forum.drachenfels.pl

[Blackswordsman]

<A niech to. To zła droga. To jacyś inni ludzie. Skoro jeździec na koniu nie przejedzie to tym bardziej wóz. Poza tym Ci trzej wcale się nie spieszą i nie wygląda ,żeby któryś z nich był kobietą.>
<Zawracam ostrożnie aby nie zostać zauważonym. Cofam się do rozstaju i tym razem udam się w kierunku Koningstein choć to tez strzał na ślepo. Mam nadzieję,że Bohard nadal żyje i może zostawia mi jakieś ślady.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[kain]

Bohard
Uciekałeś w las. Wilki rzeczywiście zajęły się ścierwem konia, a Ty próbowałeś dostać się do jakiejś cywilizacji. Szedłeś pierw w miarę dobrym tempem, jednak z czasem zwalniałeś coraz bardziej. Ból dokuczał coraz mocniej, a brak jakichkolwiek środków przeciwbólowych nie ułatwiał zadania. Ziemia grząska od deszczu utrudniała zadanie. Czułeś się jakbyś szedł po górach, w zaspach po kolana. Pot spływał Ci po czole a Ty coraz gorzej widziałeś. Nie raz, nie dwa robiłeś jakieś przerwy by odpocząć. Usta Ci spierzchły z pragnienia lecz szedłeś dalej, choć coraz wolniej, uparcie. Tak, czułeś że musisz znaleźć pomoc. Inaczej umrzesz.
Księżyc powoli zaczął zachodzić ustępując swojemu bratu, słońcu miejsca, a Ty czułeś Ĺźe jesteś na skraju wyczerpania. Za wcześnie. Chyba Ĺźe do rany wdało się zakaĹźenie. Dotknąłeś czoła, było rozpalone. Wiedziałeś z miejsca Ĺźe masz gorączkę. Wtem … dostrzegłeś jakąś chatę, w ktĂłrej tliło się światło. Choć miałeś złe przeczucia, Fortuna znĂłw zadecydowała za Ciebie. Podszedłeś do chatki i ostatkiem sił zapukałeś w drzwi. Potem osunąłeś się nieprzytomny przed nimi.

***

Bohard obudziłeś się. Powoli dostrzegasz jakieś kontury, a do Twoich nozdrzy doleciał zapach suszonych ziół, trawy i wina. Widzisz jak świece i kadzidła się palą, tworząc coś w rodzaju dymu który ogarniał pomieszczenie. Dostrzegasz jakąś postać w łachmanach. Przecierasz oczy byś lepiej widział. Tak, to kobieta. Stoi do Ciebie plecami, miesza coś w jakimś kotle. Widzisz że jesteś bez spodni, lecz Twoja noga została opatrzona. Nie czujesz też byś gorączkował. Jesteś zdumiony, zaskoczony i jednocześnie delikatnie przerażony. Gdy kobieta odwróciła się ku Tobie poczułeś się jakbyś miał dziesięć lat i ktoś opowiadał Ci, tą jedną z przerażających historii o czarownicach. Miała bardzo zniszczoną, pomarszczoną, pokrytą sinymi i brązowy plamami skórę. Wyglądała jak trup. Strasznie się garbiła a gdy uśmiechnęła się szeroko dostrzegłeś szereg, pożółkłych zębów. Gdy poszedła jeszcze bliżej zauważyłeś że nosiła na sobie, poszarpaną tunikę. Patrzyłeś się tak jak zahipnotyzowany, czując do siebie i jej coraz większe obrzydzenie, a gdy dostrzegłeś przez prześwitujący materiał zwiędłe piersi które wyglądały jak puste, rozciągnięte worki prawie rzuciłeś pawia. Wtem odezwała piskliwym, skrzypiącym głosem:

Pięć wiedźm znów odrodzi się
Świat zawsze je przyjmuje z drżeniem
Bo dla nich sprawy dobra, zła
To świec zgaszonych dawno cienie
Każda z nich różni się i taka sama jest
Lecz w sumie jednością są
Los dziwny i złożony jest
I dla każdego będzie to swoisty test
Wygrana da życie, przegrana to śmierć
Brat bratu na końcu i tak przebije pierś

Gdy skończyła wyciągnęła ręce w gĂłrę, splotła dłonie jak do modlitwy, wysuwając do przodu palce wskazujące, a potem zamknęła oczy, wymamrotała coś pod nosem i wymierzyła w Ciebie jak z pistoletu. Gdy otworzyła oczy z pod jej płaszcza wyleciało stado krukĂłw atakując Cie. Krzyknąłeś … i obudziłeś się w domku. Nie było w nim nikogo a ogień w kominku dogasał. Czułeś się dobrze. Nie było gorączki. Noga zabandaĹźowana. Tylko wokół Ciebie mnĂłstwo popiołu…


Axel
Ruszyłeś w kierunku Koningstein, choć zdajesz sobie sprawę że podróż potrwa tam niecałe trzy dni. I choć masz przynajmniej trzy godziny opóźnienia, masz jakiekolwiek szanse by ich dogonić. Jechałeś tak przez dwie godziny, i gdy zobaczyłeś że na drodze leży przewalone drzewo, zrozumiałeś że wybrałeś złą drogę. Miałeś za dużo opcji do wyboru a tak mało czasu. Postanowiłeś cofnąć się. Zaczęło świtać. Księżyc powoli chował się a jego brat słońce powoli się wznosił. Czułeś się coraz bardziej zmęczony i znużony. Oczy same Ci się zamykały. W końcu jednak sen okazał się silniejszy a usnąłeś w siodle.

***

Obudziłeś się rankiem na jakiejś polanie. Czujesz się zmęczony, ubranie masz przemoknięte a koń .. zniknął. Wstałeś i rozejrzałeś się. Z tego co się orientujesz masz jakieś kilka kilometrów do Hoetmar, więc nie jesteś za daleko. Twoją uwagę zwróciły jakieś śmiechy, rechoty zza wzgórza. Kobiecie śmiechy w dodatku..


Dumni / Molden
To co potem się wydarzyło wyglądało dość dziwnie. Wezwano jakiegoś człowieka, ktĂłry względnie obejrzał rany i stwierdził zgon. Mogliście to poznać po ruchu ręki, bowiem nie słyszeliście ani słowa co owe „zjawy”. Wyglądało to tak jakby ktoś wyłączył fonię. Potem to co nastąpiło działo się bardzo szybko. Do karczmy przybiegła jakaś kobieta, ktĂłra pochyliła się nad zwłokami mężczyzny i zaczęła płakać. Chyba z czterech drwali trzeba było by ją odciągnąć od zwłok. Karczmarz cały czas przypatrywał się temu zajściu ze stoickim spokojem. Zwłoki potem zabrano z karczmy, zapewne na cmentarz bowiem przybył zakonnik. Dalej obserwowaliście kłótnię ludzi w karczmie, cos gestykulowali, pokazywali lecz nie mogliście zrozumieć o co im chodziło. Po tym wrĂłciliście do siebie. Usnęliście i nic wam nie przeszkadzało juĹź zasnąć.


Eban
Obudziłeś się rankiem. W komnacie nie było już nikogo, chyba twoi towarzysze wstali wcześnie rano bo gdy spojrzałeś za okno słońce wskazywało że jest około późnego południa. Tak, musiałeś dobrze zasnąć. Zacząłeś się przebierać i szykować do wyjścia. Gdy już została Ci koszula do założenia usłyszałeś pukanie do drzwi. Choć brzmiało to bardziej jak kopnięcie zewnętrzną częścią buta.

- PokojĂłwka – usłyszałeś głos

No tak. Pewnie ma obie ręce zajęte i nie ma jak otworzyć.. poczułeś

Dumni / Molden / Otto
Obudziliście się rankiem, dość wczesnym i postanowiliście szybko w miarę się ogarnąć. Eban spał jak zabity, i postanowiliście mu nie przeszkadzać. Mieliście troszkę czasu, tym bardziej że karczmarz zaproponował wam, że posiłek dostarczą wam do pokoju. Poprzednia noc rzeczywiście była dość dziwna, pełna niezwykłych wydarzeń. Zza okna widać jak ludzie zbierają się do pracy, idą do lasu czy też na pole. Dzień zapowiada się na słoneczny i ciepły. W końcu przyniesiono wam strawę.


Garrick
Obudziłeś się rankiem, i po szybkim ogarnięciu się udałeś się na posiłek. ZłoĹźyłeś zamĂłwienie i spokojnie czekałeś. Karczma była prawie pusta, zero gości jedynie co to siedział zakonnik, spokojnie spoĹźywając jajecznicę na bekonie, z grzankami i popijając zapewne winem. Dowiedziałeś się od karczmarza Ĺźe jeden z Twoich „znajomych” wyruszył w nocy i nikt go do tej pory nie widział. O drugim to nic nie wiadomo, poza tym Ĺźe udał się do pokoju, ktĂłrejś z kobiet lecz i ona znikła. Tak samo okazało się Ĺźe zniknął Olbrecht i Gustav.


Gustav
Obudziłeś się i nie był to Twój pokój. Rozejrzałeś się drapieżnie po pomieszczeniu i wiedziałeś po chwili.. to była jakaś piwnica. Na rękach miałeś łańcuchy. Rana, której wczorajszej nocy się goi ładnie. Ktoś widać Cię dobrze opatrzył. Usłyszałeś nagle jak zamek w drzwiach się przekręca i stanął w nich jakiś mężczyzna. Miał na sobie długi czarny elegancki płaszcz, a na głowie kapelusz. Mężczyzna spojrzał na Ciebie swoimi stalowymi oczami, bez cienia współczucia i rzekł:

- Cieszę się że oprzytomniał Pan, Herr Gustav.. a może mam inaczej się zwracać do Pana ?

O razu wyczułeś drwinę w jego głosie. Pstryknął palcami i zza jego plecĂłw „wyrosło” dwĂłch postawnych mężczyzn. Rozkuli Cię i stanęli po Twoich bokach. Mężczyzna w kapeluszu milczał i spoglądał na Ciebie, dokładnie lustrując Cię wzrokiem..


Gerhard
Ruszyłeś do domu grabarza. Dotarłeś. Drzwi jednak zamknięte. Szczelnie. PrĂłbujesz wywarzyć. Jednak Gerhard nie ma aĹź tyle siły. Czujesz coś na plecach. Walisz na odlew. Po kolei zombie Cię otaczają. Przebijasz się przez nie. Po ktĂłrymś tam zadraśnięciu, zaczynasz nie czuć bĂłlu. Biegniesz z trupem na ramieniu przez cmentarz, głośno klnąc i przeklinając swĂłj los. Czujesz jak koszula przesiąka Ci krwią. Potykasz się. Wstajesz. ZnĂłw przeklinasz. Biegniesz ile sił w nogach masz. W końcu wybiegasz zza cmentarz. Uśmiechasz się Ĺźe Ci się udało. Nagle jakiś cień przebiega koło Ciebie a ty padasz na kolana. Upuszczasz zwłoki. Coś Cię musnęło. Tak, to pewnie tylko zadrapanie. Dotykasz okolic brzucha, wszystko… o kurwa masz całe ręce we krwi. Rozglądasz się i dostrzegasz.. WILKOŁAKA. Słyszałeś o nich, ale teraz po raz pierwszy widzisz na oczy. Istota przewyĹźsza Cię o głowę a nawet dwie wzrostem. Potężne uda, ręce porośnięte brązowym futrem. Pysk jak u wilka, a z kłów ścieka ślina. Czerwone ślepia patrzą na Ciebie a potem na trupa dziewczynki. Zaczynasz się wycofywać, gdy bestia robi krok w Twoją stronę. Zrobiła kolejny, kolejny fukając przy tym.. Czujesz Ĺźe to koniec gdy bestia podnosi łapę ku gĂłrze. Widzisz jak ostre pazury lśnią złowrogo. Łapa spada.. i chwyta trupa dziewczynki. Nie wytrzymałeś i zlałeś się w gacie. Spoglądasz na krew, ktĂłra cieknie Ci z brzucha i tracisz przytomność.
***
Obudziłeś się rankiem w jakimś domu. Podniosłeś się i zauważyłeś że od pasa w górę jesteś rozebrany. Brzuch masz dokładnie zabandażowany. Dostrzegasz teraz jakąś postać. Kobieta była piękną, wyglądającą na około trzydzieści lat długowłosą brunetką. Miała mocne, grube włosy, zdrową cerę i pełne, jędrne piersi. Spojrzała na Ciebie zielonymi oczami i uśmiechając się rzekła:

- Cieszę się że się obudziłeś.. Jestem Tekla.

Dziewczyna podała Ci kubek wina, i rzekła delikatnym głosem;

- Pij .. pij chłopcze.. straciłeś dużo krwi

_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Warmlotek]

Podnoszę się opierając rękami o łóżko...sapiąc ciężko spoglądam na nogę.Staram się powoli i delikatnie usiąść na łóżku.
Rozglądam się po pomieszczeniu w celu zidentyfikowania moich rzeczy.

"Co to był za koszmar?" Kurważ czemu wiedźmy zawsze muszą być paskudne jak gówno? To była jawa czy sen? Pewnikiem to wina gorączki...Ciekawe ile spałem...I gdzie jest właściciel tej nory który mnie uleczył?"

Chrząkam ciężko staram się rozprostować nogę i zgiąć powoli sprawdzam jak reaguje i czy jestem w stanie w ogóle wstać z łóżka i się przemieszczać. Jeżeli jestem w stanie wstać, sprawdzam mój ekwipunek.

"Muszę wrócić do karczmy po moje rzeczy, bez broni czuję się nagi...Poza tym tam został Alex"

Jeżeli jestem na siłach wstaje i wychodzę przez drzwi na zewnatrz.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Xsary]

Wyciągam się i ziewam okrutnie rozdziabiając usta.

- Dziękuję, grzeszna duszo - powiedziałem do gospodarza odbierając od niego posiłki.

Położyłem je na stole i zabrałem swoją porcję.

- Co za noc, prawda? Nie często jest się świadkiem takich sytuacji - uśmiechnąłem się do miski z jadłem. - W zasadzie dobrze... Wszak ci, którzy zbyt wiele takowych momentów oglądali zajmują pokoje w domach szaleńców.

Wzdrygnąłem na samą myśl o mnie śliniącym się do okna w poszukiwaniu ucieczki z mentalnej niewoli.

- Po posiłku chcę ruszać na cmentarz. Powinienem iść już dawno, ale to cośmy wczoraj z Dumnim w nocy widzieli... - zaśmiałem się krótko. W gruncie rzeczy to wcale śmieszne nie było. - Istne szaleństwo.

Zajadam się dalej.

- Być może mój przyszły, nowy zwierzchnik zezwoli nam zająć się tą sprawą - powiedziałem. - Byli panowie kiedyś na cmentarzu nocą?

To pytanie winno paść jeszcze przed zaznajomieniem się. Wywiadując się nieco o tejże fantastycznej krainie wielokrotnie trafiałem na wzmianki o rabusiach ciał. Profesja jak każda inna, lecz tutaj znajduje się ich nad wyraz często we wczesnym stadium rozkładu. Wniosek nasuwa się sam.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Gariel]

Wstaję w zasadzie szczęśliwy. Szczęśliwy iż w końcu nastał nowy dzień, może nie powrócą już szaleństwa ostatniej nocy.

Zabieram się za strawę, nie czekając aż wystygnie.

- To była dziwna noc prawda? Jak ze snu. - zwracam się do Moldena - Bywałem już kilka razy na cmentarzu nocą i raczej nic nigdy nie działo się tam ciekawego, wbrew nocnym marom opowiadanym dzieciom. Mam nadzieję, że nasze wyjście nada trochę sensu naszemu pobytowi tutaj

Odstawiwszy pustą miskę ogarniam własne rzeczy. Po czym odprawiam krótkie, poranne modły.
_________________
The Emperor is weak, Undead shall rise...

#Sesja Sylvania - Otto Welmann, akolita

[Cranmer]

Skoro nie ma tłoku nie muszę szukać samotności i spokoju w kącie... zresztą ten zakonnik może coś wiedzieć, a nawet jeśli nie wie gdzie oni zniknęli powie mi gdzie ich na pewno nie, a to też jest niezwykle ważna informacja. Sprawa Olbrechta czy Oblrachta i Gustava jest dla mnie przeszłością i nie zamierzam głębiej się w nią pakować. Zdobędę informacje o Bohardzie i Axelu aby ruszyć ich tropem.

Poczekałem przy szynkwasie na jedzenie po czym dosiadłem się do zakonnika, jeśli z przyzwyczajenia miałem na głowie kaptur to go zrzucam.

- Witam, można się dosiąść ? Wiem, że pusto ale czasem głupio żreć samotnie a i pogadać z ludźmi wypada od czasu do czasu o tym co się w mieście i świecie dzieje . Napijecie się piwa ?

Jeśli nie wyraził żadnych obiekcji rozsiadam się wygodniej i zamawiam antałek piwa.
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Jaracz]

- No chyba... - mówię dokładnie obserwując kobietę i zawieszając wzrok na piersiach - ...bardzo dużo.

Usta bezgłośnie układają się w "Dziękuję". Podnoszę kubek do ust i piję powoli, by się nie zakrztusić.

- Jestem Gerhard Teklo - mówię ocierając wierzchem dłoni usta - Dziękuję za... chyba wszystko? Ostatnie co pamiętam to... a takie tam dziwne rzeczy. Słyszałem, że jakieś dziwy na cmentarzu się działy ostatniej nocy?
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Stalowy]

Zasiadam do śniadania. W ciszy zastanawiam się nad tym co wczoraj widziałem. Możliwe że duch uwziął się na karczmarza. Kto wie... kto wie.

- Cmentarz nocą... nic niezwykłego. - powiedziałem krótko.

Żuję powoli każdy kęs i popijał małymi łykami.

Mam nadzieję że tym razem w jakiejś kaplicy pobierzemy dostatecznie dużo wody święconej. Bez niej nasza broń będzie dosyć słaba na cokolwiek co jest nieumarłe.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[pawelczas]

W chwili powstania podziękowałem Morrowi za to, iż pozwolił mi spokojnie zasnąć tej nocy. Następnie złożyłem modlitwę do Verenny o pomyślność i klarowność umysłu, która pozwoli odróżnić od tego, co jest właściwe, a co też nie. A zważywszy na to, że w Sylvani nic nie jest oczywiste, owa możliwość odkrywania całunu iluzji może się jak najbardziej przydać

W chwili, gdy usłyszałem pukanie do drzwi- najpierw założyłem swoją koszulę, by nie straszyć kobiety pięknem mojego ciała. Za cholewę buta wsadziłem sztylet i otworzyłem drzwi pokojówce. Kiwnąłem jej głową i rzekłem do niej:

- Ustaw ową podstawę, co ją tacą zwiecie, wraz z pokarmem dla mojego żołądka, by go napełnić do syta.

Podziękowałem jej uśmiechem i zabrałem się do konsumpcji, delektując się każdym kęsem. Mimo tego, że jadło nie jest tutaj pierwszej klasy, to i tak mnie lepiej tutaj karmią niźli miało to miejsce w świątyni. W chwili, gdy skończyłem swój posiłek, nakładam na siebie swoją szatę świątynną, a na nią błękitny płaszcz. Dopiero potem przewieszam swój miecz przez ramię, a zabierając graty- udaję się na dół, gdzie prawdopodobnie znajdują się moi towarzysze.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Blackswordsman]

<Jestem zły. Coś się musiało stać skoro koń zniknął. Może sięprzestraszył i uciekł. Może jest niedaleko albo wrócił do karczmy. Ale najważniejsze to co się teraz dzieje z Bohardem? Oby żył i miał się dobrze i obym go znalazł. >

<Skradam się ostrożnie w stronę śmiechów. Upewniam się,że mam swoje rzeczy i nie zostałem z gołymi rękoma. Może to ta baba co porwała Boharda. Może jednak go znajdę. Wypatruje pułapek, straży i innych zagrożeń. Nie pokazuje się nikomu, kogokolwiek bym nie zobaczył.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[kain]

Bohard
Jak się okazało Twoja rana całkiem dobrze się goi, tak więc nie masz problemu ze wstaniem i przygotowaniem się do drogi. Wyszedłeś z domku i zobaczyłeś ścieżkę która poprowadzi Cię do Hoetmar. Masz przed sobą ponad dwie godziny porządnego marszu. Słońce niedawno co wstało. Ruszyłeś przed siebie. Szedłeś na początku dość szybkim tempem, jednak z czasem zwolniłeś. Nim jednak minęło południe zobaczyłeś Hoetmar. Kobiety na polu pracowały w pocie czoła, drwale na obrzeżach pracowali równie ciężko, nie oszczędzając się. Idąc tak wprost do karczmy, ludzie co jakiś czas zerkali na ciebie wzrokiem, troszkę zdziwieni pojawieniem się Twojej osoby. Chociaż to pewnie była zasługa tego jak wyglądasz. Czyli jak sto nieszczęść. Drzwi karczmy są już na wyciągnięcie ręki..
Usłyszałeś w niej jakieś krzyki. Coś się dzieje…


Axel
Upewniwszy się że na pewno masz swoje rzeczy zacząłeś się skradać. Powoli i bardzo uważnie. Chciałeś mieć pewność, że nie zostaniesz zauważony. Schowałeś się za jakimś krzakiem i stamtąd wyjrzałeś. Za wzniesieniem, na samym dole wzgórza było małe jeziorko. Jakieś sto metrów w dół. A w nim zobaczyłeś dwie nagie kobiety, które były zajęte sobie. Obie miały idealne kształty, długie włosy: jedna to blondynka a druga to szatynka. Stały obie plecami do Ciebie, tak więc nie mogłeś dostrzec ich twarzy. Blondynka myła szatynce plecy i czesała włosy. Z tego co dostrzegłeś kobiety były młode a ich jędrne pośladki przykuły Twoją uwagę.. Poczułeś podniecenie..


Eban
Z uśmiechem na twarzy otworzyłeś drzwi pokojówce. w momencie, gdy dostałeś potężnym ciosem prosto w szczękę, zmienił się on w grymas bólu. Ujrzałeś przed sobą mężczyznę odzianego w czarną zbroję. W dłoni, w prawym ręku dzierżył dwuręczny miecz. Mężczyzna miał bardzo przystojną twarz, i zimne stalowe oczy. Czarne włosy opadały mu na barki luźno.

- Witaj – usłyszałeś

Mężczyzna ruszył ku Tobie a ty szybkim ruchem dobyłeś sztyletu i rzuciłeś w niego. Mężczyzna dostał prosto w oko. Nie zatrzymało to go jednak. Chwycił Cię za „fraki” i rzucił o ścianę. Poczułeś bĂłl, pękły Ci Ĺźebra. Mężczyzna zamachnął się mieczem, ktĂłry w jego dłoni spoczywał nad wyraz lekko co było nie moĹźliwe . Rzuciłeś się w poprzek pokoju i to Cię uratowało, bowiem miecz zamiast Ciebie przepołowił stół. Jednak nim zdążyłeś wstać potężny kopniak w Ĺźebra pozbawił Cię tchu i padłeś na ziemię. Istota przewrĂłciła Cię nogą na plecy, tak Ĺźe mogłeś zobaczyć jak uśmiecha się, szczerząc kły. A potem tylko bĂłl nastał, gdy Twoje ciało przeszył mieczem. Krzyczałeś głośno i długo … i obudziłeś się tam gdzie zasnąłeś..wśrĂłd przyjaciół. Jesteś cały zlany potem, twoje palce kurczowo zaciskają się na kocu, ktĂłrym byłeś przykryty. Oddychasz bardzo nieregularnie, i czujesz bĂłl na plecach i Ĺźebrach. Nie krwawisz. Nie jesteś ranny ale czujesz bĂłl. Krzyk ustał ale strach pozostał…
Widzisz że Twoi przyjaciele patrzą na Ciebie..pytająco.


Dumni / Molden / Otto
Jedliście spokojnie śniadanie i dyskutowaliście gdy nagle obudził was przeraźliwy krzyk Ebana. Spojrzeliście na niego. Był cały zlany potem a oczy miał przekrwione. Dyszał strasznie nie regularnie, jego dłonie zaciskały się kurczowo na kocu pod którym był przykryty. Zachowywał się tak jakby przeżył swoją śmierć.

Eban / Dumni / Molden / Otto
Patrzycie tak na siebie. Nastała niezręczna cisza, którą przerwało pukanie do drzwi.

- PokojĂłwka – usłyszeliście

Garrick
Rozmawiałeś jakiś czas z karczmarzem a potem wdałeś się w długą aczkolwiek pożyteczną rozmowę.
Po skończonej rozmowie pierw swoje kroki skierowałeś do pokojĂłw, ktĂłre winny zajmować Ursula oraz bracia. Tylko pokĂłj braci nie wydawał się opuszczony. Rzeczy, a przynajmniej część z nich pozostawiona była. PokĂłj Ursuli natomiast był pusty. Następnie udałeś się do pokoju, ktĂłry zajmował Bruno – „ochroniarz” hrabiny, ktĂłra jak się dowiedziałeś jechała w kierunku Leichberg. Zapukałeś dwukrotnie lecz nikt się nie odezwał, a gdy otworzyłeś drzwi zobaczyłeś ścierwo Bruna pływające we krwi. Podszedłeś ostroĹźnie, tak by nie zostawić śladĂłw i zobaczyłeś liczne rany kłute. W plecach sterczały 3 sztylety. Dość dziwne. Nigdy nie widziałeś takich rękojeści ani grawerunkĂłw. Zapamiętałeś i wyszedłeś z pokoju, zamykając go po cichu. Udałeś się ponownie do izby jadalnej i zamĂłwiłeś wino. Musiałeś pomyśleć. Gdy tak siedziałeś zobaczyłeś… tak to on. Wracał do karczmy. Miałeś się juĹź podnieść gdy nagle przybiegła jakaś kobieta krzycząc:

- Pani.. Porwali Panią!!!!!

Karczmarz złapał się za głowę…


Gerhard
Kobieta usiadła koło Ciebie, i pogładziła po głowie. Spoglądałeś w jej oczy, i poczułeś jak Twoje myśli napełniają wizję pełne rozkoszy z Teklą w roli głównej. Nie mogłeś wprost oderwać wzroku od jej zielonych oczu.

- Niestety nie słyszałam. Rzadko opuszczam to miejsce. Nie lubię ludzi, ani tłoku. Przytłacza mnie. Znalazłam Cię o świcie, jak wychodziłam nazbierać grzybów. Byłeś ranny więc opatrzyłam Twoje rany. Przykro mi tylko, że Twoją koszulę musiałam wyrzucić. Była cała we krwi i postrzępiona, ale nie martw się .. wynagrodzę Ci to

Po tych słowach pocałowała Cię namiętnie, a dokładniej wpiła się ustami w Twoje usta. Gdy się oderwała powiedziała do Ciebie swoim melodyjnym głosem:

- Rozbierz się

_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Warmlotek]

Nie bacząc na nic wchodzę do karczmy...

"Wilkołak nie dał mi rady,najemnicy nie dali mi rady, wilki nie dały mi rady...na pewno nie będę się czaić czy wejść do karczmy!"

Wchodzę z wyrazem maksymalnego wkurwienia na twarzy.Omiatam złowrogo pomieszczenie wspólne i zmierzam od razu do swojego pokoju po mój ekwipunek, który sprawdzam co jest czego brak i zakładam.
Tyle pechowych zbiegów okoliczności wyprowadziło by z równowagi nawet kapłankę Shallyi i widać to w moim grymasie na twarzy.
Następnie zamierzam sprawdzić pokój tej suki Ursuli, a na końcu schodzę do karczmarza i wypytuje go o mojego brata.

Jeżeli znajdę mieszek ze złotem w moim ekwipunku zamawiam także coś do żarcia i siadam przy kuflu piwa by odetchnąć w końcu.I zastanowić się jak odszukać mojego brata.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Blackswordsman]

<Niewiasty. Ja Axel z domu którego nie chce mi się teraz wymieniać zawsze lubiłem niewiasty. Mógłbym spokojnie wskoczyć do tego jeziorka i zająć się tymi białogłowami, ale to było by głupie i nierozsądne. Rozglądam się uważnie. Dwie piękne dziewczyny same w lesie? Może ktoś ich pilnuje? Może są tak niewinne i głupiutkie że przyszły tu same. A może mają jakąś moc.? Jeśli nikt ich nie pilnuje to zaryzykuje pewien fortel. Wypatruje ubrań tych panien. Jeżeli uda mi się niezauważenie je skraść to czynie to i chowam się wraz z ubraniami dalej przyglądając się kobietom. Jeśli nie da rady lub ktoś jeszcze jest w pobliżu poprostu ciesze oczy młodymi nagimi ciałami. Chce zobaczyć twarze tych kobiet. Jestem jednak ostrożny i pozostaje w ukryciu.>
<Właściwie i tak nie wiem gdzie teraz jest Bohard. Może być wszędzie. To duży chłop mam nadzieję,że sobie radzi. Będzie trzeba wrócić do karczmy i popytać czy aby kto go nie widział. Ale jeszcze nie teraz. Takie widoki zawsze dodają mi sił.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Xsary]

Jako pierwszy oderwałem wzrok od Ebana i łypnąłem na kompanów.

- Niestety obudził się, panowie - powiedziałem z uśmiechem na facjacie. - Nici z porannych, nieświadomych igraszek. Eban musiał przejżeć wasze zamiary... Stąd krzyk.

Zawsze lubiłem sprośne żarty dlatego wybuchnąłem śmiechem. Będę musiał rozmówić potem rozmówić się z moim przeintelektualizowanym kompanem. Jeszcze nigdy nie widziałem ażeby ktoś obudził się z takim krzykiem. Owszem widziałem pomruki, westchnięcia, gadanie do siebie. Nigdy jednak nie krzyki.

- Już, już. Zacny krasnolud jest nagi - mój dobry humor udziela mi się jak najbardziej.

Pokręciłem głową sam do siebie. Muszę w końcu się uspokoić. Otwieram w końcu drzwi pokojówce.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Jaracz]

Z początku nic nie robię. Jestem tak zszokowany, że po prostu siedzę nieruchomo. Potem do głowy wpełzają myśli o tym się wydarzyło na cmentarzu. Myśli o zawalonym zleceniu. Może jednak nie wszystko stracone?

Przyglądam się kobiecie. Ganię się w duchu za swoje myśli. Przecież jest za stara! Doktor złożył konkretne zamówienie. Przynieść mu inne ciało, to gorzej niż nic nie przynieść.

Dopiero teraz dochodzi do mnie, że w zasadzie moje męskie instynkty zaczynają działać na spółkę z przyrodzeniem. Gwałtownie wstaję.

- Nnnie... Ten.. no... śpieszę się... - omiatam spojrzeniem pomieszczenie w zasadzie samemu nie wiedząc czego szukam - Ja muszę... no... dom... karczma... żona... babcia... Znaczy iść. Wiesz? Jakbyś wskazała mi drogę...
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic