Szybko si臋 przygotowa艂e艣 na wtargni臋cie stra偶nik贸w.
- Mo偶liwe... Prosz臋 nas wpu艣ci膰, bo sami wejdziemy.
Wygl膮da na to 偶e m贸wi膮 powa偶nie. Zerkn膮艂e艣 przez judasza i widzisz czterech stra偶nik贸w. Odziani w 膰wiekowane sk贸rznie. Jeden ma glewi臋 z latarni膮, drugi okut膮 pa艂k臋 i pochodni臋, dwaj pozostali ci臋偶kie kusze. Wszyscy maj膮 przypasane sztylety.
Zdaje si臋 偶e nie odejd膮 tak 艂atwo. _________________ Ulfir Egillsson, Norsmen -Wichry P贸艂nocy
-Oczywiscie, prosze wejsc. <usuwam sie z drogi, kiedy wejda biore pierwsze lepsze krzeslo i siadam ciezko> Przepraszam 偶e nie ma o艣wietlenia, ale nie sta膰 mnie. Poczestowa艂bym tez pan贸w czyms do jedzenia ale sam przymieram g艂odem.
Wygladam jakbym wiedzial tylko polowe z tego co sie dzieje wokol mnie. W rzeczywistosci uwaznie sie rozgladam. _________________ Lily et Pique: Orderic du Limont
Otworzy艂e艣 drzwi stra偶nikom. Wparadowali do 艣rodka jakby byli jakimi艣 lordami. Wida膰 na pierwszy rzut oka 偶e to niedo艣wiadczeni poborowi lub ochotnicy, ledwo z podstawowym przeszkoleniem. Typowi stra偶nicy miejscy...
- Gunther, Gregor, przeszukajcie pi臋tro i strych. Hans, zosta艅 ze mn膮, obejrzymy parter. A panu radz臋 siedzie膰 na dupie i nic nie robi膰!
Jeden z kusznik贸w oraz ten z glewi膮 poszli schodami na g贸r臋. Drugi kusznik celuje w ciebie z kuszy, za艣 ten co przemawia艂, stra偶nik z pa艂k膮 i pochodni膮 zaczyna szybko obszukiwa膰 pokoje na parterze.
S膮 zbyt zaalarmowani i czujni, by w tej chwili ich za艂atwi膰 w pojedynk臋. Na razie si臋 nie boisz. Gorzej jak spr贸buj膮 wej艣膰 do piwnicy. _________________ Ulfir Egillsson, Norsmen -Wichry P贸艂nocy
Siedze spokojnie udajac zrezygnowanego i spiacego. Za nic nie patrze w strone piwnicy. Zdaje sie calkowicie ignorowac kusznika. Zastanawiam sie gdzie moglbym sie w spokoju spotkac z ludzmi ktorzy mi beda potrzebni. Trzeba chyba bedzie zbudowac gdzies pozadne miejsce spotkan, a co wazniejsze zaczac dzialac. Intryguja mnie ci "艁owcy Czarownic"... _________________ Lily et Pique: Orderic du Limont
Siedze spokojnie. Wyjatkowo spokojnie. Udaje ze zasypiam. Odchylam glowe z szeroko otwartymi ustami. Zaczynam nieco pochrapywac. Uwaznie wsluchuje co sie dzieje. Kiedy tylko slysze ze dw贸ch stra偶nikow zeszlo po schodach przewracam sie wraz z krzeslem na plecy.
To co sie dzieje w nastepnym momencie trwa ulamki sekund. Podkurczam nogi i odpycham od siebie krzeslo z wielka sila wprost na nogi kusznika.
Podbiegam do niego puki lezy i kopie w genitalia, po czym 艂apie za jego kusze i strzelam w drugiego. (o ile nie strzelil we mnie wczesniej, w tym wypadku biore jego sztylet) _________________ Lily et Pique: Orderic du Limont
"Zasn膮艂e艣" i nieco u艣pi艂e艣 uwag臋 kusznika, kt贸ry zacz膮艂 razem z "dow贸dc膮" zerka膰 na poczynania pozosta艂ych dw贸ch kiep贸w. Ci, otworzyli w艂az i zle藕li na d贸艂. "Szef" podszed艂 do otwartej klapy i zagl膮da do 艣rodka.
Szybko przewr贸ci艂e艣 si臋 z krzes艂em do ty艂u i pchn膮艂e艣 je w nogi kusznika. Ten zachwia艂 si臋 i wypali艂 na o艣lep z kuszy. Be艂t wbi艂 si臋 w 艣cian臋 za tob膮. Zerwa艂e艣 si臋, podbieg艂e艣 do niego i kopn膮艂e艣 w jaja. J臋kn膮艂, z艂apa艂 si臋 za przyrodzenie i pad艂 na deski, dysz膮c i j臋cz膮c. W r臋ku masz jego sztylet. Ciskasz w drugiego zanim si臋 odwr贸ci... Chybi艂e艣! Ostrze wbi艂o si臋 we wn臋trze klapy. Drugi stra偶nik odwr贸ci艂 si臋 szybko i przez u艂amek sekundy obejrza艂 sytuacj臋, po czym ruszy艂 na ciebie z pochodni膮 i okut膮 pa艂k膮. Kusznik nadal jest wy艂膮czony z akcji. Pozostali dwaj stra偶nicy nie wr贸cili jeszcze, ale s艂ycha膰 ich krzyki-znale藕li trupa zbira.
K膮tem oka zauwa偶asz, 偶e drzwi od domu s膮 lekko uchylone, niedomkni臋te. _________________ Ulfir Egillsson, Norsmen -Wichry P贸艂nocy
Szar偶uje na biegnacego przeciwnika i skacze wprost na niego. Za wszelka cene staram sie go przewalic, odrazu wstaje i podbiegam do klapy. Jesli ktos wychodzi to go kopie w twarz. Wyszarpuje z niej sztylet i ja zatrzaskuje, po czym zamykam na zas贸we. Szybko odskakuje bedac przygotowanym na cios kt贸regos z obecnych na parterze. _________________ Lily et Pique: Orderic du Limont
Zaszar偶owa艂e艣 na stra偶nika, on na ciebie te偶. Wyskoczy艂e艣 i kopn膮艂e艣 go nog膮. Zwali艂e艣 si臋 na dechy razem z nim, tyle tylko 偶e ty szybciej si臋 zerwa艂e艣. Pochodnia zgas艂a, zrobi艂o si臋 ciemno. Wrogowi wypad艂y oba obuchy z r膮k i potoczy艂y si臋 gdzie艣 w ciemno艣膰. Zamkn膮艂e艣 szybko klap臋 i uj膮艂e艣 sztylet w r臋k臋. Kopn膮艂e艣 jeszcze wychodz膮cego kusznika w twarz, a ten zd膮偶y艂 jeszcze wystrzeli膰 be艂t. 艢mign膮艂 ci ko艂o ucha, a zaostrzone drewno uci臋艂o ci gar艣膰 w艂os贸w.
Ju偶 mia艂e艣 zaj膮膰 si臋 czym艣 innym, kiedy poczu艂e艣 ostry b贸l w 艂ydce. Le偶膮cy na deskach stra偶nik wbi艂 ci sw贸j sztylet w twoj膮 nog臋. _________________ Ulfir Egillsson, Norsmen -Wichry P贸艂nocy
Zaciskam z臋by z b贸lu zeby nie krzykn膮膰, i szybkim ruchem podrzynam gard艂o le偶膮cego zanim wyrwie bro艅 z moej nogi. Kiedy ten b臋dzie dogorywa艂 rzucam w stra偶nika z bol膮cym przyrodzeniem. Lezy wiec powinienem trafi膰.
Upewniam sie ze dwuch jest dobrze zamknietych w piwnicy, sprintem ruszam do drzwi i je rygluje. G艂ownie pochodni umieszczam w piecyku... oby zlapala plomien. Jeli tak sie stanie podpalam co moge. Obojetnie co sie stanie kulejac biegne do okna wychodzacego na najlepsza droge ucieczki, i ruszam ile sil w poranionych nogach. (staram trzymac sie mroku, o ktory w nocy chyba nie trudno) _________________ Lily et Pique: Orderic du Limont
Poder偶n膮艂e艣 szybko gard艂o stra偶nika o imieniu Hugo swoim d艂ugim no偶em. Zacharcza艂 przed艣miertnie i wysun膮艂 r臋koje艣膰 z d艂oni. Wyj膮艂e艣 ostro偶nie sztylet, z sykiem i b贸lem. Kusznik ju偶 mia艂 zamiar wsta膰, kiedy cisn膮艂e艣 sztyletem. Trafi艂e艣 idealnie-w prawe oko. Bro艅 zag艂臋bi艂a si臋 w nim a偶 po r臋koje艣膰, a stra偶nik pad艂 bez 偶adnego d藕wi臋ku. Zamkn膮艂e艣 drzwi od domu. Porwa艂e艣 za pochodni臋 i dopad艂e艣 do pieca. Pogmera艂e艣-na szcz臋艣cie odpali艂o, ledwo. 艁uczywo ju偶 jest na ostatku.
Szybko zacz膮艂e艣 podpala膰 co si臋 da艂o i cisn膮艂e艣 pochodni臋 gdzie艣 na g贸r臋. Zanim si臋 ogie艅 mocno rozpali, minie sporo czasu. Na razie parter i pi臋tro zaczyna wype艂nia膰 gryz膮cy i dusz膮cy czarny dym.
Wyskakujesz przez okno, zahaczaj膮c rann膮 nog膮 o parapet. Straszliwie zabola艂o. J臋kn膮艂e艣 i zwali艂e艣 si臋 na ziemi臋. Szcz臋艣cie, 偶e okno by艂o nisko i nic si臋 wi臋cej nie sta艂o pr贸cz ubrudzenia ca艂ego ubrania. Zrywasz si臋 na nogi i chowasz w cieniu. Dom powoli zaczyna p艂on膮膰. Z oddali s艂ycha膰 jakie艣 krzyki. Z przera偶eniem stwierdzasz, 偶e zaraz zbiegn膮 si臋 tutaj cywile i stra偶nicy a ty kulejesz i zostawiasz 艣lady krwi... _________________ Ulfir Egillsson, Norsmen -Wichry P贸艂nocy
To ze krwawie na razie musze zignorowac. Wsadzam w usta kawalek szmaty zeby nie krzyczec z b贸lu. Szybko przypominam sobie gdzie jest najblizsze zejscie do kana艂贸w. Moze i zlapie parszywa chorobe, ale przynajmniej nie zlapia mnie. Ruszam tam tak szybko jak moge. Adrenalina opadla... dopiero teraz poczuje jak to naprawde boli. _________________ Lily et Pique: Orderic du Limont
Zagryz艂e艣 szmat臋. Z b贸lu lec膮 ci 艂zy po policzkach, a ze strachu zimny pot po plecach. Jako艣 si臋 przemagasz i ruszasz dalej. W tej samej alejce znalaz艂e艣 w艂az do kana艂u. Z wielkim trudem go otworzy艂e艣.
Stra偶nicy i cywile krzycz膮 i wal膮 na alarm. Kilku wartownik贸w wbieg艂o do p艂on膮cego domu, inni go gasz膮 wod膮. Po chwili zbiegaj膮 si臋 stra偶acy.
Ty ju偶 zszed艂e艣 na drabin臋 i zamkn膮艂e艣 wieko w艂azu. Jak tu cholernie ciemno. Nawet to 偶e jeste艣 przyzwyczajony do ciemno艣ci nic nie daje. 艢mierdzi tu niemi艂osiernie.
Zszed艂e艣 z drabiny i wyszed艂e艣 na skrzy偶owanie. Lewo, prawo, na wprost. W dodatku widzisz w oddali, na wprost jakie艣 艣wiat艂o i rozmowy... oraz chrz臋st metalu. Kanalarze! Z tego co wiesz, na pocz膮tek musisz i艣膰 na prawo.
Przechodze kilka krokow w odpowiednim kierunku tak cicho jak moge, starajac sie za wszelka cene nie moczyc rannej nogi. Slucham gdzie ida kanalarze. Kiedy uznam ze bede mial kilka minut spokoju przystaje i robie z czego moge opatrunek... tylko gangreny mi brakuje. Cholera, chyba jeszcze nigdy nie mialem takiego urwania glowy. Staje sie nieuwazny, jesli sie nie poprawie - zgine.
Ruszam na wyczucie dalej. Na razie musze sobie poradzic bez swiat艂a. Wymacuje cobie droge przedemna, polegajac glownie na sluchu. _________________ Lily et Pique: Orderic du Limont
Odchodzisz kilkana艣cie metr贸w w ciemno艣膰. Przystajesz i rwiesz kawa艂ek szaty z nogawki, po czym opatrujesz ran臋. Czujesz, 偶e to by艂o m膮dre posuni臋cie.
Idziesz dalej, macaj膮c 艣ciany jak niewidome dziecko. Poruszasz si臋 po tych kana艂ach niczym 艣limak i to jeszcze 艣lepy. Ale jako艣 idziesz i masz pewno艣膰 偶e nikt normalny ci臋 nie ujrzy ani nie us艂yszy. Uspokoi艂e艣 i skoncentrowa艂e艣 si臋. Czujesz przyp艂yw swojej dawnej si艂y.
Za tob膮 s艂ycha膰 dzikie wrzaski i szcz臋k or臋偶a.
- Kurwa, mutanci! Thomas, le膰 po wsparcie, w tej chwili!
Walka przybiera na sile, ale stopniowo cichnie im bardziej si臋 oddalasz. Masz niesamowite szcz臋艣cie. Mutasy ju偶 dawno by ci臋 dorwa艂y i zar偶n臋艂y jak prosi臋, gdyby nie ob艂awa na biedn膮 dzielnic臋.
Nagle, zawis艂e艣 jedn膮 nog膮 w powietrzu. Ledwo przytrzyma艂e艣 si臋 jakiego艣 wygi臋tego pr臋ta-resztki dawnej kraty. To przed tob膮 jakie艣 kilka metr贸w w d贸艂 jest ma艂y zbiornik kanalizacji. Przedzia艂 mi臋dzy kana艂ami slums贸w a kana艂ami dzielnicy kupieckiej. Macasz po suficie... jest. Lina, kt贸rej u偶ywaj膮 ludzie obeznani w fachu. Obok jest kamienna k艂adka, ale wygl膮da na sfatygowan膮.
Przypominasz sobie, 偶e jak przejdziesz kana艂y pod dzielnic膮 kupc贸w, musisz skierowa膰 si臋 na p贸艂noc. B臋dzie tam skrzy偶owanie do kana艂贸w dzielnicy 艣wi膮tynnej i dzielnicy szlacheckiej. O ile oczywi艣cie dobrze pami臋tasz... _________________ Ulfir Egillsson, Norsmen -Wichry P贸艂nocy
FAQ
Szukaj
Uzytkownicy
Grupy
Rejestracja
Profil
Zaloguj si, by sprawdzi wiadomo禼i
Zaloguj
