forum.drachenfels.pl

[Hest]

Do biura wchodzi łysy, dobrze zbudowany krasnolud, ma białą długą brodę splecioną w liczne warkoczyki. Odziany jest w znoszony płaszcz z kapturem i wysokie buty, Pod płaszczem ma jeszcze kolczugę i szeroki pas za który wetknięty jest sztylet. Na plecach zaś zawieszony ma obosieczny topór.

-Nazywam się Grom Harginson, urodziłem się w Górach Szarych dokladnie 100 lat temu. Zajmowałem się niegdyś płatnerstwem, ale stwierdziłem że chcę zwiedzić świat a może i przy okazji coś zarobić. Do Altdorfu przybywam w poszukiwaniu ciekawej, dobrze płatnej pracy. Do miasta wnoszę tylko ten topór <w tym momencie krasnolud odchyla się nieco by pokazać broń> Wszystko??

<urzędnik po zapisaniu wszystkiego beznamiętnie podsunął kartkę i powiedział>
-podpisac

<krasnolud niezrecznie narysował jakiś dziwny kształt, położył kilka srebrnych monet i wyruszył w miasto>

[GedMortensen]

Do pomieszczenia przybywa wysoka postać o ciemnych włosach splątanymi w sterczące do tyłu dredy. Ma srebrną, idealnie przyciętą bródke. Jego błękitne oczy idealnie komponują się ze smukłymi rysami twarzy. Na nogach ma mocno znoszone buty i spodnie. Pod ciemnym skórzanym płaszczem błyszczy się kolczuga, przy pasie uwieszony jest miecz ze zdobioną rękojeścią w skórzanej pochwie z wygrawerowanymi scenami walki. Na plecach ma zawieszony długi łuk i kołczan z podobnymi ilustracjami jak na pochwie miecza. Podchodzi do biurka, opiera się o nie. Urzędnik poprawiając okulary spogląda na nowego petenta:
-elf czy człowiek bo nie widze??

-napisze pan półelf

-imię, nazwisko, pochodzenie??

-Ged Mortensen z klanu Tia-Farell z Marienburga

-wiek, zawĂłd??

-63 lata, Gwardzista II kompani przybocznych łuczników Cesarza
<skryba powoli zapisuje słowa wypowiadane przez półelfa, po czym pyta>

-broń jakąś ma??
<spogląda na odbijające się w oknie plecy postaci z uwieszonym na nich łukiem>

-tylko to co widać <odpowiada ironicznym tonem>

-czyli??

-łuk i miecz jednoręczny

-coś potrafi??

-no raczej. Gdybym nie nie umiał nie był bym żołnierzem. Biegle władam długim łukiem i wszelaką bronią strzelecką, troche znam się na morzu

-wiara??

-Mathlenn, coś jeszcze??

-to chyba wszystko <po czym podsuwa dokument do podpisanie i wyciąga drugą ręke w wiadomym celu>

elf podpisuje dokument, sięga do kieszeni, wyjmuje drobne monety i kładzie urzednikowi na biurko. Odwraca się i kieruje w stronę wyjścia. Urzędnik przygląda się dokładniej kołczanowi.

-następny!! ileż można czekać!!
_________________
Bestiariusz do Warhammera 2 zajebioza!!!!!!!! Pzdr Odric z Wurtbadu

[Hest]

Do biura wchodzi średniego wzrostu i budowy człowiek. Włosy ma blond, związane z tyłu głowy w niewielki kitek (po rozpuszczeniu sięgałyby ramion) ma krótką, dokładnie przystrzyzoną bródkę(również blond). Ubrany jest w zwiewną białą koszulę z kołniezem, czarne spodnie i wysokie buty.Na szyji wisi medalion wysadzany drogimi kamieniami. Przy pasie zawieszoną ma ozdobną pochew a w niej szpadę z bogato grawerowaną rękojeścią.

<mówi z uśmiechem>
-Nazywam się Nikolas Bootman, przybywam do waszego pięknego miasta z Nuln w celach...hmm...jakby to ująć
<unosi wzrok i zastanawia się chwilkę>
-badawczo-dydaktycznych
<uśmiecha się szeroko, jakby był wielce zadowolony z tego co właśnie powiedział>
-jestem bowiem podróżnikiem w trakcie pisania ksiązki i zbieram materiały. Uzbrojony jestem w szablę ostrą jak wszyscy diabli<to mówiąc uśmiechnął się i poprawił pas>
-Znam się na wielu rzeczach, ale najlepiej to radzę sobie z językami, mapami i kobietami<teraz uśmiechnął się chyba najszerzej jak potrafił>pisać i czytać też umiem rzecz jasna... Wszystko? <podpisał zamaszyście świstek podsunięty mu przez skrybę i zręcznym pstryknięciem wystzrelił złotą monetę w jego stronę>
-Dziękuje panu bardzo.
<zawadziackim krokiem udał się w stronę wyjścia>
R.I.P.
_________________
Sesja Altdorf(wejście do kanałów): Grom Harginson
Sesja Wichry Północy: Diehl Jager

[Jaracz]

Do stołu podszedł wysoki mężczyzna opatulony w gruby płaszcz. Zsunął z głowy kaptur i strząsnął kilka grudek śniegu z rękawĂłw – pozostałość po szalejącej na zewnątrz śnieĹźycy. Stał chwilę nad urzędnikiem zbierając myśli.
-Taaak !? Urzędnik nie ukrywał rozdraĹźnienia – Nie mam całego dnia, bynajmniej nie dla Pana!
Mężczyzna wyrwany z zadumy spojrzał na niego zmęczonym wzrokiem.
- Człowiek. Lat 27. Obecnie bez zajęcia. Starczy?
- Muszę jeszcze spisać pański ekwipunek – urzędnik przestał krzyczeć i wrĂłcił do proceduralnych pytań.
Mężczyzna uśmiechnął się.
- Niewiele tego będzie… Miecz, Kusza, kilka bełtĂłw i nóş, w plecaku trzymam resztę jedzenia z podróşy. Jeszcze mały tobołek – to lutnia… teraz jak Pan pozwoli…
- Jeszcze nie wszystko! Muszę nakreślić ogĂłlny rysopis… muszę wiedzieć czym się pan zajmuje.
- JuĹź mĂłwiłem – bezrobotny, w Altdorfe mam nadzieję znaleźć jakieś zajęcie. Umiem grać, trochę śpiewam, celnie rzucam, moĹźe najmę się do cyrku, a moĹźe będę grać na rynku… kto wie?
- Miano?
- Albert z Vigdorfu
Urzędnik skończył spisywać raport i podał przybyszowi pióro
- Proszę się tu podpisać… i jeszcze tu… Następny!

Mężczyzna uśmiechnął się do siebie w myślach. Uwielbiał te procedury – Albert, Karl, Hans... Ile razu juĹź oszukał imperialnych urzędnikĂłw. Gdyby straĹźnicy kazaliby zdjąć rękawice, zobaczyliby pierścień przynaleĹźności do gildii zabĂłjcĂłw. Gdyby chociaĹź przeszukali plecak, znaleĹşliby oprĂłcz jedzenia, trochę ziół, „przypraw” a takĹźe kontrakt na pewnego szlachcica z Altdorfu. Kontrakt podpisany prawdziwym Nazwiskiem – Lestat Louis.

Nie jest najlepszy, daleko mu jeszcze do perfekcji. Dopiero co zaczął działać z ramienia Gildii, a to dopiero jego drugie poważne zlecenie. Nie można więc go nazwać mistrzem fachu, ale ma talent, umie szybko łączyć fakty, dlatego tak dobrze kłamie i blefuje. Nabyte umiejętności zielarstwa często wyręczają go od bezpośredniego zabójstwa (tzn. z nożem w ręku). Jednakże gdy dochodzi już do zwarcia, preferuje noże. Miecz jest za długi i nosi go w zasadzie tylko na pokaz, aby odstraszyć potencjalnych oprychów.

[Nagash]

<urzędnik krzyczy>
-Następny!
<po paru chwilach do stołu podchodzi krasnolud>
<Krasnolud odziany jest w dobrej jakości lekko znoszony ciemno brązowy płaszcz ze ściągniętym kapturem który sięga mu aż do podeszw butów spod którego lekko wystaje topór dwuręczny a także da się zauważyć kolczuge. Na plecach nosi plecak do którego przypięda jest zdobiona tarcza. Krasnolud jest dość imponującej wysokości jak na swoją rase. Włosy ma koloru ciemno brązowego tak samo jak brode która zapleciona jest w trzy warkocze zakończone srebrnymi pierścieniami z wygrawerowanym na nich jakimś zdaniu w khazalidzie. Na tważy krasnoluda widać pare blizn i jedną szramę tuż przy oku>
-Pańska godność?
-Ĺťe co?
-Pytałem jak się pan nazywa
-Aaaaa to trzeba było tak odrazu. Nazywam się Urgrim Drukenheim i przybywam z Bark Varr
-Wykonywany zawĂłd?
-Gladiator.
-Wiek?
-Mineło już 97 lat.
-Dobrze, a posiada pan jakąś broń?
-Tak posiadam. Topór dwuręczny, korbacz, 2 kastety, noż i sztylet.
-Po co panu aĹź tyle broni?
-Potrzebne mi są do roboty przecie musze czymś walczyć na arenie.
-W jakich celach pan tu przybywa?
-W celu zarobku.
-To już prawie koniec, proszę się tylko podpisać.
-I widzi pan jak to dobrze się nauczyć paru rzeczy.
<krasnolud wziął kartke i sprawnie choć niechlujnie podpisał się imieniem>
-Nauczyłem się tego od pewnego maga w Middenheim. Myślałem że mi sie nie przyda a jednak.
-To już koniec, może pan odejść.
<krasnolud odchodzi od stołu i wychodzi z budynku.
_________________
#SESJA WzgĂłrza: Gottri Gortengrot ( Grot )
#SESJA Altdorf: Urgrim Drukenheim - gladiator

[Nethrill]

Do stołu urzędnika powoli i dostojnie podchodzi rosły i barczasty człowiek, o ciemnych włosach i piwnych oczach.

- Jestem Nethrill, przybyłem tu z Estalii, chcę trochę pozwiedzać i poszukać jakiejś interesującej robótki, mam 25 lat i jestem łowcą nagród

<Urzędnik spojrzał na przybysza, skrzętnie wszystko zapisał, przyjął opłatę i krzyknął>

- Następnyyyyyyyy

[Wilkołak]

- Już.. Już.. Idem.. Ni drzyj się tak pan...
<odpowiedział średniego, nawet jak na swą rasę, krasnolud... Odziany jest w szaty podróżne, u boku zwisa pokaźnych wielkości sakiewka, głowe ma zgoloną na łyso, a na glancy widnieje bardzo piękny i skomplikowany tatuaż w kształcie smoka ze ślepiami, na czole krasnoluda, z wlanego w skóre złota, broda krasnoluda jest spięta w dwa grube warkocze sięgająca do pół piszczela, na końcach spięte złotymi branzoletami, natomiast wąsy opadają luzem do klatki piersiowej>
- Co?! Nie będziesz mi tu wytykał!! Ale do roboty nei za kłótnie mi tu płacą! Imię i nazwisko!
<zapytał się pamiętajac że poprzedni brodacz nie wiedział co znaczy w tym wypadku słowo "godność"...>
- Mordrin z klanu Ranulfsson.
- Pochodzenie?
- Twierdza Karak-Hirn w GĂłrach Czarnych.
- ZawĂłd?
- Inżynier, rusznikarz... Sprzedający swe wyroby.
- Czy mam przez to rozumieć, że jesteście kupcem?
- Można tak to ująć właściwie...
- Cel podrĂłzy?
- Wizyta w Gildi Kupieckiej... <zamyślił się na chwilę>
- Coś jeszcze?
- Tak.. wizytacja w Gildi InĹźynierskiej...
- Pare muszkietów, kilkanaście pistoletów, odlew nowego rodzaju armaty zamówiony przez tutejszą gildię oraz czterech ochroniarzy... Spiezy mi się mógłby sie pan pośpieszyć?!
- To juĹź koniec..
<użędnik podsunął krasnoludowi kawałek pergaminu do podpisu.. Co brodacz zrobił, oddał, następnie dostał przepustke i dokumenty. Wszystko odbyło się w milczeniu... następnie krasnolud odszedł od stanowiska na bok i kazał szybko dać spisać się swoim ochroniarzom i tragarzom.. Po piętnastu minutach wreszcie ośmiu krasnoludów wyszło z bióra spisu...>
M.I.A
_________________
Tutaj znajdziesz odpowiedzi na wszelkie dręczące Cię pytania!

[Xsary]

Gdy krasnolud odchodzi osoba która podchodzi teraz do urzędnika mierzy go pogardliwie. Jest to elf, ubrany w czarne, obszerne szaty. Długi płaszcz z kapturem sięga lekko po kolana. Elf ogolnie ubrany jest na czarno. Miecz lekko zakrzywiony przymocowany jest przy lewym boku. Zielonymi oczami bada teren, złote włosy spoczywają na barkach. Elf ma bardzo poważną minę. Na serdecznym palcu u lewej ręki widnieje złoty pierścień, lekko zdobiony.

- Dzień dobry! Witamy w Aldorfie - powiedział urzędnik.

- Tak, witam, pan wybaczy spieszy mi się. Więc nazywam się Xsary El'dyn pochodzę z małej wioski Kelrad.

- Czy nosi pan jakąś broń przy sobie?

- Miecz. Tylko miecz - Pokazuje miecz. - Szczegolnie przywiązany jestem do niego...

- Tak, tak w co pan wierzy?

- Nie wierzę w nic...

Urzędnik lekko zmarszczył nos.

- Rodzina?

- Nie posiadam, nie mam czasu na takie rzeczy - odparłem szorstko.

- Więc czego pan szuka w Aldorfie?

- Szukam pewnego krasnoluda, nie ważne co od niego chcę.

- Dobrze więc...

Odchodzę od stołu zostawiam przynależność.

Tak naprawdę mam jeszcze dwa sztylety w rękawie nikt o nim nie wie. Szukam krasnoluda imieniem Gimbrin... Mam z nim stare rachunki do wyrównania. Jestem Andorem...

R.I.P.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[GedMortensen]

Do biurka podchodzi człowiek, koło 30 lat. Ubrany w eleganckie ubranie i czarny skórzany płaszcz. Przez ramię ma przewieszoną dużą torbę. Na głowie brak mu włosów. Zaczyna mówić spokojnym głosem, wyprzedzając pytania skryby:

-Dzieńdobry! Jam jest Doktor Ralf von Ehrenmann z Middenheim. Jeśli ma pan zamiar pytać o moją profesję to jestem wyuczonym medykiem. Do miasta przybywam w celu spotkania się z pewną ważną osobą, co nie świadczy że nie będe tu robił niczego innego <uśmiecha się>

-Mój oręż jest bardzo skromny, gdyż posiadam tylko ten stary miecz i lewak <odchylam płaszcz w celu ukazania broni> Oprócz tego mam jeszcze tylko tą torbę z medykaliami.

-Jeśli wszystkie formalności mamy już za sobą, proszę tu jest należna zapłata <podaje sakiewke, zakłada okulary i dokładnie wykonuje na dokumencie elegancki podpis>.
_________________
Bestiariusz do Warhammera 2 zajebioza!!!!!!!! Pzdr Odric z Wurtbadu

[Kain23]

Do urzędnika podszedł wysoki mężczyzna odziany w długi sięgający do kostek czarny płaszcz z narzuconym na głowę kapturem.

- Jestem Tristan, ma 28 lat pochodzę z Arabii i jak widzisz jestem mężczyzną. Jestem cherbu Białego Tygrysa z rodu Athorius. Ojciec to samuraj, a matka rzemieślniczka. Rodzeństwa nie mam. Mam włosy koloru biało - czarnego, a oczy koloru zielonego.

- Urzędnik pilnie notując, uważnie przyglądał się zakapturzonemu mężczyźnie.

Tristan mówił dalej:

- Jestem wyznawcą Sigmara, do miasta wnoszę 3 miecze samurajskie, nóż (tanto), włócznię oraz długi łuk. Biegle władam bronią którą wymieniłem przed chwilą i całkiem dobrze strzelam z łuku. Znam etykę, potrafię czytać i pisać, studiowałem teologię na temat chaosu. Jestem dobrym akrobatą i zwiadowcą.

Urzędnik notując spytał się o zawód.

- Jestem samurajem z Zakonu Smoka w Arabii. Jestem dowódcą jazdy konnej.

Urzędnik wręczając mapę miasta powiedział z uznaniem:

- Witamy w Altdorfie!!! Szanownego Pana, może kiedyś naszej armii będzie potrzebna pomoc takiego doświadczonego wojownika. Na tą chwilę serdecznie dziękuję za informację i proszę jeszcze o odrobinę wysiłku - mały podpis na dole dokumentu.

- Tristan odebrał mapę i złożył swój podpis, a następnie poszedł w swoją stronę.

[Ethereal]

Do stołu podchodzi ubrany na czarno wysoki osobnik. Twarz skrywa karmazynowa chusta. Przy każdym kroku słychać chrzęst okutych żelazem czarnych butów. Nosi długi, elegancki płaszcz z kapturem, w kolorze czerni, takiż sam [czarny] kapelusz z szerokim rondem. Szare oczy ze zmęczeniem wpatrują się w ludzi obecnych w pomieszczeniu. W końcu podchodzi do urzędnika.
-Nestępny... uch... <spogląda na przybysza> Pańska godność?
-Valdis Loriannav, Wysoki Elf z Ulthuanu. Lat 214. Mówią na mnie "Czarny Anioł". Rodziny nie mam.
-Służył Pan?
-<uśmiecha się> Tak. 67 lat służby. Kapitan Elitarnego Oddziału Zwiadowców, Gwardia Imperatorska.
-< szacunkiem> Co pana sprowadza tutaj? I jeśliby pan mógł, proszę pokazać broń i powiedzieć w czym pan celuje.
-<odsłania połę płaszcza, wyjmuje srebrny miecz dwuręczny> A mam tutaj taki piękny miecz. Dał mi go mój ojciec kiedy miałem 90 lat. Oprócz tego muszkiet krasnoludzki, trochę osobistych rzeczy, i ten dokument. <daje go urzędnikowi, razem z sakiewką z 25zk>
-<czyta> Widzę że z pana wielki weteran. Walki z Chaosem, Orkami, najemnik bretoński, w służbie Imperatora obecnie, stopień Kapitana. Wielki z pana wojownik, kłaniam się w pas.
-Dziękuję. Jeśli chodzi o umiejętności: umiem czytac i pisać w wielu językach [oczywiście, umiem także się w nich wysłąwiać], zostałem wyszkolony w tropieniu, fechtunku i ukrywaniu się w cieniu. Niektórzy ludzie mówią że jestem mistrzem. Ja tak nie twierdzę <uśmiech>. Mam głęboki szacunek do dam. Jeśli chodzi o wiarę to Solkan. Jego wyznaję, choć niezbyt gorliwie.
-<oddaje dokument, zabiera złoto> Proszę jeszcze o podpis i dane wyglądu, nie widzę przecież pańskiej twarzy <śmiech>.
-Włosy ciemny blond, do ramion, oczy szare, wysoki i szczupły <podpisuje świstek>.
-A, i jeszcze jedno. Co pana tu sprowadza?
-Polecenie Imperatora. Gdzie zastanę jego pałac?
-Południe miasta. Są tam ogrody imperatorskie. Zresztą proszę <daje mu mapę>. Miłego dnia. Następnyyyyyy!!!

Postać odeszła z Altdorfu.
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy

[Power]

(...)"Następny!" - krzyknął jakby od niechcenia skryba.
Gdy z braku chętnych, miał już spakować papiery, by wyjść do domu, posłyszał chrzęst ciężkiego metalu. Jakby stłumiony, oddalony, dźwięk ciężkich, płytowych butów uderzających ze zmęczeniem o posadzkę dochodził zza drzwi. Dźwięk niepokojąco stawał się zrazu głośniejszy. Skryba poczuł mrowienie wzdłuż kręgosłupa.
W końcu drzwi lekko i cicho otworzyły się, choć nie było za nimi nikogo.
A może zmęczonemu skrybie tak się tylko zdawało?
Młody, chudy mężczyzna przetarł oczy i z przerażeniem usiadł. Wiedział, że coś jest nie w porządku, gdy nikogo nie widział a słyszał wciąż zbliżające się kroki. A teraz...

Stał przed nim człowiek większy od niego samego o kilka razy. Wzrostu prawie siedmiu i pół stopy, szerokości zaś niejednego krasnoluda. Ten fakt jednak nie był tak przerażający jak wygląd zbroi jegomościa. Szkarłatowo-czarna pełna płytówka wydawała się być kąpana w krwi. Tajemnicze runy pokrywały jej elementy.
Skryba jeszcze raz przetarł oczy i ze strachem stwierdził, że olbrzymi mężczyzna nadal stoi przed jego biurkiem.
Zmierzył go wzrokiem.
Oprucz potwierdzenia wcześniejszych faktów, młodzian odnotował równierz, że przybysz dzierżył w prawej dłoni potężny, równie koszmarny jak zbroja, czarny, dwuręczny miecz.

-"...y, godność Pańska?"
-"Bartuc Damhill" -odpowiedział powoli przybysz.
-"Mogę zadać kilka pytań zacny..."
-"Pytaj byle szybko chłopino!" - przerwał skrybie.
-"Mógłby pan się opisać? Nie widzę Pana w tymże hełmie"
Bartuc powoli zdjął zamknięty hełm. Na wpół długie ciemnobrązowe włosy wypełzły spod zimnego metalu. Skryba zauważył zielone, gniewne oczy, a przy nich, prawie na skroni, starą, ledwo widoczną bliznę. Odnotował wszystkie szczególne znaki, po czym ze strachem w głosie zapytał:

-"Jaką broń wnosi wielki Pan do naszego jakże gościnnego miasta?"
Szerokie na ponad pół stopy ostrze miecza śmignęło mu przed oczami.
Teraz zauważył równierz, że na klindze miecza także lekko połyskują runy.

-"Zanotuj: Dwuręczny miecz 'Vizharaadus' " Odpowiedział Bartuc, po czym rzucił na biurko skryby worek pełen pieniędzy.
-"Potrzebną sumę weź. Resztę poleć zanieść Imperatorowi. W środku jest też złoty kielich. Jak reszta, ma do niego dotrzeć - dar ode mnie"

-"Jeszcze tylko pańska profesja... i... wiek"
-"Trzydziestosześcioletni Łowca Dusz" - co skryba zanotował jako Inkwizytor...

Bartuc odwrócił się i wyszedł w ciemność nie zamykając za sobą drzwi...

[lb666]

Podchodzą do biurka zsuwam z głowy kaptur tak aby bylo widać moja twarz. Mówię że nazywam się Sven i jestem najemnikiem, mężczyzna przy biurku pewnie odrazu zauwarzył że jestem człowiekiem więc nie informuję o tym, mówię natomiast że przybyłem na świat w Nuln. Moji rodzice także byli najemnikami niestety zgineli gdy mialem 5 lat, pamietam tylko tyle że udali się na jakąś wyprawe i już nigdy nie wrócili, po ich śmierci opiekował się mną brat mojego ojca i to on wszystkiego mnie nauczył. Mam 174 cm wzrostu, 33 lata i 63,5 kg. Jedynymi brońmi jakie wnoszę do miasta sa miecz jednoręczny i nóż oraz tarcza. Znanymi mi językami są sekretny język bitewny i Canon. Do moich umiejętności należą: Czytanie i pisanie, śpiew, wspinaczka, rozbrajanie, uniki, silny cios, ogłuszenie, powożenie, jeździectwo a ponatto jestem bardzo szybki. Posiadam przy sobiwe 5 złotych koron oraz klejnoty znalezione kiedys w domu po śmierci rodziców prawdopodobnie należały do mojej matki lecz niejestem tego pewien, niewiem także jaka jest ich wartość. Bogini w którą wieżę to Myrmidia. Po podaniu tych danych odbieram mapę miasta, dziękuję za doradzenie mi w jakiej karczmie powinienem się zatrzymac i otchodze.
_________________
Carpe Diem

[Duran]

Do stolika podchodzi elf. Jest ubrany w długie obszerne szaty maga. Na głowie ma kapelusz taki jak noszą wszyscy magowie. Szaty Durana są koloru białego. Włosy mienią się na srebrny kolor a oczy jego są w kolorze zielonym. W ręku trzyma magiczną laskę a u boku ma 1 miecz elfi.

- Dzień dobry, witamy w Aldorfie. Proszę podac swoje dane osobowe, profesje ,biegłości oraz rodzinę.

- Nazywam się Duran Forrest. Jestem magiem Dobrze żucam czary umiem pisać czytać i także dobrze walcze mieczem. Znam się również na różnych eliksirach. Rodziny nie mam.
_________________
Duran

[pajton]

Do biurka urzędnika podeszła kolejna postać. Miała lekko poszarzałą cerę i zielonkawe oczy o tym samym smętnym odcieniu. Na ramiona opadały jej kruczoczarne włosy, z ktĂłrych na tyle głowy zapleciony był warkocz z miarowo zawiązanymi na nim –w formie ozdoby-czerwonymi rzemykami. Pod gęstwiną zdrowo połyskujących włosĂłw kryły się szpiczaste uszy. Przybysz ubrany był w zbroję z metalowych kółeczek osłaniającą całe jego ciało. Pod ręką niĂłsł hełm zamknięty wraz z wciśniętym w niego kolczym czepcem. Na rozłoĹźyste ramiona i mocne plecy opadała czerwona peleryna otoczona wyszytymi na jej brzegach zielonymi pędami latorośli. Przy pasie sterczał mu dobrze wykonany miecz z idealnie dopasowaną do prawej dłoni rękojeścią. Stopy osłaniały mocne, wysokie buty. Zaciskając w dłoni wiszący na jego szyi amulet Mora, podszedł do urzędnika, po czym zaczął rozmowę:
- Nazywam się Khael Ultha Malekith i jestem elfem. -mówiąc to z dużym niesmakiem zniżył ton. Stary urzędnik trochę się zaciekawiając odparł:
- Duże masz pan problemy z identyfikowaniem się. Czy na pewno mówisz prawdę?- Przeszywające spojrzenie starca skierowane na przybysza było pewne powagi i podejrzliwości.
-Mówię- odpowiedział zakłopotany elf- ale wolę omijać temat dotyczący mojego imienia i rasy - skryba o co raz posępniejszym obliczu, swoim milczeniem zmusił przybysza do wytłumaczeń:
- Wychowywali mnie ludzie a moje imię umieszczone było na małej karteczce zatkniętej przy koszyku, w jakim mnie znaleziono. Mam prawo nie być pewnym, czy jest ono moje. Elfem zaś, nie czuję się do końca.- powiedział powoli z żalem w głosie. Obaj chwilę milczeli. Cisze zmącił głos skryby:
- Proszę kontynuować, bo kolejka rośnie.
- A więc mam czarne włosy, zielono-szare oczy i troszkę bladą cerę. Do miasta wnoszę ten oto miecz i tarczę, która została w pobliskiej karczmie razem z koniem. Koń jest ogierem czarnej maści z białą strzałką na nosie. Nazwałem go Omen. Mam przy nim także korbacz. Pod peleryną ukryta jest sakwa z pewną sumkę pieniędzy.
-Ile? -Zapytał skryba
-A czy to waĹźne?
-Tak, bo chcemy znać zamożność odwiedzających miasto gości.
- 24 Karle Franzy, 32 srebrne szylingi i 18 pensĂłw
-Coś jeszcze??
- Oj! Mało a bym zapomniał- uśmiechnął się się- Nóż w cholewie buta i para kajdan w jukach przy koniu. Reszta rzeczy raczej nie istotna.
- A w jakim celu pan przyjechał?
- Szukać dobrych przygód i pracy!
- A można wiedzieć czy się zajmujesz?
- A różnie to bywało. Czasami w ochronie, czasami w pojedynkach zamiast pracodawcy się stawało.
- Aha….. Więc proszę uwaĹźać! W naszym mieście HULANKI, Ĺşle się mogą skończyć!
- Mor to mĂłj dobry przyjaciel, więc w najgorszym przypadku odwiedzę go w jego ogrodach!- Energicznie odparł i szybkim krokiem opuścił pomieszczenie nie czekając na odpowiedĹş urzędnika- Chyba nie lubił poĹźegnań……