forum.drachenfels.pl

[kain]

Zir / Idril

Tańczycie sobie i dobrze się bawicie. Do tejĹźe zabawy dołączył Ash z kelnerką – przekupił ją złotą koroną. Kelnerka jest dość wysoką blondynką z pokaĹşnym, acz nie do przesady, biustem. Rash objął ją w pół i zaczął tańczyć. Wyczuliście oboje jak wstęgi magii rozpalają się nad waszym przyjacielem.

- No Jonas, pokaĹź tej Pani co potrafisz – zachęcił Cię jeszcze Ash śmiejąc się

Gdy muzycy przestali grać, Ash pocałował kelnerkę w dłoń, wprawiając ją w zażenowanie aż się zaczerwieniła. Puścił jej jeszcze parę komplementów i zaczął iść do stolika. Nagle od stolika wstał, zataczając się, jeden z Sigmaritów złapał kelnerkę za dłoń i przyciągnął do siebie i ryknął

- No muzykanci dajcie coś na ruszt i my sobie zatańczymy gołąbeczko – spojrzał się na nią lubieĹźnie.

Kelnerka przestraszona jest i szuka wzrokiem pomocy u swojego szefa, i gdy ten miał dać znać ochroniarzom, pozostali dwa Sigmarici wstali i zrobili gest wyjęcia mieczy z pochwy. Barman miotany emocjami jednak odpuścił, chyba karczma droższa mu od pracownicy. Rash nie wiele myśląc zawrócił w waszą stronę i idzie powoli głupio się śmiejąc,
Zir raz juĹź widziałeś taki uśmiech i do dziś masz koszmary…

Vendom

Emma spojrzała na Ciebie, jakby ze strachem gdy oderwałeś jej rękę od policzka, lecz szybko opanowała się i powiedziała patrząc Ci prosto w oczy:

- Dowiedziałam się Ĺźe przybędziesz do miasta, i zastanawiałam się – tu zrobiła pauzę – czy spotkać się z Tobą. Mi teĹź nie jest łatwo, ale muszę z Tobą porozmawiać. Hubert – bo tak mężczyzna z ktĂłrym zamieszkała miał na imię – oświadczył mi się. Ma małą stadninę koni za miastem, i chce załoĹźyć ze mną rodzinę, lecz nim mu odpowiem chcę wiedzieć. CO DO MNIE CZUJESZ VENDOMIE ?

Gdy zadała Ci to pytanie, poczułeś się słabo jakby grom Cię uderzył. Przez chwilę wznosiłeś się w powietrzu i dostrzegłeś dwie sroki siedzące na gałęzi, ale jedna z nich odwróciła się od tej drugiej i odleciała. Ta którą opuszczono, a wyczułeś od niej smutek i żal, odleciała w przeciwnym kierunku lecz nagle z nieba spadł na nią jastrząb i ją porwał.

A ty stałeś juĹź naprzeciwko Emmy, ktĂłra trzęsła się z zimna i chłodu. Deszcz zaczął padać na was, a po waszych twarzach zaczęły spływać krople wody. Ona patrzy na Ciebie, jakby błagalnie, i czeka na odpowiedĹş. Choć nie wiesz co to było przed chwilą, to masz wraĹźenie Ĺźe odpowiedĹş jakiej szukałeś całe Ĺźycie….


Harab

Wywlokłeś młodzika z sali balowej a następnej bardzo dyskretnie opuściliście pałac. W końcu zafundowałeś młodemu zimne „przebudzenie” a ten od razu puścił pawia na ziemię. Gdy juĹź przestał rzygać powiedział:

- Jestem Adam Fricks, uczeń drugiego roku – ledwo trzyma się na nogach – moim Mistrzem od jutra miał zostać Harab – znowu puścił pawia na glebę – Seradel

Gdy to powiedział o mało nie padłeś z wraĹźenia. Postanowiłeś jutro zafundować młodemu małą rozrywkę ale teraz najwaĹźniejsze by Patriarcha się nie dowiedział a co waĹźniejsze nie zauwaĹźył gĂłwniarza w tym stanie. Ruszyłeś „taszcząc” młodzieńca przez Altdorf aĹź w końcu dotarliście do Budynku Kolegium. Wykuty z ciemnego kamienia i bogato zdobiony jak zwykle cechuje się ciszą i tym „martwym” spokojem. Przekroczyliście wejście do Kolegium i podążyliście spiralnymi klatkami schodowymi. Po paru minutach uczeń wyjaśnił Ci gdzie śpi i zaprowadziłeś go do jego komnaty, lecz nie połoĹźyłeś na łóżku tylko na zimnej marmurowej podłodze. Zamknąłeś po cichu drzwi. Pytanie teraz wrĂłcić na przyjęcie czy podążyć do swego pokoju….


Ambrosius

Mistrz Harab wyprowadził dość dyskretnie, choć na ile to przekonacie się zapewne rankiem. Kobieta którą młody adept zaczepiał nazywa się Luisa, i tylko podziękowała za pomoc. Okazała się służącą na balu, i twoje przeprosiny wprawiły ją w zakłopotanie. Gdy już zrobiła się czerwona, no wiesz nie często zdarza się że mag ratuje zwykłą służkę z opresji.

- Panie to moĹźe wina albo piwa podam ? – wydukała wodząc wzrokiem po podłodze…

Nim zdążyłeś coś odpowiedzieć, podszedł do was młody – wyglądał na jakieś piętnaście lat – chłopiec. Spojrzał na Ciebie swoimi szeroko otwartymi, szafirowymi oczami a jego młoda i piękna twarz miał taki chłodny i absolutnie obojętny wyraz. Pokazał palcem w stronę jakiejś kobiety, ktĂłra dziwnie nagle przylgnęła do jakiegoś mężczyzny i rzekł:

- Mistrzu Ambrosius, miałbym ogromną prośbę...

Ten chłopiec wydawał Ci się znajomy.. choć nie możesz przypomnieć sobie kim on jest.. On coś mówi do Ciebie dalej:

- Widzisz owa dama to Kapłanka Erica, i ma drobne kłopoty z doborem odpowiedniego towarzystwa. Zechciał byś jej może pomóc, gdyż obawiam się że może dojść do niezręcznej sytuacji a oboje byśmy tego nie chcieli

A juĹź wiesz…To Paul van Soleck – najsłynniejszy wieszcz Morra. Podobno sam władca Tallebheim często radzi się go. I podobno bardzo szanuje sobie zdanie wieszcza.
Dostrzegasz jak kobieta zaczyna szarpać się z tym co przylgnęła a jeszcze zbliża się jakiś zalany w trupa szlachcina.

Erica

Przylgnęłaś do dużego i brodatego mężczyzny, który stał przy stoliku i sobie nalewał miodu do pucharka. Mężczyzna spojrzał na Ciebie i rzekł:

- JuĹź ja sprawię Ĺźe poczujesz się lepiej – wali od niego rĂłwnie mocno jak od tamtego.

I nim zdążyłaś zareagować on objął Cię w pasie i pocałował. Choć prĂłbowałaś się oswobodzić mężczyzna okazał się za silny i trzymając się w pasie wepchnął w końcu swĂłj jęzor – zaraz się porzygasz od tego fetoru – do twoich ust. Gdy go ugryzłaś odepchnął Cię od siebie. Spojrzał na Ciebie z gniewem i pożądaniem. Nagle usłyszałaś za sobą bełkotliwy głos

- Hej purchaweczko nie uciekaj mi tu. JuĹź ja sprawię Ĺźe nie będziesz taka chłodna, a po nocy ze mną poczujesz prawdziwy Ĺźar miłości – o zbliĹźa się twĂłj kolejny adorator

Stoisz tak i nie za bardzo masz jak uciec. A mężczyźni powoli wyliczają to jak się z Tobą zabawią. Cholerny bal sobie myślisz, nie dziwota że unikasz ludzi skoro wokół takie chamy i prostaki.

Wilkomir

Damy zaczęły mówić że są zmęczone i w ogóle i że najchętniej chciały by udać się do swoich komnat. Czujesz jak dłonie obu Pań siedzących po bokach coraz zmysłowej pieszczą twoje uda i krocze. A jednocześnie widzisz strach w oczach Hrabiny, która w końcu odezwała się równocześnie z Markizą De Saint-Claire i De Gustowne.

- Czy jaśnie Pan Wilkomir podarował by mi taniec ? – rzekła skromnie.

- Czy moĹźe Pan Wilkomirze by nas do komnat odprowadził, chyba Ĺźe woli Pan zostać to Pan Antoni nas z pewnością odprowadzi ? – zadały obie Markizy pytanie, choć moĹźna było wyczuć ironię i jadowitość tej wypowiedzi.

Czas podjąć jakąś decyzję. Jeżeli pójdzie odprowadzić Panie zapewne czeka Cię upojna noc, lecz zrazisz a nawet więcej Hrabinę do siebie. Lecz jeśli zostaniesz wiesz że z upojnej nocy nici, gdyż Antoni zajmie się oboma Paniami.
Widzisz Ĺźe Siergiej i Markiza La Faointane mają się ku sobie, czego juĹź nawet nie ukrywają ostentacyjnie całując się i pieszcząc się nawzajem. Jeszcze tego brakuje by ją przeleciał na tym stole. Ręce załamać….


Elizabeth

Wyszliście na dwór. Deszcz zaczął padać trochę mocniej, a jako że miałaś na sobie tylko suknię mężczyzna zdjął płaszcz i przykrył Cię nim

- Linoge, nazywam się Linoge. Miło Cię poznać Lizzy – uśmiechnął się chyba po raz pierwszy

- Powiedz mi Lizzie czym się na co dzień zajmujesz. Szlachcianką nie jesteś, masz za mocną głowę a poza tym Ĺźaden gach się nie kręci koło Ciebie – tu Cię zaskoczył, czyĹźby Cię obserwował od początku ? – więc wnioskuje Ĺźe przyszłaś sama lub ze znajomymi. Nie jest Ci moĹźe za zimno, moĹźe zmienimy klimat na jakiś spokojniejszy ?

Mężczyzna jest bardzo prosty w wysławianiu, gdy zdjął płaszcz dostrzegłaś jak na jego umięśnionych ramionach widnieją róşne blizny charakterystyczne dla cięcia miecza. Czujesz się trochę nieswojo przy nim, gdyĹź mężczyzna roztacza wokół siebie dziwną aurę – aurę niepewności. W dodatku jest bardzo bezpośredni, a w dodatku zadaje pytania bardzo bezpośrednie.
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Ethereal]

Jestem w kropce... ale zerkam jeszcze raz na Hrabinę.

- Wybaczy milady, lecz alkohol szumi mi w głowie. Nie chciałbym przypadkiem sprawić nieprzyjemności podczas tańca.

No to masz. Spławiłem ją.

Wstaję zatem i zerkam jeszcze na Siergieja.

- Mistrzu Siergiej, wybaczy pan bezpośredniość... ale Zaremba może tu zerknąć.

Zostawiając co z groźbą wściekłego kniazia, udaję się z pozostałymi na komnaty.

Idąc, mówię pół-szeptem do pozostałych:

- Ech, i tak nie lubię rudych... - po czym wybucham cichym śmiechem.
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy

[Anubis]

Jakąż trzeba mieć czelność żeby obłapywać służkę Morra.

Bez słowa ide w tamtym kierunku. Jestem sam a oni sa pijani lecz czuje sie pewnie. Mam na sobie szaty kolegialne wiec nawet nietrzeźwi rozpoznaja moja osobe - niewielu chce zadzierać z 'nekromantą'.

Zatrzymuje sie dopiero kiedy będe na odległość ramienia od osobników. Mówie głosem zimnym jak lód lecz niewiarygodnie spokojnym:

-Obawiam się że nie możecie zrealizować swych planów panowie. Obecna tu Pani jest pod moją protekcją i nie moge pozwolić wam na tego typu zachowanie. Idźcie precz.
_________________
Lily et Pique: Orderic du Limont

[atrida]

< stoję na ma deszczu, szczelniej otulając się płaszczem>
- Gacha na razie mi nie trzeba. - uśmiecham się blado - Zresztą, mało który dałby radę ze mną żyć. Zajmuję się czymś czym i ty prawdopodobnie się parasz, Linoge. Jestem pewnego rodzaju wojowniczką. -kręcę z politowaniem głową - Na bogów, i to ma być szlachta? W podłych karczmach w zapadłych wydupiach wsioki zachowują się lepiej... Szlag jasny i prosty by ich trafił. - odwracam się w stronę ogrodu - Czasem marzę by rzucić to wszystko do demonów i znaleźć sobie jakiegoś uczciwego chłopa, kowala albo co i urodzić mu trójkę rumianych kowalątek. - upijam łyk z kieliszka - Ale potem uświadamiam sobie, że szybko bym się znudziła. Znam tu zajebistą knajpę. Kucharz dorównuje elfowi ze Żniwiarskiej Gęsi, alkohole nawet z Alhamry. Pokoje, a co ja ci będę mówić, sam zobaczysz... No, chyba, że nie chcesz... - Uśmiecham się przebiegle. Wyciągam rękę w stronę Linoge'a - To jak? Idziemy?
_________________
Idąc w górę bacz byś nie sikał na tych, co niżej od ciebie. Albowiem gdy spadać będziesz srać na ciebie będą...
#Wojna MagĂłw-> Elizabeth Morgan

[Xsary]

Ja, Vendom, uchodzę za człeka odważnego, a teraz czuję w sobie lęk, którego nie jestem w stanie opisać. Żadna zagadka czy zadanie nie zadała mi takiego trudnego zadania, a rozwiązanie trzeba podać odrazu...

Mógłbym zacząć filozofować, rozmyślać i tworzyć nie potrzebne zdania.

- Przecież doskonale wiesz co do ciebie czuje... - Powiedziałem ze spuszczoną głową w dół. - Wiesz o tym od dobrych paru lat... Ja... Ja tylko nie potrafię o tym pięknie opowiadać, ale... Co ja mogę Ci dać?

I zaczyna się. Znów plote głupoty.

- Przecież ja ciągle jestem w ruchu i... - Westchnąłem i znów spuściłem głowę do dołu. Zacząłem lekko drżeć. Czyżby było aż tak zimno? - Ja cię kocham...

Podnoszę głowę i spoglądam na Emmę jak zbity pies. To nie ja, dumny i odważny, teraz jestem jak mały kamień, który można kopnąć, a on bezradnie potoczy się dalej.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Jaracz]

<`Kurwa... widzisz to Jonas? Widzę. Szykuj się`>

Przyciągam do siebie Idril i szepcę jej do ucha.

- Cokolwiek się teraz stanie... nie mieszaj się...

<`Ty też się nie mieszaj... czemu ja ciebie puściłem. Zamknij się Jonas i nie panikuj... mów jak to wygląda. Trzech, pijani, skupiają przy sobie Chamon, więc mają na sobie przynajmniej kolcze. Siedem kroków do pierwszego, a pozostali przy stoliku dziesięć metrów dalej... powstrzymajmy najpierw Rasha`>
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Ariena]

<Tańcząc z Jonasem z wypiekami na policzkach zapominam o całym świecie. Tak dobrze to nie bawiłam się od wielu lat, a już na pewno dawno tak się nie śmiałam. Szeptam Zirowi do ucha gdy muzyka gra trochę wolniej.>

-Możesz do mnie mówić Idril bez najmniejszego skrępowania. <Mrugam do niego "konspiracyjnie" i się uśmiecham tańcząc dalej.Gdy muzyka cichnie robię jeszcze ostatni obrót potykając się trochę o fałdy sukni i lekko się skłaniam Zirowi.>

-Dziękuje za przecudowny taniec Jonasie.

<W tym momencie niestety rycerze psują cały nastrój..."Puste łby..."Gdy Jonas mnie przyciąga również do niego szepczę na ucho.>

-Dobrze...ale uważaj na siebie. W tych rycerskich głowach nie zagościła nigdy krztyna myśl...

<Daję mu buziaka w policzek i usuwam się do naszego stolika tak by nie zawadzać Panom.Zdecydowanie nie chcę paść ofiarą ciosu którejkolwiek ze stron.>
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Jaracz]

Moje palce zaczynają nerwowo drgać, a jedna z powiek na moment się zamyka.

- Zatrzymaj Rasha Jonas - wypowiadam te słowa cicho i trochę gardłowo

<`Nie próbuj przejmować nade mną kontroli... nie w takiej sytuacji Jonas. Nie powstrzymasz tego temperamentu. Po prostu zminimalizujmy straty. Niech będzie...`>

Zerkam na przewieszony na krześle płaszcz ze wszystkimi składnikami do czarów.

<`Nie ma czasu`>

- Tylko bez szaleństw Rash... łagodnie.

Wykonuję w powietrzu gest jakbym coś łapał i odwracam się w stronę rycerzy. Gdy już trzymam w ręku pęk złotych wstęg zaczynam je splatać. Wpierw z dwóch wstęg tworzę bazę wzoru logicznego przemiany materii (kontrola metali). Następnie wykorzystując kolejną wstęgę określam naturę chemiczną przemiany (zwiększenie gęstości i ciężaru). Czwartą wstęgą określam kierunek działania czaru (zbroja wojaków). Posyłam płynnym ruchem wzór w powietrze...

- Vid ditra ro!
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Revan]

-Co za czelność! Łapy przy sobie! - Erica cudem wyrwała się z uchwytu, i uderzając otwartą dłonią "adoratora". W duchu przeklinała swoją "pomysłowość". Od razu mogła odejść od pierwszego.

Erica była w beznadziejnej sytuacji. Chociaż równie dobrze mogła kopnąć pijanych waszmościów tak, że jaja by im z podziwu urwało, ale starała się to wykonać "pokojowo". O ile tak można nazwać ten incydent, za pokojową próbę wyjścia z problemów. Czary nie wchodziły w grę. Na szczęście zjawił się ktoś, komu najwyraźniej przeszkadzało zachowanie obydwu panów.

Dziewczyna odetchnęła z ulgą, odsunęła się trochę od panów, podeszła bliżej do maga. Ku jej zdziwieniu był nim członek kolegium ametystu. Mimo, iż była to organizacja podobna do zakonu, to panowały tam trochę inne zasady. Celem zakonu była służba Bogu, a celem kolegium, manipulowanie magią, dlatego niektórzy członkowie się nie lubili z tego powodu. Erica także miała pewne obiekcje, ale lepsze to, niż nic.
_________________
#Sesja Wojna MagĂłw - Erica Reichert

[kain]

Zir / Idril

Indris odsunęłaś się a Zir wypuścił wstęgi Chamon w wojaków. Dwóch z nich ugięło się pod ciężarem ich własnych broni i wyglądają jak żółw co został przewrócony na skorupę..
Jednak ten który trzymał za rękę kelnerkę tylko głupio się zaśmiał, chyba jego zbroja jest umagiczniona. Lecz nim zdołaliście coś powiedzieć Rash wyrzucił z siebie dwa słowa:

- Fernis eretus

I dwie wstęgi ognia uderzyły w niego z taką siłą że przeleciał na przeciwległy koniec sali. Uderzenie złamało jakiś stół w pół, a rycerz wyciągnął miecz i dźwignął się z kolan. Spojrzał na was i ruszył ku wam mówiąc:

- Zapłacicie mi za ta zniewagę, nikt nie będzie obraĹźał przeora Zakonu Gorejącego Młota – rzekł sycząc przez zęby

Jednak nim zrobił dwa kroki, zza jego pleców wyrósł barman który grzmotnął go dwa razy pałką po głowie tak że rycerz padł nieprzytomny. Rash podbiegł szybko do kelnerki i przytulił mówiąc

- Wszystko juĹź dobrze

Po chwili cała sytuacja się unormowała a wy dostaliście swoje zamówienia na stół. Rash z boku rozmawiał jeszcze z kelnerką a twoi bracia Idril, z coraz większym niesmakiem patrzą jak kokietujesz Jonasa. Jonas chyba wpadłeś w oko tej małej, ale widzisz że jak zrobisz coś nie tak to bracia piromanci zrobią z ciebie pieczeń na szybko. Idril gdy na chwilę odwróciłaś wzrok ku Rashowi, zobaczyłaś jak całuje ją w policzek by potem podejść do barmana i coś z nim chwilę ustalić. Kelnerka stała przy tej rozmowie, już uśmiechnięta i spokojna.
W końcu Rash wrócił do was i uśmiechnięty rzekł:

- MoĹźemy tu tak długo zostać jak chcemy, a za wszystko juĹź zostało zapłacone. Jonas a ty następnym razem nie powstrzymuj mnie – rzekł gniewnie, jego natura znowu daje o sobie znać.

Vendom

Emma gdy tylko wypowiedziałeś te słowa rzuciła Ci się na szyję. I szepnęła:

- Ja Ciebie teĹź kocham głuptasie. Wiem kim jesteś, wiem jakie Ĺźycie prowadzisz, ale chcę być z Tobą tak długo jak będziesz chciał być ze mną. Mogę czekać, choć wiem Ĺźe to ciężkie będzie, i gdy wrĂłcisz przywitam Cię z uśmiechem na ustach. Nie bĂłj się, nic poza twoim uczuciem nie chcę – uśmiechnęła się, znowu wygląda jak anioł

Wisi tak na twoich ramionach, i sam zorientowałeś się nagle Ĺźe i twoje ręce ją obejmują. Deszcz pada coraz bardziej, i czujesz jak jej ciało drĹźy z zimna. Wypadało by się gdzieś ogrzać…

- ChodĹşmy gdzieś gdzie jest ciepło – powiedziała to i wtuliła się w Ciebie

Wilkomir

Antoni został, a Siergiej gdzieś polazł ze swoją wybranką. Odchodząc ze stołu zobaczyłeś jak Hrabina opuszcza „pokonana” głowę. Właśnie jej pokazałeś z czego jesteś ulepiony - z lodu. Choć moĹźe nie wiele Cię to interesuje, to wiesz o tym. Udałeś się z dwoma Markizami, by je „odprowadzić” do ich komnat, gdy przed wejściem zaczepił Cię Zaremba:

- Mości Wilkomierze pozwĂłl na słówko. Panie wybaczą, ale musze zamieć dosłownie dwa słowa – po tych słowach damy odeszły na dwa kroki i rzuciły
- Wilkomirze tylko pośpiesz się, bo się jeszcze zgubimy – zachichotały

Zaremba spojrzał na Ciebie i powiedział:

- Mości Panie, widzę Ĺźe noc ciekawą mieć będziecie, ale proszę z umiarem i Ĺźeby cały pałac nie słyszał jak sobie dogadzacie – poklepał Cię po ramieniu i mrugnął okiem – A i rankiem proszę się stawić u mnie w pokoju, trzeĹşwym. Tak o 9

Ruszyłeś w końcu w towarzystwie dwóch dam korytarzem. Minęliście jakieś pary namiętnie całujące się, aż w końcu o dziwo Markizy zaprowadziły Cię pod twój pokój.

- Oh Marie to nie nasz pokĂłj – rzekła Markiza De Gustowne. Widzisz ewidentnie Ĺźe się z Tobą droczą.

- Wilkomirze, a twĂłj pokĂłj gdzie się znajduje – zapytała Markiza de Saint-Claire łypiąc oczami niczym paw piĂłrami na targu

Elizabeth

Linoge wziął Cię pod rękę i ruszyliście. Prowadziłaś go do jakiejś karczmy, żywo rozmawiając. Dowiedziałaś się że służył w wojsku a obecnie szuka pracodawcy. Gdy weszliście już na ulicę którą mieliście dojść do karczmy, z oddali pojawiły się dwie sylwetki. Ubrane w długie płaszcze, i kapelusze z szerokim rondem. Choć szliście spokojnie, dwóch lekko podpitych mężczyzn zaczęło was zaczepiać. Jeden z nich wyjął pistolet wymierzony w Twojego towarzysza a drugi kazał wam wyskakiwać z kasy. Gdy Linoge chciał coś powiedzieć dostał w pysk, a krew polała mu się z ust. Ten drugi podszedł do ciebie, czujesz jak zionie od niego spirytem, i śliniąc się powiedział:

- Hej maleńka a moĹźe zamiast kasy dałabyś coś innego – gdyby wzorkiem moĹźna było by rozbierać, juĹź dawno byś nie miała ubrań

Rozeznałaś się Ĺźe ten przy tobie nie wyjął, choć na pewno ma, Ĺźadnej broni. Drugi natomiast oddalony trzy kroki od Ciebie mierzy w Linoge’a. TwĂłj towarzysz milczy, choć widzisz jak oczy jego ZMIENIAJĄ kolor na czerwony. Nie dość Ĺźe bandyci to jeszcze taki cuda. A moĹźe za duĹźo wina wypiłaś, choć teraz ma to najmniejsze znaczenie. Czujesz obłapiającą rękę na sobie… a tak nie daleko celu byliście.

Erica/Ambrosius

Twoja interwencja trochę ich zaskoczyła, lecz ruszyli na was. Kapłanka stanęła za Twoimi plecami Ambrosiusie, a ty spojrzałeś na nich chłodno jakby zaraz mieli paść trupem. A potem „wyrĂłsł spod ziemi” twĂłj Patriarcha wraz z Thomasem Dherzi, ktĂłrzy rĂłwnieĹź dołączyli do tej dysputy. Podpici szlachcice machnęli w końcu ręką a Viggo spojrzał na Ericę groĹşnie i rzekł:

- Następnym razem młoda Panno lepiej sobie dobieraj towarzystwo – po czym uśmiechnął się i wraz z Thomasem zostawili was samych sobie

Erica czujesz że na rękach będziesz mieć siniaki, poza tym czujesz się zbrukana i taka nie czysta. Znowu na wymioty Ci się zbiera. Ambrosius widzisz że kapłanka trochę to przeżywa, więc wypadało by z nią choć chwilę zostać. A nuż te ochlajmordy wrócą.

_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Ethereal]

Uśmiecham się w duchu do siebie. Odczuwam dziwną, mroczną satysfakcję... pomieszaną trochę ze współczuciem. Cóż, Antoni zadba o Hrabinę. A ja o niej zapomnę.

Krzywię się lekko na myśl o tym, że jeśli rudzielec będzie zawistny, to mi narobi problemów podczas pobytu w Altdorfie.

A bardzo proszę... lubię wyzwania i nie znam strachu. Większość uczniów mego kolegium to kobiety. Zimne, wyrachowane suki. Wiem, jak radzić sobie z ludzkim gniewem. Ogień zwalcza się ogniem... a lód lodem.

Z zadumy wyrywa mnie pytanie markizy.

- Me komnaty skromne są... ale ustronne. Zapraszam piękne panie.

Prowadzę ich do mojej kwatery i zamykam drzwi za sobą. Ba, muszę sam je obejrzeć. W końcu pierwszy raz je widzę, a znam jedynie ich lokalizację w Pałacu...
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy

[Jaracz]

Przekrzywiam głowę, prostując kark. Rozmowa wewnątrz głowy przed walką mnie zmęczyła.

- Nie chciałem tu powtórki z historii Rash. Obaj wiemy, że w Twoim przypadku - nachylam się do niego z uśmiechem na twarzy - kilka wstęg więcej i ten lokal by spłonął. Koniec tej dysputy Rash. Wiem na co nas obu stać.

Mrugam do braci Idril i sadowię się obok niej.

- Dziękuję, że się mnie posłuchałaś. Zakładałem już najczarniejszy scenariusz, a ja bym sobie nie wybaczył... - milknę

<`Wyjdź Jonas. Ja jestem zmęczony naszą kłótnią. Podczas gdy ja kombinowałem ty siedziałeś na tyłku. Pewnie, że siedziałem - żeś się wpieprzył między... - Nie truj! Dobra. Koniec`>

W jednym momencie, ręka która wędrowała na oparcie ławki za Idril się cofa, a ja staję się jakby sztywniejszy i poważniejszy. Mrugam oczami przez moment, ale przywołuję na twarz wesoły uśmiech.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Xsary]

Również ją przytulam tyle, że na początku mniej pewnie. Jestem zaskoczony... Jednak maga Niebios da się zaskoczyć.

Czuje się lekki, choć problemy przygniatają mnie. Cóż za wspaniała chwila.

- Udajmy się do najbliższej karczmy, mam już dość tego balu - powiedziałem. - Mamy sobie tyle do powiedzenia.

Nie wejdę z nią na bal, nie jest na liście gości, więc ta opcja odpada w przedbiegach. Na szczęście mój mistrz doskonale będzie wiedział gdzie mnie szukać.
Szukam w mej pamięci najbliższej, porządnej karczmy. Nie byle speluny, taka mnie nie interesuje. Kiedy o takowej sobie przypomnę ruszam z Emmą tam czym prędzej.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Ariena]

<Chwile trwogi minęły. Wzdycham z ulgą. Siadam wygodnie i zagadauję do Creslina.>

-Nie wiedziałam,że będzie aż tak gorąco dziesiejszego wieczoru. <Uśmiecham się.> Rozchmurzcie się. <Przytulam się do brata.> Tacy z was poważni faceci się zrobili.Brak wam niewiast do towarzystwa moi przystojni bracia.

<Wracam na swoje miejsce i spoglądam się na Rash'a.>

-Widać kelnereczka wpadła Ci w oko...<Mówię ze śmiechem.>A ja chyba nie będę już pić bo jeszcze jakąś głupotę palnę i ktoś się na mnie obrazi...a skwarkiem bym nie chciała zostać.

<Mój wzork ponownie pada na Zira. Spoglądam na niego przez dłyższą chwilę z zaciekawieniem.Nagle docierają do mnie jego słowa.>

-Posłuchałam? A tak...nie jestem zwolenniczką przemocy...ponadto jestem w towarzystwie czwórki mężczyzn...winniście mnie bronić. Taka już wasza powinność.<Chichoczę się, lecz widząc zmianę nastawienia Zir'a mrużę oczy.>Czyżbym Ci obmierzła żeś tak zesztywniał i spoważniał?

<Przysuwam się bliżej i zarzucam mu ręce na szyję i szeptam czule do ucha.>

-Czyżby i Tobie w oko wpadła kelenerczka? A może nie jestem dla Ciebie odpowiednia?Rzeknij słowo Jonasie, a się odkleję od Ciebie jeśli tego chcesz...nie jestem łatwa, jeśli tak myślisz, do łóżka mnie dziś nie zaciągniesz,ale mimo wszystko może być miło.Moimi braćmi się nie przejmuj...nic Ci nie zrobią póki mnie nie skrzywdzisz.

<Mrugam do niego i się odsuwam. Wstaję od stołu.>

-Mam ochotę jeszcze potańczyć! Czy któryś z was Panowie mnie porwie do tańca? Czy będę skazana na samotność w tejże rozrywce?

<Spoglądam zarówno na Jonasa jak i na Rash'a.>
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[atrida]

<spoglądam na Linoge'a i staram się oczenić jego zamiary>
Miało być tak miło... A teraz ci. Ładny kutas...
-Linoge, ci szlachetni panowie poprosili nas o coś. Myślę, że powinniśmy dać im to na co sobie tak ciężko zapracowali. A oni z pewnością nas puszczą, prawda? - podchodzę do niego i delikatnie ujmuje go za dłoń.
Miało nie być burdy, on nie może ich zabić. Nie teraz, nie dziś...
-Panowie, zaraz oddam wam swoją sakiewkę, mój towarzysz nie ma nic przy sobie. Ale czuję się dziś kiepsko i wolelibyśmy potem szybko odejść. Bez szwanku, wiem, że kiedy dostaniecie co chcecie nas puścicie, prawda?
< szybko formuję i rzucam czar skierowany w stronę mężczyzn, w pogotowiu trzymając przygotowaną bransoletę. Kiedy widzę, że czar pomyślnie sięgnął celu wskazuję mężczyznom drzwi najbliższej karczmy>
- O tam, panowie. Myślę, że w tej karczmie powinni panowie znaleźć pokoje. Dobrej nocy. - mocniej chwytam Linoge za rękę i pospiesznie odchodzimy w swoją stronę. Kiedy oddalimy sie od nich na odpowiednią odległość mówię do Linoge'a - Wszystko co się zdarzyło na razie pozostanie tajemnicą. Ale nie powiem, jesteś interesujący. Jak żararaka, intrygująca aż tak, że chcesz ją hodować, mimo wiedzy, że jest śmiertelnie jadowita... Plany na wieczór się nie zmieniły?
_________________
Idąc w górę bacz byś nie sikał na tych, co niżej od ciebie. Albowiem gdy spadać będziesz srać na ciebie będą...
#Wojna MagĂłw-> Elizabeth Morgan