać by przetransportować rannego>
_________________
Przyjaciel czy wróg? --> Kurt, człowiek
Przeznaczenie czy Przypadek --> Rudolf "Rudi" von Karien

[Stalowy]

Skinąłem głową. Podszedłem do wraku wozu i położyłem ręce na drewnie. Potrząsnąłem nim lekko.

- Zrobimy więc tak...

Stałem tak przez chwilę zastanawiając się nad rozwiązaniem. Szata, długi płaszcz bez rękawów, z kapturem, czarny z czerwonymi wykończeniami, powiewał lekko.

- Pojazd nie jest uszkodzony tak bardzo. Najmocniej oberwała burta. Oś powinna być cała, koła... zapasowe koło powinno być gdzieś przymocowane w razie czego. Nosze jednak nie będą potrzebne. Musi ktoś mi pomóc postawić wóz "na nogi".

Zatarłem dłonie dalej oglądając wehikuł w poszukiwaniu uszkodzeń.

- Jak Pannie Annie tak bardzo się uprzykrzyło siedzenie na wozie to może skorzystać z mojego kuca... jednak... ranny będzie potrzebować opieki. Naubonu jest niecałe dwa dni stąd i będzie to najbliższe miejsce gdzie można go będzie postawić na nogi.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Cranmer]

- O gustach się nie dyskutuje droga Anno.

Powstrzymałem się od wlepiania wzroku w dziewczynę gdyż to nie przystoi. Szlachcianką nie jest jak sama przyznała, nie wiele to jednak zmienia gdyż każdej kobiecie należy się szacunek i takie tam inne. Jednak nic nie stoi na przeszkodzie aby w takim wypadku uzmysłowić jej, że trzeba ostrożnie dobierać słowa.

- Jak się 'białogłowa' wybrała tak idzie, jeśli trzeba wam lektyki to trzeba było zabrać ją ze sobą razem z grupą służących co by ją ponieśli, a nie przepraszam, wasz ojciec zapewne nie ma lektyki, strasznie mi przykro.

Pewne naruszenie protokołu ale nie jesteśmy na salonach, więc kogo to właściwie obchodzi, po ich zachowaniu wnioskuję, że i tak są nie obyci w temacie więc wysilać się za bardzo nie muszę.

Wzruszyłem ramionami uśmiechając się po czym zwróciłem się do tego który mieni się łowcą czarownic.

- Łowca czarownic zadaje pytania strażnika dróg, szalenie ciekawe. Ciekawa będzie również moja odpowiedź, poczekajcie jednak na nią chwil kilka gdyż jeśli się rozgadam to cała ta krew zaschnie mi na zbroi, a mojego konia poniesie wiatr.

Cmoknąłem kilka razy i zagwizdałem kilka przeciągłych tonów przywołując swojego wierzchowca, nie jest strachliwy więc raczej nie odbiegł daleko.

- Dajcie wypocząć wierzchowcom panowie, jeśli Sylwania jest taka zła jak mówicie to wypoczęte konie mogą się nam w nocy przydać.

Kiedy mój wierzchowiec wróci wyciągam z juków kilka szmat i bukłak z wodą i zabieram się czyszczenia zbroi i miecza.
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[luko]

- No Panowie...

Spluwam na ręce i zacieram

- No i Panie oczywiście. My tu pierdu pierdu a działać trzeba. Albo przygotowujemy się do drogi, albo do postoju i w jednym i w drugim przypadku nic nie stoi na przeszkodzie aby dalej toczyć rozmowy. Lecz tak czy inaczej wóz trza postawić na koła.

Zajmuje dogodną pozycje przy wozie i czekam aż inni pomogą przy przewracaniu go.
_________________
"Przyjaciel czy Wróg?" ==> Pascal Wittenberg, człowiek
"Przeznaczenie czy Przypadek?" ==> MG (Mały Głód)

[harry]

<Przysłuchuje się wymianie uprzejmości mrucząc z aprobatą. Zajmuje dogodne miejsce przy wozie>

- Racje masz krasnoludzie sępy zawsze ciągną do padliny. Dobrze będzie stąd się oddalić.

<Gdy postawimy wóz rozglądam się za toporami które dzierżył jeden z napastników i olie nie są oblepione jakimś paskudztwem związuje kawałkiem sznura czy szmaty i zabieram>

„No a niektĂłrzy nie wierzą Ĺźe pieniądze leĹźa na ziemi… hihi”

<A głośno dodaje>

- Nie jest dobrze zostawiać wrogom broń w ręce. Nawet jeżeli leżą u twych stup. Zwłaszcza że Tu nie zawsze to co martwe leży spokojnie.
_________________
Przyjaciel czy wróg? --> Kurt, człowiek
Przeznaczenie czy Przypadek --> Rudolf "Rudi" von Karien

[pawelczas]

- Leichberg teraz lepiej omijać szerokim łukiem, panie. Zbyt dużo tragedii tam miało miejsce, więc jeśli szukacie miejsca, by spokojnie wypocząć, to na pewno nie tam.

Na razie oczywiście Lafel nie wspomniał, że to właśnie ta kompania sprawiła, że po zniszczeniu starych kłopotów mogą się pojawić szybko nowe. Lepiej więc było szybko uciekać stamtąd, nim to z nich zaraz zrobią kozły ofiarne. Z resztą, ten szlachcic chyba i tak już nas nie chciał widzieć na oczy. Za dużym kłopotem dlań byliśmy:

- Pomóżcie więc z tym wozem, w tym czasie ja pojadę trochę do przodu, by zbadać, co się znajduje przed nami. Gerhard, pojedź ze mną, w chwili, gdy przypadkiem jeden z nas zginie, drugi zdoła przynajmniej przekazać wiadomość o grożącym niebezpieczeństwie.

Szybko chwycił lejce konia, gładząc Mruka:

- Zajmijcie się moim psem. Nie chcę go narażać na zmęczenie w czasie galopu.

Czeka juĹź tylko na Gerharda.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Blackswordsman]

<Trzymający się dotychczas z dala od reszty mężczyzna był średniej budowy, średniego wzrostu i nie rzucał się w oczy. Chyba był dość młody ale jego czarne tłuste włosy sięgające do ramion zasłaniały większą część oblicza. Brązowy płasz z kapturem luźno spływał okrywając dokładnie mężczyznę. Przez plecy przewieszoną ma brązową matową tarcze oraz kołczan, a w ręce trzyma łuk. Ot przeciętny wędrowiec jakich widuje się na szlaku. Człowiek szturchnął piętą kasztanowego konia i podjechał do Gerharda po czym szepnął mu coś na ucho, po czym przez krótki moment zawiesił wzrok na kobiecie i pojechał naprzód nie czekając na nikogo.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus