forum.drachenfels.pl

[ckapsel]

Usiadłem w jakiś cieniu ( o ile takowy znalazłem ) i wyciągnąłem fajkę i trochę z kończących się już zapasów tytoniu.
Zapaliłem a rozkoszując się smakiem arabskiego ziela pogrążyłem się w zadumie

"Przeklęte góry wszędzie te same nudne widoki tylko kamienie i kamienie czasem wydaje się jakbyśmy stali w miejscu"

Spoglądam w niebo

"Przeklęte góry... ciekawe czy opowieści o zamku Drachenfelsa są prawdziwe.
Jeśli tak to jest on pewnie jedyną osobą na tym popapranym świecie która mogła by coś wiedzieć o mnie... o nim...
_________________
#Sesja Wichry Północy - Lestat Lioncourt

[pawelczas]

Wziąłem powietrze w nozdrza i rozkoszowałem się darem Myrmidii jakim jest słońce. Cóż... bywa ono zarówno przydatne jak i śmiertelne. Uśmiechnąłem się na temat tych myśli i spojrzałem na moich towarzyszy magów. Ten z maską... wydaje się być nieco dziwny. Kim on jest? Co kryje? I co zamierza... te pytania krążyły w mojej głowie cały czas. Następnie wzrok powiódł mnie w stronę Jonasa. Podobnie jak poprzedni- jest dla mnie zagadką. Swoją drogą- który mag nie jest? Miałem do czynienia z magistrami Płomieni w czasie Burzy Chaosu i też dla mnie wydawali się dziwaczni. I jak zwykle- wszystko to przez elfy. Westchnąłem i usiadłem na kamieniu. Po chwili jednak wstałem i podszedłem do znanych mi już rycerzy:
- Jak widzę, już niedaleko do naszego celu, mości rycerzu...
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Jaracz]

Kiwam głową na Lestata i wskazuję na resztę obozujących. Przysiadam się do nich ze szczerym uśmiechem na twarzy. Lepiej żeby mnie poznali, bo może któryś będzie miał okazję mnie uratować przed śmiercią. Głupio by było gdyby się zawahał.

- Jonas von Zir - przedstawiam się tym najbliższym - Chciałbym jeszcze raz podziękować Tobie Manfredzie, jak i wam zacni rycerze za przyjęcie nas do swej kompanii na tą wyprawę. Manfredzie... może słyszałeś opowieści o tej części gór? Może którykolwiek z was słyszał? Podobno znajdował się gdzieś tu zamek o wieżach przypominających wyciągnięte ku niebu szpony. Wiadomo chyba przez kogo zamieszkiwany. Wierzysz... wierzycie w te opowieści?

Ja sam mam nadzieję, że nie są prawdziwe... To byłby koniec naszej wyprawy gdybyśmy przez przypadek się na niego natknęli.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[pawelczas]

Westchnąłem na te słowa. Tak... wiedziałem o co chodzi. Zamek Drachenfels. Przeklęty zamek. Zamek pełen... magii, której on nie rozumiał, choć po części miał do niej predyspozycję. Po chwili jednak się uśmiechnąłem i rzekłem, wyciągając mapę:

- Niestety... podobnie jam my wszyscy jesteśmy z Imperium, to też dla mnie Bretonia jest... niemalże obca. Rzecz jasna- podstawowe rzeczy na ten temat wiem, lecz to wie połowa Imperium. Za to wiem, gdzie jest nasze położenie

Podszedłem bliżej Jonasa i położyłem na pniu mapę. Następnie sięgnąłem po samo pióro i wskazywałem na jakiś punkt na mapie:

- Wedle niej jesteśmy gdzieś tu...przy górach szarych. Graniczą one z imperium, stąd również wydobywane są metale takie jak rudy żelaza i miedzi oraz węgiel. Niedaleko jest Parravon, niżej Las Loren...

Zabrałem dłoń z mapy:

- Masz za pewne na myśli zamek Dra...Drachenfelsa

Rzekłem, z lekkim drżeniem w głosie:

- Tak... jesteśmy bardzo blisko tej lokacji. Już sama myśl powoduje, ze przechodzą mnie ciarki. Słyszałem o drużynie, która tam poszła... i rzecz jasna nie wróciła...

Przełknąłem ślinę

- Niestety... tu moja wiedza się kurczy. Nie jestem geografem i historykiem. Mało znam Bretonię, Jonasie...

Po chwili jednak humor wrócił do mnie, może to przez słońce, a może przez coś jescze...

- Podróżowanie samotnie przez ten nieznany dla nas Kraj byłyby adekawatny do samobójstwa, zatem nie ma za co dziękować. My imperialni powinniśmy sobie pomagać w trudnych sytuacjach, jakie zarzuca nas los i Bogowie oraz...

No i się rozgadałem na temat zarówno tradycji imperialnych, stosunku ludu do Myrmidii i o pięknie Estali. Co jak co... gadać to ja lubię. Nawet od rzeczy
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Jaracz]

Słucham z uwagą, bo wiedzy nigdy za mało. Sam dorzucam uwagi. Staram się przedstawić swój trochę nieufny stosunek do Bogów, a jednak naznaczony przeświadczeniem o ich istnieniu. Jak zahaczaliśmy w rozmowie o góry i wydobywane tu metale to i prowadzę rozmowę w kierunku tematu krasnoludów o których dużo wiem. Staram się wybadać tego człowieka, a że i ja lubię rozmowę, to i jakoś składniej to chyba idzie.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[pawelczas]

Gdy przeszedł na krasnoludy, tu rozmowa jeszcze bardziej się ożywiła. Jak się okazało- miałem dość znaczący kontakt z krasnoludami. Opowiedziałem magistrowi o wspólnej walce z krasnoludami w tunelach, pod Sokh. Pokazałem następnie dzieła krasnoludów, oczywiście tak, by nie wzbudzać jakiegoś "głębszego" zainteresowaniem w postaci sztyletu w brzuchu... lub w plecach. Głównie opisywałem kształt niż właściwości miecza. Klinga przypominająca grot, mieniąca się na złoto. Rękojeść zrobiona tak, by się nie ześlizgiwała, zaś sam jelc przypominał bardziej otwarty trójkąt. Następnie pokazałem włócznię. Dość piękno zrobiona- to widać od razu. No i kunszt krasnoludów.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[kain]

Zir / Lestat / Manfred

Rozmowa wam umiliła ten czas gdy odpoczywaliście. W końcu nadszedł czas ruszenia dalej... Ruszyliście wąską pierw ścieżką wzwyż góry aż w końcu dotarliście do dość szerokiego pasma. Rycerze poruszają się pierwsi w szeregu. Miecze mają już w gotowości... Szliście tak dłuższy czas... Słońce w końcu zaczęło zachodzić... ciemne chmury pojawiły się na niebie... Wiatr zaczął wiać mocniej i zimniej... W końcu nastała noc... Idziecie wolno lecz nadal pewni siebie... Nie którzy z rycerzy zaczęli już żartować że to pewnie bajdy wymyślone przez chłopstwo...

Po kilkunastu minutach zaczęliście schodzić ścieżką w dół .... wiatr wiał coraz mocniej i zimniej a w dodatku zaczęła was otaczać jakaś mgła... Jeden z rycerzy gestem dłoni nakazał się zatrzymać co też wszyscy uczynili... Mgła z początku była bardzo gęsta ale po chwili zaczęła się rozrzedzać i ujrzeliście...przed wami...

Dziesiątki setek umarłych (nie widzą was po jesteście za nimi) których powołano do życia ponownie..widać że nawet część z nich poległa w bitwie pod opactwem Maisontaal... Setki zjaw bezwładnie snujące się za trupami...Dziesiątki widm idących tuż przy swym dowódcy...który jedzie na umarłym koniu...jego czarna pełna zbroja płytowa z już dawno zardzewiałym symbolem swojego dawnego Pana Khorna.. Na rękach ma czarne magiczne rękawice i nasiąknięty potężną mocą miecz... Twarz zasłonięta przez hełm...

A obok niego kroczy mag...nekromanta...Niewysoki mierzący ledwie pięć stóp, jego cera była ziemista i wysuszona, a włosy białe. ego szczupłą postać owiewa ciemny, gruby płaszcz, który zdaje się podrygiwać zgodnie z własną wolą, a nie z podmuchami wiatru. Pod ręką nosi tylko magiczny kij zwieńczony pradawną czaszką, który wydaje niepokojące szepty. Zir rozpoznałeś go bez trudnu..to Heinrich Kemmler... nekromanta...

Widzicie jak na przeciw nim wyjechała jakaś postać... Ubrana w złote szary, na głowie ma świecący diadem od którego bije bardzo stara magia..Twarz tej istoty już nie jest ludzka.. Czas, robactwo a także kontakty z Dhar przeobraziły tą osobę w nieumarłego... W dłoni trzyma srebrny kostur..na którym wyryto tajemne znaki...Istota ta porusza się na wskrzeszonym koniu bojowym... Jej oczy to dwa malutkie czerwone rubiny które dosłownie płoną żywym ogniem.. Istota roztacza wokół siebie aurę strachu i grozy..Widać że jest pyszna i dumna... jest Liszem... nieumarłym który stracił duszę w zamian za nieśmiertelność i potęgę o jakiej wielu czarodziei tylko marzy... Przy pasie ma również sztylet..lecz jest schowany w pochwie...klinga wysadzana jest rubinami i jest idealnie zrobiona.. Gdy wskrzeszony wojownik i nekromanta podjechali lekko się skłonili... ten tylko gestem dłoni kazał im powstać i darować sobie te grzeczności.. coś im gestykuluje i tłumaczy..jego oczy mocniej zapłonęły...

Lestat zauważyłeś także nie wyraźną postać która kroczy z oddali po waszej i ich lewej stronie zbliża się jakaś postać. Nie dostrzegasz jej rysów twarzy ani jak jest ubrana..Lecz czujesz od niej moc...Dhar...czarnoksiężnik Chaosu się zbliża.. jest potężny... a mroczne wiatry oplatają go..z każdej strony....
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[pawelczas]

Gdy tylko to zobaczyłem, otworzyłem szerzej oczy, czy aby to, co widzę jest prawdziwe, czy tylko snem. Gdy tylko poznałem prawdę... stałem dalej szczwacze zdziwiony tym, że nikt tego jeszcze nie zauważył. Starałem się bardziej zmierzyć wskrzeszonego Khornistę, wiedząc, że to właśnie on niegdyś zostanie wbity na moją włócznię. Trupy to akurat nie jest problem. Gorzej z tym... liszajem. Tego to ja jeszcze nie widziałem i zdecydowanie nie będzie to dobra wizytówka dla Bretoni. Powiedziałem tylko krótkie i ciche:

- Wycofujemy się panowie, chyba, że chcecie być jadłem dla ghouli i zombie. Wycofujemy i ukrywamy. Potem się zobaczy. I byle powoli. Mamy nieco czasu, gdy kościej w końcu skończyt swoje... przemówienie

Po chwili spojrzałem na magów:

- To się tyczy również i was. Dobry magister, to żywy magister...

Lekkim, w takim sposób, żeby nie szeleściła zbroja, ruszyłem do tyłu. Nie jestem tchórzem, lecz 15 osobowa drużyna na pewno nie pokona armii dowodzonej przez lisza, nekro...mantę, czarnego rycerza. Trzeba opracować strategię ataku, a nie niczym Magnus pod Kislevem, walnąć przemówienie i ruszać z szarżą na wroga.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Jaracz]

Kiwam głową i przełykam ślinę. Silę się na uśmiech...

- Z grzeczności nie zaprzeczę...

Nawet nie na myśl mi nie przechodzi by opanować drżenie rąk. Jedyne na czym staram się teraz skupić to jak najcichsze wycofanie się. Zastanawiam się tylko czy brzęk zbroi naszych zbrojnych tu nikogo nie ściągnie.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[kain]

Lestat / Zir / Manfred

Zaczęliście się delikatnie wycofywać..lecz lisz akurat, jak by sam Tzeentch chciał, skończył swoją dywagację i spojrzał się..w waszym kierunku... Zatrzymaliście się..wraz z wami rycerze..i na ułamek sekundy i wasze serca stanęły

Waszą uwagę pierw przykuło pojawienie się nowej osoby. Szła na prawo od was.. Towarzyszyła mu dwójka innych osobników, on był ich dowódcą. Ubrany w szaty maga..szedł pewnie.. Cała trójka posiadała zmysł magii więc z łatwością dostrzegliście jak mag roztacza wokół siebie lodowatą aurę. Mroźne wiatry "kroczyły" za nim... Spojrzeliście w jego oczy i nie dostrzegliście nic.. żadnego współczucia, litości, gniewu..totalna obojętność. Jego wzrok skierowany był na wprost, lecz nie na armię umarłych ale na to co jest za nimi...

Zir i Manfred, Lestat już dostrzegł go wcześniej, ujrzeliście jak zbliża się czarnoksiężnik. Teraz dopiero blask księżyca oświetlił iż można było go o wiele lepiej dostrzec. Istota ta ubrana była w błękitne szaty obszywane złotymi nićmi. Twarzy nie mogliście ujrzeć gdyż była ukryta za złotą maską. Na piersi miał wyhaftowany również złotą nicią wizerunek kuli zamkniętej przez dziwnie poskręcaną pieczęć. Wokół niej roztaczała się potężna aura Dhar.... a cały wręcz emanował magią. W prawej dłoni dzierżył kostur a w lewej miecz jednoręczny od którego aż cuchnęło mroczną magią....

Lisz i jego pomagierzy również zwrócili uwagę na przybyszów...i ich uwaga już nie skupiała się na was tylko i wyłącznie. Lecz oto jakieś 200 metrów przed nimi [z kierunku w którym podążali] pojawiła się nowa postać. Od razu powietrze zrobiło się pierw ciepłe a następnie gorące... Dostrzegliście postać w poniszczonych czerwonych szatach, przy pasie miała siedem kluczy a w oczach ogniki... Emanowała dziwną mocą... Gdy odetchnęliście z ulgą okazało się iż to tylko złudne nadzieje.. Im bliżej istota się zbliżała do was tym bardziej wyraziście mogliście dostrzec jej prawdziwą naturą. Zniszczone ciało przez wieki i magię...poruszało się nie za pomocą natury ale było podtrzymywane przez magię...mroczną sztukę nekromancji... Oto zbliżał się zdrajca Kolegium Ognia który stał się nekromantą a następnie liszem... Fioletowy i czerwony wiatr mieszały się ze sobą i otaczały maga... Istota szła pewnie aż stanęła jakieś 100 metrów przez Hemmlerem i jego liszowatym panem,wyciągnęła rękę przed siebie w który trzymała srebrny kostur od którego emanowała wręcz arcymagiczna moc... Ogniki w jego oczodołach zapłonęły, Dhar Aqsh zapłonęło że gdybyście byli bliżej zaschłoby wam w gardle...i ryknął:


- Wittgar!!!!!! - donośny głos rozległ się w górach


Wilkomir

Po rozstaniu z liszem udałeś się w kierunku Kopca Krella. Nic tam nie znalazłeś więc ruszyłeś na północ... Szedłeś wraz z towarzyszami i zastała was już noc...Gdy księżyc był wysoko i złowieszczo lśnił ujrzałeś GO.... Szedł pewnie i majestatycznie, choć każdy jego krok oddech to zniewaga dla Ciebie... Na twarzy jak zawsze złota maska i te same błękitne szaty obszywane błękitną nicią... Lecz pomiędzy wami znajduje się legion umarłej armii którą kieruje Krell i Kemmler oraz towarzyszący im jakiś lisz... Po twojej prawej stronie Twoje bystre oko zaobserwowało inną istotę: Lisza... którego wcześniej poznałeś.... Po lewej widzisz Kolegialnych Magów i jakieś rycerstwo ale nie za liczne...

Twoje mysli jednak nie funkcjonują.... patrzysz nienawistnie na NIEGO...lodowaty wiatr zaczął wiać wokół Ciebie...tworząc malutkie odłamki lodu.... Powietrze zrobiło się na tyle zimne że przy wydechu widać było dym..... Sam dźwięk jego imienia rwie Ci się w gardle by je wykrzyczeć w nienawiści... Tyle czasu czekałeś.... W końcu nadszedł czas by spełnić obietnicę daną lata temu... W końcu będziesz mógł zrobić to jak należy.... Twoje ciało rwie się.... ale nogi twardo stoją... Mózg chłodno kalkuluje... przeliczasz... Choć chcesz wykrzyczeć jego imię... to bluźniercze imię które prześladowało Cię tyle lat....

_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Jaracz]

- Mam nadzieję, że nikt nie powie teraz: Zostańmy i zobaczmy jak to się skończy?

Sięgam ręką pod płaszcz by namacać tubę z kulami. W mojej głowie szarżują myśli wokół projektu najlepszej magicznej defensywy, jaką mógłbym tu skonstruować... nie chciałbym dostać rykoszetem...

<`Zapora ze stali i naładować każdą Eterem? To mogłoby zdać egzamin...`>
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[pawelczas]

Od tej ilości wiedźmiego wzroku i takiego miksu magów mogłem tylko powiedzieć:

- Drachenfels i mamy komplecik...

Wziąłem głęboki oddech i powiedziałem do rycerzy:

- Bracia rycerstwo- nie muszę chyba mówić, że mamy nieco... przechlapane. Grunt jednak nie w tym, by uciekać przed wrogiem,a odpowiednio się przygotować do jego odparcia. Tam..

Rzekłem- o dziwo bardzo spokojnie, zważywszy na sytuację w której się znaleźliśmy- wskazują na nowego Licza i Dzwinego maga

-... pojawili się sojusznicy. Dziwni bo dziwni, ale jednak nie wyglądają na takich, którzy by chcieli naszej duszy czy ciepła...

Wbiłem włócznię w ziemię i zacząłem wypowiadać słowa modlitwy Sokolego Wzroku:

- Myrmidio, bogini wojny. Spraw, by twoje oczy były moimi oczami. Twoje słowa- słowami twego wybrańca. Nie zostawiaj swojego ludu na pastwę istot zrodzonych z nieprawej magii. Naznacz mych braci oraz siostry twą siłą, zaś ich dowódców napełnij twą mądrością...

Gdy już je wypowiedziałem- wzrokiem poszybowałem w stronę armii umarłych, wspomagając swym życzeniem każdego, kto walczył przeciw Krellowi i reszcie jego ferajny.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Jaracz]

Patrzę pytająco na Lestata. Zawsze w sobie miałem ten pierwiastek szaleństwa by podejmować się rzeczy zgoła niemożliwych do zrobienia... ale to jest już czyste samobójstwo.

- Nie wycofujemy się? - pytam z niedowierzaniem - naprawdę?

Na razie jeszcze wstrzymuję się z rzucaniem zaklęcia.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[ckapsel]

-Zir z wycofaniem się nie będzie tak prosto za pomocą magii łatwiej jest kogoś schwytać niż komuś uciec

Grymas niezadowolenia pojawił się na mej twarzy

-Zdaje się że drogę na nasz taktyczny odwrót będziemy musieli w pewnym stopniu sobie wywalczyć. Ten płomienny Lisz zdaje się nie być przyjaźnie nastawiony do swojego pobratymca to daje nam pewne fory

Przykładam rękę do twarzy i robię dwukrotnie gest odpinania klamry, jeszcze raz rozejrzałem się po polu walki po czym powtórzyłem gest po raz trzeci.
Osoby obdarzone wiedźmim wzrokiem mogły zobaczyć jak zdejmuję z twarzy klamry z czystej energii.

- Ograniczenie pierwsze, drugie... i trzecie zdjęte
_________________
#Sesja Wichry Północy - Lestat Lioncourt

[Jaracz]

- Pesymiści...

Trochę mnie zastanawia to co robi Lestat, ale na dziwienie się przyjdzie jeszcze czas... jak i na odpowiednie pytania.
Kreślę w powietrzu wzór zapory ze stali i wysypuję metalowe kule na ziemię. Uaktywniam słowami mocy zaklęcie, a kule zaczynają wokół mnie wirować.

- plada machsom secher

Rozrywam gestem dłoni rzeczywistość i czerpię ze źródło Eteru napełniając kule czystą mocą. W ten sposób, wirując powinny wytworzyć osnowę magiczną, która mogłaby odbijać rzeczy materialne jak i eteralne.

Wzdycham i myślę nad kolejnym krokiem.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic