forum.drachenfels.pl

[kain]

Vendom
Ruszyłeś z szarżą na Veita lecz ten odepchnął Cię za pomocą Siły Woli towarząc coś w rodzaju aury odepchnięcia. Poleciałeś do tyłu i upadłeś na plecy. Veit spojrzał na Ciebie i ujrzałeś w jego wzroku pogardę dla Ciebie i tego co reprezentujesz. Gdy myślałeś że rzuci w Ciebie jakimś potężnym czarem ten po prostu znikł a ty ostatnie co usłyszałeś to:
- Dziś Twój czas jeszcze nie nadszedł magiku
Spjrzałeś na Felixa ktĂłry „wydobył” się z pod wpływu czarnoksiężnika, lecz stał zszokowany. Widziałeś na jego twarzy niepewność, szok i zakłopotanie bowiem wyglądał jakby nie pamiętał co się stało. Jego wzrok był mętny a oczy jakby nie obecne. Stał tak i przypominał wrak chłopca, ktĂłry przeĹźył wiele..moĹźe zbyt wiele jak na tak wczesne stadium „ewolucji”.
Podniosłeś się i podszedłeś do niego w samą porę by chwycić go przed upadkiem. Po chwili przy Tobie pojawił się Lestat, jak zwykle milczący.

Kerro
Przyzwałeś mroczne wstęgi Dhar i uderzyłeś w maga w Ĺźelaznej masce. Te otoczyły go unieruchamiając ale tylko na dosłownie jedno uderzenie serca bowiem on zerwał te więzy z dziecinną łatwością. Poczułeś jak gniew w nim wzrasta i chyba dzięki zaporom i aurą chroniącym Cię jego „wybuch” nie zabił Cię. Dziwny mag dosłownie buchnął mocą i Herill został spopielony na proch. Ciebie siła mocy odrzuciła w dal boleśnie raniąc. Poczułeś w tym ataku cały gniew, bĂłl, złość jaką ta „istota” miała w sobie. Nigdy nie spotkałeś wcześniej czegoś takiego. AĹź Cię to zdziwiło. Mag po tym wybuchu zaczął się unosić nad ziemia i ruszył ku Magowi Niebios ktĂłry walczył a raczej kończył swĂłj pojedynek z Veitem. Ten po prostu znikł by pojawić tuĹź obok Ciebie wstającego z ziemi.

Zir
Poczułeś jak twoje alter ego zaczyna łamać twoje zapory i bariery. W końcu poczułeś jak jego nienawiść do Ciebie zaczyna łamać Cię. Twoja wola została złamana a TwĂłj opĂłr stawał się daremny. Widmo poraĹźki nieuchronnie zbliĹźało się ku Tobie wysysając z Ciebie Ĺźycie kawałek po kawałku. Stawałeś się coraz słabszy zarĂłwno na ciele jak i na umyśle. Gdzieś oczami wyobraĹşni ujrzałeś siebie jak upadasz na kolana a z nosa zaczyna skapywać na ziemię krew. Potworny bĂłl rozsadzał Twoją czaszkę a wola Mrocznego Zira rozrywała Cię kawałek po kawałku. Przed oczami przebiegło Ci całe Twoje Ĺźycie, Rash, Idrill czy nocne nauki Gelta. Widziałeś swĂłj dom, rodzinę i braci ktĂłrych zawiodłeś i zacząłeś coraz bardziej pogrążać się w mroku ktĂłry pochłaniał Cię niczym sęp padlinę, wyĹźerając kaĹźdą Ĺźywą czastkę z Ciebie. Nagle bĂłl zelĹźał a Ty otworzyłeś oczy w prawdziwym świecie. Otworzyłeś zmęczone oczy i ujrzałeś znajomą postać. Wysoki mężczyzna w czerwonych szatach na ktĂłrych widniały symbole płomienia. Mężczyzna na twarzy miał załoĹźoną maskę a na dłoniach rękawiczki. Przy pasie pobrzękiwało mu siedem kluczy. Wokół maga widziałeś „tańczące płomienie”. Szedł on powoli a ziemia pod naporem jego ruchu zaczynała palić się. Spojrzałeś w jego oczy i urzjałeś w nich gniew. Poznałeś go.. Rash.. Szedł niczym płonąca trąba powietrzna. Wyczułeś z łatwością jego nastrĂłj: gniew zrodzony z ognia, nienawiść do wszystkiego co reprezentuje Chaos, furia uderzająca niczym dziesiątka tysięcy tnących krasnoludzkich toporĂłw trzymanych w dłoniach przez ZabĂłjcĂłw smokĂłw. Rash uderzył ponownie strugą ognistych podmuchĂłw a Twoje mroczne alter-ego ryknęło z bĂłlu. Poczułeś swąd palącego mięsa i sporzałeś na swoją mroczną połówke ktĂłra zaczynała palić się Ĺźywcem. Po chwili Rash zgromadził wokół siebie potężną ilość Aqshy i ryknął:
- Havoc !!!!!
Ujrzałeś dwa strumienie ognia które dosłownie spaliły żywcem twoje nemesis. Ujrzałeś jak płaty skóry zaczeły z mrocznego Zira schodzić , jego oczy dosłownie eksplodowały ochlapując Cię krwią. Upadł na ziemię wijąc się i wrzeszcząc w niebogłosy. Spojrzałeś na jego dłonie i ujrzałeś jak skóra całkowicie zeszła a ty patrzyłeś na żywą tkankę która dalej paliła się, tętnice zaczynały pękać a krew dosłownie lała się z niego jak woda z rury pomowana ze studni. Z oczodołów spływała krew która napływała mu do gardła dusząc go. Patrzyłeś z odrazą na tą mękę i na jego powolną śmierć która przeciągała się w agonii. Rash patrzył na to zjawisko obojętnie jakby smażył kiełbasę nad ogniskiem. Męka i katorżnicza śmierć zdawała się trwać godzinę choć trwała zaledwie dwie minuty.
Rash pomógł Ci się pozbierać i ruszyliście w kierunku w którym udał się Vendom i Lestat.

Manfred
Rozmowa z Kainem nic nie dała. Nie dowiedziałeś się niczego albowiem jego propozycja była zbyt mroczna. Udałeś się z nim w kierunku gdzie reszta się udała. Szliście w milczeniu ale zaczynałeś się czuć się nieswojo przy dziwnym człowieku. Szedł on spokojnie lecz w tym wszystkim tkwiła jakaś złowroga groźba. Jakby czekał na coś.. Jednak w końcu dotarliście na miejsce bez większych przygód.

Wilkomir
Pozwoliłeś by wyĹźsze uczucie wzięły gĂłrę. Instynkt, chęć przetrwania. Zacząłeś skupiać wstęgi magii, a Twoje dłonie zaczęły gestykulować tak szybko jak nigdy wcześniej. Słowa płynęły z Twoich ust tak szybko jak pędząca woda spływająca w dół wodospadu. Sam nawet części nie rozumiałes. Rzucałeś czar za czarem. Lodowe podmuchy trafiały w demona raz po raz a ty skupiałeś się w między czasie na czymś innym. Uderzyłeś Wiatrem Miski … Poczułeś jak chłód zaczyna otaczać Twoją skĂłrę a dookoła wiatr zaczął wyć. Zimno, chłód, lodowaty dotyk powietrza przyjemny dla Ciebie zabĂłjczy dla wrogĂłw uderzył w demona. Dziesiątki lodowatych odłamkĂłw zaczęły uderzać w mroczną istotę a Twoje włosy zaczęły lśnić bielą w mroku. Szron zaczął pokrywać Twoje szaty a sople lodu pojawiać się dookoła. Powietrze stało się mroĹşne wręcz lodowate a wiatr uderzał raz po raz w demona rozrywając jego skĂłrą i raniąc go. W końcu wiatr uderzył z całą swoja mocą i furią rozrywając go i odsyłając w eter. Ty natomiast poczułeś jak mrok Cię ogarnia a z Twoich nozdrzy buchnęła krew. UĹźyłeś potężnego zaklęcia i Pan Zmian nie pozostał obojętny na to. Pierw krew zaczęła kapać Ci z nosa a potem z uszĂłw. Rzygnąłeś przed siebie a Twoim cialem targnąły konwulsje. LeĹźałeś tak na ziemi w drgawkach jakiś czas lecz w końcu to uczucie minęło. Wstałeś a Twoje szaty splamione brudem, rzygowinami i krwią wyglądały paskudnie. Udałeś się tam gdzie reszta.

Wszyscy
Zebraliście się po przeciwległych stronach doliny. Po jednej czarnoksieżnik Tzeentcha i jego świta..a właściwie jeden pomagier a po drugiej drużyna złożona z Astromanty, jego ucznia, kapłana Myrmidii, mężczyzny w czerni, maga Lodu i maga z kolegium Złota przytrzymywanego przez Piromantę. Wszyscy spojrzeliście w dół na kryptę. Wyczuliście z łatwością Dhar wydobywające się z niej. W końcu krypta została rozerwana od wewnątrz przez potężna moc eksplodując na kawałki. Z płonących zglisz ujrzeliście wychodzące dwie postacie. Jedna z nich była wam już znana. To nekromanta który dzierżył przy sobie siedem kluczy. Zniszczone szaty tliły się jeszcze ogniem lecz ten zdawał się nad nim panować wygladając niczym Mannan wśród wzbrzonych fal.
- Zdrajca – rzekł gniewnie Piromanta
Spojrzeliście na drugiego z czarnoksięznikĂłw. Waszym oczom ukazał się Nagash, zmartwychwstały piromanta. Na głowie miał pozłacaną koronę, wyglądająca jak jakaś zabawka z pchlego targu, lecz od razu wyczuliście tlącą się w niej magię. Na obumarłych dłoniach lśniły magiczne sygnety a w dłoni dierĹźył róźdĹźkę zakończona malenką czaszką w ktĂłrej oczodołach paliły się mroczne ognie. Pierwszy nekromanta machnął dłonią i ogień automatycznie zgasł przestając palić jego szaty. Pod nimi widać było pozłacane naramienniki i nagolenniki na ktĂłrych wyryto bluĹşniercze runy. Przy pasie miał przyczepione wypolerowane czaszki wrogĂłw ktĂłrych pokonał a ich dusze zapewne wessał. W drugiej dłoni trzymał jakąś starodawną księgę od ktĂłrej biła arcystara i arcypotężna aura nekromancka. Spaczony Shyish wchodził w jego ciało i otaczał go „radośnie” promieniując potęgą. Obaj nekromanci stali naprzeciw siebie przez krĂłtką chwilę mierząc się wzrokiem po czym jednocześnie zaczęli inkantować zaklęcia. W tym momencie poczuliście jakby coś „ukradło” wam cząstkę waszej Ĺźyciowej siły. Ich słowa były donośne i nawet wyjący wiatr złoĹźony z wszelkich znanych wam wiatrĂłw skrzywiony przez mroczną naturę magii nie był w stanie ich zagłuszyć. Uderzyli w siebie zaklęciami jednocześnie lecz Pierwszy Nekromanta okazał się szybszy. Pod wpływem zaklęcia ziemia zaczęła umierać, coś jakby wyssało z niej Ĺźycie. Zrobiła się ona nagle jałowa a powietrze duszne. Odsunęliście się podświadomie w tył i choć chcieliście być jak najdalej stąd to jednak coś kazało wam stać i patrzeć. Ten ktĂłry mienił się Valtharysem upadł na kolana rzucony mocą zaklęcia lecz nie zapowiadało się na szybkie zwycięstwo jego przeciwnika. Valtharys wstał i uderzył mrocznymi ognistymi kulami w lisza ktĂłry zapalił się i ryknął z bĂłlu. W odwecie uderzył w niego wiązką mrocznej magii ktĂłra ponownie powaliła go na kolana odbierając mu kolejna porcję magicznej siły. Wasz wiedĹşmi wzrok pozwolił wam ujrzeć jak mroczne wiatry gromadzą się wokół nich. Walczyli tak przez cała noc, aĹź księżyc zaczął zachodzić zza horyzont ustępując żółtemu słońcu. Gwiazdy juĹź dawno się pochowały a z nieba zaczął padać delikatny deszcz. Staliście tak chcąc dowiedzieć się kto w końcu wygra. Nagash zaczął zdobywać przewagę zasypując Valtharysa róşnorakimi nekromantycznymi zaklęciami odbierając mu moc lub osłabiając jego wolę. Rozsypał w proch wszystkie jego zaśłony i uderzył mroczną energia z rĂłdĹźki. Pod jej wpływem poczuliście jak dreszcz przeszedł wasze ciała a wasza skĂłra jakby się postarzała na ułamek sekundy a sam obiekt celu runął na ziemie. Poczuliście jak Ĺźyciowa energia, stworzona przez starodawny rytuał, uchodzi z niego niczym powietrze z przedziurawionego balona. Nagash zaczął recytować zaklęcie z księgi. Jego słowa unoszone przez echo sprawiły Ĺźe poczuliście się nędznie, nic nie znacząco. Jakby wasze Ĺźycie było nic nie znaczącym elementem w biegu historii Imperium. Coś jakby odarło was z marzeń i pragnień. Poczuliście jakby spadalibyście z wysokiej gĂłry w dół, lecąc tak widząc swoje Ĺźycie jako nic nie warte i nie znaczące. Rozpacz ogarnęła wasze serca a wy spojrzeliście się na siebie jakby to był wasz koniec. Uczucie to znikło tak szybko jak się pojawiło a wy ujrzeliście jak wiązka mocy otacza Valtharysa a jego ciało zaczęło się powoli rozpadać. Wyczuliście w nim kłebiące się emocje ktĂłre nagłe wybuchły wraz z jego krzykiem:
- Jestem Valtharys, niegdyś spadkobierca siedmiu kluczy, spadkobierca ognia Uzhula, i nie polegnę tu. – Zabiję Cię!!!!!!! – ryknął na całe gardło
Po tych słowach zebrał wokół siebie mroczny ogień ktĂłry zaczął palić ziemię, skały zaczęły topić jakby lawa runęła na nie. Jego martwe oczy zapłonęły ogniem i zdawać się tętnić Ĺźyciem ktĂłre od setek lat były martwe. Wiatr stał się gorący i palący wasze gardła . Mroczna Aqsh wyleciała z jego dłoni pochłaniając w roztanczonych płomieniach Nagasha w tym samym momencie w ktĂłrym ten skończył recytować zaklęcie. Obaj zostali pochłonięci przez mroczną magię a ich działania nie umknęły bacznemu oku Tego-KtĂłry-Zmienia-Drogi. Ich zachłanność na potęgę i magię sprawiła Ĺźe obok nich otworzyły się dwa małe mroczne portale z ktĂłrych wyleciały niczym błyskawica dziesiątki czarnych dłoni ktĂłre wciągneły je do środka mrocznej otchłani. Gdy portale się zamknęły ujrzeliście zgliszcza doliny a ruiny staroĹźytnej krypty wciąż płonęły. Ziemia stała się wypalona i martwa, wszelkie stworzenie padło na ziemię bez Ĺźycia, a ogień stale powiększał się oddzielając „dobrych” od „złych”. Wszystko wokół było martwe, wyssane z Ĺźyciodajnej siły a wy staliście tak pośrodku czegoś co moĹźna nazwać cmentrzyskiem w pełnym słowa tego znaczeniu…
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Jaracz]

Mrużę oczy starając się skoncentrować na rzeczywistym świecie... nie świecie bólu i cierpienia. Zdejmuję leniwym ruchem okulary i chowam do torby. Nie są mi na razie potrzebne. Staram się odsunąć od siebie wszystkie myśli i palące problemy szukające rozwiązania. Skąd się tu wziął Rash? kto w zasadzie odpowiadał za rzeź w Imperium. Co to za chaosyci? Nagash? I najważniejsze: Czy zdołałem się już uwolnić? Czy Jonas nie zrobił mi przedśmiertnie jakiejś okrutnej niespodzianki powracając do mojego umysłu. Teraz nawet bym nie spostrzegł... widok palonego ciała...

Dość. Przestaję o tym wszystkim myśleć. Jest tylko cisza. Biel spokoju...
SpokĂłj...

Staram się stanąć o własnych siłach. Gmeram w torbie w poszukiwaniu manierki. Piję wodę. Dużo wody. Czemu tu nie ma drugiego alchemika? Mógłby z łatwością zlikwidować ból myśli... nie zrobię tego przecież sam.

Znowu zaczynam myśleć. Dość. Biel. Spokój. Woda.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[pawelczas]

Oglądając walkę- nic nie mówię, tylko się lekko uśmiecham, jak to mam w zwyczaju. Niezłe przedstawienie- to fakt. Fajerwerki, magia... to czego brakuje w dobrej opowieści. O! To nie jest zły pomysł. Wyciągam narządy do pisania i notatnik. Zaczynam wszystko notować, co widzę. Gdy tylko padam na ziemię, dmucham swoje włosy, mówiąc tylko:
- Ale te efekty magia mogła by zmienić.
Powstaję, dopisuję kilka słów w notatniku i go chowam. Kładę ręce na swoich biodrach i spoglądam na ten "cmentarz".
- Ta... taka ruina, Ĺźe much nie siada...
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Xsary]

Wydarzenia, których byliśmy świadkami odbiły na nas potężne piętno. Zło, które pozostaje ukryte przed potężnymi cywilizacjami, stale nas obserwuje i gotuje się, by we właściwy czas uderzyć w nasze najsłabsze punkty.

To przerażające.

Uspakajając myśli podchodzę do towarzyszy i wyjmuję rzeczy, które znalazłem przy martwych Chaotystach.

- Oto dowody, dzięki którym będziemy mogli potwierdzić, że nasza misja została zakończona pomyślnie - mówię pokazując mieszek pełen monet, manierkę oraz medaliony mistrzów Kolegium Bursztynu. - Jeśli jesteście gotowi możemy wyruszać ku Imperium, do domu, by tam zameldować co widzieliśmy i z czym walczyliśmy.

Upewniam się czy nikogo nie brakuje. Jeśli jesteśmy gotowi ruszamy do względnie bezpiecznego miejsca ażeby tam w spokoju wypocząć.
Co jakiś czas ogłaszam przerwy na odpoczynek, chyba że grupa pragnie iść dalej. Jednakże w przerwach polecam Felixowi, aby doglądał mych ran.
Gdy słońce ustąpi miejsca księżycom zostawiam zaszyfrowaną wiadomość na niebie do Kolegium Niebios: "Nasza misja została wypełniona, wracamy do domu".
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Jaracz]

Nareszcie spokój... sprawa rozwiązana. Bogowie... jeszcze sprawa Vendoma. Prostuję się, przecieram oczy i zakładam okulary. Kiwnięciem głowy dziękuję Rashowi za pomoc i staję o własnych siłach, wspierając się na kiju.

- Vendom - mówię powoli - ja nie wracam.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Xsary]

- Niby dlaczego? - Zapytałem. - Powracamy wszyscy do Imperium, taki jest mój rozkaz. Kiedy dotrzemy do Altdorfu i nasi przełożeni odbiorą mi przywilej dowódcy wówczas możecie robić co wam się żywnie podoba.

Kręcę głową.

- Jonas, nie stwarzaj problemów. Mimo, że nie przepadamy za sobą... Nie chcę cię traktować jako dezertera.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[kain]

Vendom / Wilkomir / Lestat / Zir / Manfred

Mężczyzna w czerni spojrzał na Astromantę spokojnie i rzekł krótko:

- Ja też już skończyłem.. z wami i z tą całą misją. Dotrzymałem swojej części umowy więc nic mnie tu nie trzyma

Zaczął zbierać swoje rzeczy i przygotowuję się do zejścia w kierunku miejsca gdzie było wejście do katakumb.
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Xsary]

- Dobrze Linoge, ty byłeś przewodnikiem - stwierdziłem. - Idź.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Cranmer]

< Uśmiecham się ' Takiego rozwiązania się nie spodziewałem... wizja była odrobinę inna ale teram ma inne zmartwienia... >

- Veit trzeba było zabić tego niebieskiego durnia... zresztą nie ważne. Sprawdzimy okolice krypty i zabieramy się z tego cholernego miejsca, śmierdzi tu plugawcami z kolegium i teraz jest nas za mało aby rzucić im wyzwanie mogące przynieść wymierne korzyści Architektowi, będziemy ich obserwować... ciekawe gdzie podział się ten Goro... idź do krypty trzeba sprawdzić co się ostało... może znajdziemy wskazówkę dotyczącą zniknięcia Egrimma...

< odwracam się w stronę tych kolegialnych niby-magów i przemawiam wzmocnionym magicznie głosem >

- DO NASTĘPNEGO SPOTKANIA GŁUPCY, CZUWAJCIE NOCĄ GDYŻ NIE ZNACIE DNIA ANI GODZINY W KTÓREJ PRZYJDZIE PO WAS ŚMIERĆ! A JEŚLI SŁYSZELIŚCIE O NIEJAKIM WILKOMIRZE KTÓRY POLUJE NA 'KASAHARĘ' POWIEDZCIE MU, ŻE W WKRÓTCE ZŁOŻĘ MU WIZYTĘ I ZADAM KILKA PYTAŃ!!

< biorąc pod uwagę głupotę tych durniów mogą podjąć próbę ataku, ogień powinien im to uniemożliwić ale lepiej mieć się na baczności... ' - Otaczają mnie głupcy... mam tylko nadzieję, że moja twierdza i reszta durniów robi to co im kazałem... ' >
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Jaracz]

- Traktuj mnie jak chcesz Vendom...

Pewnie nawet jako zdrajcę jak na horyzoncie pojawi się imperialna bandera...

- Wypowiadam tobie służbę... i to nawet nie dlatego, że Ciebie nie lubię. Po prostu odpuść.

Tak prosto byłoby skłamać. Powiedzieć, że Gelt kazał mi coś jeszcze zrobić, ale nie... nie będę kłamał z imieniem mojego mistrza na ustach.

Obserwuję uważnie Vendoma. Jeśli dostrzegę, że próbuje manipulować Eterem wykonam swój ruch. W przeciwnym razie po prostu stoję i czekam, aż odejdzie.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Xsary]

- Idziesz z nami - powiedziałem. - Nie będę przynosił mistrzom informacji o zdrajcy.

Westchnąłem.

- Jonas nie rób tego, nie wiem co ubzdurało ci się w głowie, ale do cholery... Nie rób scen. Przecież wiesz, że nie dam ci odejść...
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Jaracz]

Głupiec. Przez cały czas idę mu na rękę i oto gdzie jestem. Dość tego. Opuszczam kij prostując się. Chwilę milczę jakby zastanawiając się nad jego słowami.

- Arh chec!

Rzucam na Vendoma strzały Arha ładując je w ręce i nogę, a następnie, jeśli dalej stoi na nogach używam kija by go ogłuszyć.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Xsary]

Zatem zdecydowałeś.

Cofam się do tyłu mając uniesioną głowę do góry by widzieć co zamierza ten zdrajca. W tym samym czasie układam ręce tak jakbym trzymał tam kulę. Wypowiadam kolejne słowa zaklęcia.

Ciskam Kulistym Piorunem w Jonasa.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[pawelczas]

Spojrzałem na walczących i westchnąłem tylko... kogoś będzie trzeba opatrzyć. To jedyne co jest pewne. Choć co prawda- ja też nie wracam do Imperium. No ale moja pomoc była raczej charytatywna. Wyciągnąłem notatki i coś zapisałem. To będzie świetny materiał. Uśmiechnąłem się widząc jak dwaj magowie walczą. Ale by było epicko... może dodam parę efektów, że przy tryskającej lawie... albo burzy. Na pewno nie Chaosu.

Gdy to zrobiłem- spojrzałem na Lodowca i Lestrata. Też chyba mieli ubaw widząc pojedynek. Dwaj mistrzowie magii- a zachowują się jak dzieci, któremu zabrano zabawkę. Ale to nie moja sprawa.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[kain]

Vendom / Zir

Zaczęliście inkantować zaklęcia jednak czar Zira wymagał mniej czasu na rzucenie a w dodatku inicjatywa leżała po jego stronie. Wypuścił 3 magiczne strzały w Twoją stronę na kilka sekund przed tym nim ty skończyłeś rzucać zaklęcie. Pierwsza "strzała" była dość słaba i nie zrobiła Ci praktycznie żadnej krzywdy. Druga trafiła w głowę rozcinając poważnie łuk brwiowy. Krew trysnęła i zaczęła napływać Ci do oka lecz nim odczułeś ból trzeci pocisk trafił Cię ponownie w prawą rękę. Czar był na tyle mocny że rozciął Ci ją aż do kości powodując jej totalne unieruchomienie. Osunąłeś się na kolana lecz jeszcze jesteś ledwo co przytomny. Krew leje Ci się po twarzy a dłoń bezwładnie zwisa. Przerwałeś rzucenie czaru. Choć wiesz co się dzieje dookoła to jednak samo skupienie sprawia Ci problem. Czujesz się zdezorientowany a jakikolwiek ruch sprawia że czujesz potworny ból na całym ciele. [ Vendom -7 PZ ]

Reszta

Widzicie jak krótka wymiana zdań pomiędzy Vendomem a Zirem przerodziła się w krótką walkę, którą wygrał ten drugi. Astromanta leży na kolanach krwawiąc obficie. Mężczyzna w czerni ruszył po zgliszczach w kierunku katakumb, a raczej wejścia przysypanego gruzami.

Kerro

Ruszyłeś z Veitem w kierunku krypty lecz zatrzymaliście się widząc jak pomiędzy grupą kolegialnych magów wybuchła nagle kłótnia. W dodatku w tym samym kierunku idzie jakiś mężczyzna który od owej grupy odłączył. Ma na sobie długi czarny płaszcz z kapturem a na plecach przewieszony miecz z czarną rękojeścią. Mężczyzna w czerni szedł powoli i choć widać było że was zauważył nie zatrzymał się.
Veit spojrzał na Ciebie i rzekł nie pewnie:

- Mistrzu... ?? - widzisz jak jego wzrok przenosi się to na Ciebie, to na mężczyznę w czerni a to na grupę Kolegialnych Magów
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste